Είναι δύσκολο στην εποχή της πλήρης επικράτησης της ΤΙΝΑ (There is no Alternative) να αντιτάξεις τα πιστεύω σου, την προοπτική ενός άλλου δρόμου και μια άλλης εναλλακτικής.
Την εποχή που συντελούνται δομικές αλλαγές στην κοινωνία η οποία αντί να πηγαίνει προς το εμείς, όπως η κρίση επιτάσσει πηγαίνει δυστυχώς προς το εγώ, στον φιλοτομαρισμό και στο ίδιο όφελος. Ιστορικά βέβαια είναι γνώριμο το φαινόμενο, το θέμα όμως είναι πως μπορείς να αντισταθείς να κρατήσεις τα πιστεύω σου να συμπορευτείς με τους «άλλους τους σαν και σένα» και εντέλει να κερδίσεις.
Ένα άλλο μεγάλο ζήτημα είναι να μπορέσεις να διαμορφώσεις με τον περίγυρο, τους συντρόφους σου και τον κόσμο που ψάχνει ένα αποκούμπι τα κινηματικά, πολιτικά και ιδεολογικά εφόδια, με την ελπίδα που θα έρθει μέσα από το συλλογικό και όχι το ατομικό. Το πώς, το γιατί και με ποιον τρόπο.
Άλλος τρόπος από την αντίσταση από την μη ανάθεση, από την συμμετοχή δεν υπάρχει. Όσο ποιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο ποιο γρήγορα θα σηκώσουμε κεφάλι, θα διεκδικήσουμε, θα νικήσουμε.
Υπάρχουν άραγε σχήματα, προτάσεις, συλλογικότητες και μάχες που μπορούμε να κερδίσουμε στην εποχή της πλήρης απαξίωσης του συλλογικού; Ναι υπάρχουν.
Και εξηγούμε
Υπάρχουν οι συλλογικότητες που στην ΕΥΔΑΠ συμμετέχουν και μέλη πολιτικών χώρων, ως ισότιμα μέλη και τις ενισχύει, έστω και με τις μικρές δυνάμεις τους χωρίς να τις καπελώνουν.
Υπάρχει η δυνατότητα συγκρότησης συλλογικών υποκειμένων σε επίπεδο «βάσης» που στην ΕΥΔΑΠ σήμερα είναι εφικτό να πάρει ακόμα μορφή συνεννόησης, με δυνάμεις του ΚΚΕ, αρκεί να το θέλουν φυσικά.
Μετά τις τελευταίες συνδικαλιστικές εκλογές στην ΕΥΔΑΠ τα μηνύματα για όσους ευελπιστούν και προσπαθούν για την κοινωνική ανάταση και την πολιτική ανατροπή και ρήξη, βλέποντας ακόμα και τις κατά κοινή παραδοχή στημένες δημοσκοπήσεις στην κεντρική πολιτική σκηνή, για το εργατικό κίνημα της ΕΥΔΑΠ τουλάχιστον δείχνουν ότι διαμορφώνεται και «παγιώνεται» ένας πόλος σημαντικός με διακριτή την παρέμβαση του στην μεγάλη μάχη που θα κορυφωθεί στους επόμενους μήνες. Τη μάχη για το δημόσιο Νερό.
Είναι ελπιδοφόρα, έως πολύ ελπιδοφόρα η δυναμική που καταγράφει το σχήμα που απαρτίζεται από απλούς εργαζόμενους και συνταξιούχους της ΕΥΔΑΠ και κατορθώνει πλέον και συμπορεύεται και με άλλες υγιείς δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος της ΕΥΔΑΠ, των κινημάτων του δημόσιου Νερού και του ευρύτερου εργατικού κινήματος, του χώρου της κοινωνικής και πολιτικής Αριστεράς και όχι μόνο, να σημειώνει σημαντικά ποσοστά από 8% -10% στο σύνολο των εργαζομένων και απαλλαγμένο από όποιες δυνάμεις του κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού συνυπήρξαν μαζί του, στηριζόμενο αποκλειστικά στις πλάτες του. Από έναν εκπρόσωπο στην Ομοσπονδία Εργαζομένων να καταφέρνει να εκλέγει τρεις, αν μη τι άλλο εκτιμώ ότι πρόκειται δεδομένου του συσχετισμού, ότι πρόκειται για τεράστια επιτυχία χωρίς να ξεχνάμε ότι έχει εκλέξει και τρεις αντιπροσώπους για το ΕΚΑ.
Αυτό και μόνο αν μη τι άλλο δείχνει ότι υπάρχει μια αριθμητικά σημαντική και κρίσιμη μάζα εργαζομένων που η κατάλληλη συνδικαλιστικο-πολιτική συγκρότηση μπορεί να το συσπειρώσει, να το ενεργοποιήσει και που στις κρίσιμες στιγμές παίζει το ρόλο του αγωνιστικού καταλύτη.
Το πιο σημαντικό απ’ όλα, και δείγμα της απήχησης που μπορεί να έχουν τέτοια συλλογικά σχήματα είναι η λυσσαλέα επίθεση που δέχονται από τον νέο εργοδοτικό συνδικαλισμό, από την διοίκηση και από το κατεστημένο εδώ και δεκαετίες στην εταιρεία. Αυτό και μόνο μας δίνει, σε όλα τα πολιτικά όντα της ΕΥΔΑΠ, να δώσουμε με περισσότερο πάθος την καθημερινή μάχη, γιατί η μάχη πλέον και με τις εξελίξεις να τρέχουν είναι καθημερινή.
Είναι τα μέλη κομματικών σχηματισμών της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς μπροστάρηδες σε αυτή την μάχη; Είναι με όλες τους τις δυνάμεις, χωρίς να ποδηγετούν, χωρίς να καθοδηγούν, χωρίς να καπελώνουν, δρώντας κι ενισχύοντας την ισότιμη συμμετοχή και δράση. Ενισχύοντας τις φωνές που θέλουν να αντιδράσουν, πιστοί στα κομουνιστικά ιδεώδη μας, χωρίς υποχωρήσεις αλλά με συνθέσεις και συνεργασίες .
Εν ολίγης η Κομμουνιστική Ριζοσπαστική Αριστερά είναι εδώ δυνατή και έτοιμη να δώσει όλες τις μάχες που απαιτεί το σήμερα, με σύγχρονο εργατικό και αποφασιστικό τρόπο για το ΤΩΡΑ και όχι για το μέλλον του κόσμου της εργασίας, της ανεργίας και της νεολαίας.
Το ΟΧΙ μέχρι τέλους που δηλώσαμε το τηρούμε, δώσαμε εξετάσεις και τις περάσαμε. Το μόνο που μένει είναι να ανασυνταχθούμε και να περάσουμε στην αντεπίθεση με ένα κίνημα απαλλαγμένο από το εγώ και με σημαία το εμείς. Την ώρα που ο αντίπαλος κρύβεται στις τάξεις του πιο αντιδραστικού παρελθόντος εμείς επιλέγουμε να πάμε μπροστά μαζί με τους εργαζόμενους έως την τελική νίκη της τάξης μας.
Το ή εμείς ή αυτοί είναι πιο επίκαιρο από ποτέ και πρέπει να απαντηθεί από τον κόσμο της εργασίας, που όμως θα πρέπει και από την εμπειρία που έχει πια συσσωρεύει να διακρίνει το ποιος, το ποιοι, το γιατί και με ποιο τρόπο.
Η λογική της ανάθεσης που έστω και προσωρινά φαίνεται να κερδίζει έδαφος θα έρθει η ζωή πάρα πολύ σύντομα να την κάνει να καταρρεύσει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.
Νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω και προσωπικά όλους του συναδέλφους που μας στηρίζουν σε κάθε βήμα τους συναδέλφους που εκτιμούν και νομίζω τους το αποδεικνύουμε καθημερινά ότι δεν θα τους προδώσουμε.
Σε όλους αυτούς και στους επόμενους πού θα βρεθούμε μαζί στους δρόμους του αγώνα, ας δώσουμε σημασία σε ένα απόσπασμα του Τάσου Λειβαδίτη, ας το κάνουμε μότο και ας παλέψουμε όλοι μαζί.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ’ τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες — μα ούτε βήμα πίσω.
*Ο Μανώλης Μαστοράκης είναι Γραμματέας της ΛΑ.Ε ΕΥΔΑΠ.
**Πηγή: laikienotitaeydap.wordpress.com.
