Χθες 31 Μαρτίου του… ευτυχούς έτους 2021, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη επέλεξε να ρίξει στην επικοινωνιακή αγορά τις προτάσεις της για ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο «Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας», όπως το χαρακτήρισε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, υπό τον τίτλο «Ελλάδα 2.0». Μύρισαν εκλογές, ή όχι; Σχεδόν… βρωμοκοπάνε!
Μέσα από ωραία και παχιά λόγια στην ομιλία του ο κ. Μητσοτάκης μας έπεισε για μια ακόμη φορά, ότι μετά τις δύο ακόμη κρίσιμες εβδομάδες που έχουμε μπροστά μας, ξεκινάει η ανάκαμψη με τα ουρί του παραδείσου και τα πιλάφια να περιμένουν αγωνιωδώς να τα φάμε με χρυσά κουτάλια.
Πρώτα -ως είθισται- έπλεξε το εγκώμιον στον εαυτόν του, ότι ο ίδιος μαζί με άλλους βέβαια -τέτοια μετριοφροσύνη- κατάφεραν το αδιανόητο να πείσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση για κοινό δανεισμό των κρατών, έτσι ώστε να χρηματοδοτηθεί η ανάκαμψη από την κρίση που προκάλεσε η πανδημία. Κατόπιν, προχώρησε σε μια περιληπτική περιγραφή του μεγαλεπήβολου σχεδίου, που επεξεργάστηκε η κυβέρνησή του για την κατανάλωση – «επένδυση» των κονδυλίων που προβλέπονται για την Ελλάδα από το δημιουργηθέν Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης.
Το σχέδιο
Πόσα είναι αυτά; Όπως γνωρίζαμε ήδη τα κονδύλια αυτά ανέρχονται σε 18.191 εκατομμύρια ευρώ σε επιδοτήσεις από την Ε.Ε. και 12.728 εκ. ευρώ από δάνεια σε ένα σύνολο 30.919 εκ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης, ενώ οι συνολικοί επενδυτικοί πόροι που αναμένεται να «κινητοποιηθούν» μέσω επιχορηγήσεων και δανείων φτάνουν τα 57.465 εκ. ευρώ, σε χρονικό ορίζοντα επταετίας. Υπονοείται εδώ, ότι το όλο σχέδιο βασίζεται στη προσδοκία μόχλευσης των κεφαλαίων έτσι ώστε να δράσουν πολλαπλασιαστικά στην οικονομία. Το πόσα κεφάλαια χάθηκαν μέχρι σήμερα από την ελληνική οικονομία κανείς δεν μας λέει. Όπως κανείς δεν μας λέει τι είδους μόχλευση μπορεί να υπάρξει και πόση όταν επιλέγεται η χρηματοδότηση μόνο έργων βάσει των στρατηγικών πυλώνων που δεν είναι άλλοι από την Πράσινη Ανάπτυξη, τη Ψηφιακή Μετάβαση, την Εξωστρέφεια, την Καινοτομία αλλά και τη Μεγέθυνση μέσω Συγχωνεύσεων, Εξαγορών και Συνεργασιών.
Ωστόσο, αυτός είναι ο τελικός λογαριασμός, κοντά στα 60 δις, που θα κληθούμε να πληρώσουμε στο εξής, μαζί με τα υπόλοιπα από το παρελθόν, που «δεν τα φάγαμε μαζί», αλλά τα έφαγαν μόνοι τους, πετώντας μας κάποια ψίχουλα για να μη διαμαρτυρόμαστε και για να συνηθίζουμε σαν τον βάτραχο στην κατσαρόλα. Και παρασυνηθίσαμε είναι η αλήθεια. Τα κατάφεραν σπουδαία!
Οι πυλώνες
Το πολύ καλά μελετημένο σχέδιο -στα χαρτιά-, ως οδικός χάρτης, λοιπόν, στηρίζεται -κατά τον πρωθυπουργό- σε τέσσερις πυλώνες. α) Την πράσινη μετάβαση, β) Την ψηφιακή μετάβαση, γ) την Απασχόληση και τις δεξιότητες, που αποτελούν τον κοινωνικό πυλώνα, και δ) Τις ιδιωτικές επενδύσεις και τον μετασχηματισμό της οικονομίας. Τι είδους μετασχηματισμό; Θα δούμε!
Μέσω αυτών των «πυλώνων» της επικείμενης ανάκαμψης με βάση τον κυβερνητικό σχεδιασμό, προσδοκάται η δημιουργία 200.000 «καλοπληρωμένων», σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, θέσεων εργασίας και περίπου 7 μονάδες αύξηση του ΑΕΠ την επόμενη 6ετία που φαίνεται να διαρκέσει το σχέδιο.
Περιττό εδώ να σημειώσουμε, ότι χρειαζόμαστε άμεσα 1.500.000 θέσεις εργασίας. Τώρα! Επίσης, περιττό να αναφέρουμε ότι μόνον το τελευταίο χρόνο χάθηκε περίπου 10% από το ΑΕΠ, σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία περίπου 20 δις, στην πραγματικότητα πολύ περισσότερο, και πάνω από το 35% από το ΑΕΠ του 2009. Δηλαδή, μας υπόσχονται με τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους μετά ολόκληρα έξι χρόνια να φτάσουμε πιο κάτω από τα επίπεδα των αρχών του 2020 και περίπου στα 177 δις ευρώ το ΑΕΠ! Κι αυτό εάν όλα πάνε καλά. Δηλαδή, θα ξοδέψουμε άμεσα δάνεια κι έμμεσα δάνεια επίσης μέσω των επιχορηγήσεων 32 δις για να έχουμε ένα όφελος λιγότερο από 20 δις ευρώ σε διάστημα 6 ετών. Τέτοια μόχλευση κεφαλαίων και τέτοια επιτυχία και παρά τα επιπλέον 25,6 δις επενδυτικών πόρων που προβλέπεται να κινητοποιηθούν.
Αυτοί τα λένε όχι εγώ!!! Το σχέδιό τους! Προϊόν της «αριστείας» τους βεβαίως!
Το σχέδιο λοιπόν έχει ρηξικέλευθο χαρακτήρα! «…Εξ ου και το όνομα αυτού είναι η Ελλάδα 2.0. Το Εθνικό σχέδιο επιδιώκει να δημιουργήσει πολλές, νέες και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας. Μαζί, πάντως, με τους πόρους του σχεδίου, ο ιδιώτης καλείται να προσθέσει και τα δικά του κεφάλαια αναλαμβάνοντας το σχετικό του ρίσκο», ανέφερε ο πρωθυπουργός.
Καταλάβατε;
Ο ιδιώτης θα πάρει επιχορηγήσεις, θα πάρει δάνεια, αλλά πρέπει κι αυτός να βάλει και το κάτι τις του. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα! Σπεύσατε… ημέτεροι. Έχει για όλους! Πάρτε χρήμα! Βάλτε κι εσείς το κάτι τι σας, κι αν «στραβώσει» η… επένδυση (το ρίσκο, που λέγαμε), ε, κάτι θα βρεθεί και τότε για να γίνει, να μην πάνε και τα λεφτά του δημοσίου χαμένα! Το έχουμε δει κάμποσες φορές το έργο να επαναλαμβάνεται. Βαρεθήκαμε!
Είπε κι άλλα «κομψά» ο πρωθυπουργός, αλλά ας δούμε το σχέδιο:
Μέτρησα συγκεκριμένα 18 δράσεις κατανεμημένες στους 4 «πυλώνες» και επίσης με τους πομπώδεις τίτλους περί εμβληματικών επενδύσεων και εμβληματικών επίσης μεταρρυθμίσεων.
Δεν έχει νόημα να τις αναφέρουμε όλες εδώ, όμως πράγματι η παράθεσή τους σε τίτλους είναι χαριτωμένη και πιο χαριτωμένες είναι οι λέξεις που χρησιμοποιούνται. Ο συντάκτης τους σίγουρα έπαιρνε καλούς βαθμούς στην έκθεση στο σχολείο, πρόκειται περί «αρίστου» -όχι παίζουμε! Διαβάζω πχ:
«Ριζική αναθεώρηση και εκσυγχρονισμός του συστήματος αναβάθμισης δεξιοτήτων του ενεργού πληθυσμού», ή «μεγάλες επενδύσεις στην κατάρτιση και επανακατάρτιση του εργατικού δυναμικού με έμφαση στις ψηφιακές δεξιότητες». Οποιαδήποτε συσχέτιση με «σκοιλ ελλινικου» απορρίπτεται μετά βδελυγμίας ως κακεντρεχής, κακόπιστη και υποβολιμαία!
«Μεταρρύθμιση ενεργητικών και παθητικών πολιτικών απασχόλησης». Τι θέλει να πει ο… ποιητής σε συνδυασμό με τη «μεταρρύθμιση της εργατικής νομοθεσίας»; Όλοι μπορούμε να το φανταστούμε, αλλά ας μην κάνουμε δίκην προθέσεων.
Ο πολίτης που γίνεται πελάτης
Έχει κι άλλα θαυμαστά που έναν απλό άνθρωπο τον αφήνουν με ανοικτό το στόμα, έτοιμο να ψηφίσει πια με τα δυό του χέρια τον… Μητσοτάκη (το… κάθαρμα έρχεται από αλλού, είναι παλιό -δεν «παίζει»).
Ωστόσο πιο σημαντική μεταρρύθμιση μου φαίνεται αυτή του Σχεδίου Δράσης (με κεφαλαία, παρακαλώ, τα αρχικά των λέξεων), «για την παροχή «πελατοκεντρικών» ψηφιακών υπηρεσιών από την πλευρά της δημόσιας διοίκησης».
Εάν δεν το καταλάβατε, στο εξής παύετε να είσθε πολίτες και αναβαθμίζεσθε σε «πελάτες» για το ελληνικό δημόσιο. Θα μου πει κάποιος και τι μ’ αυτό; Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο! Θα το θέλατε πολύ έ; Το ζήτημα είναι που θα το βρίσκετε το δίκιο. Α ναι! Μέσω τεχνητής νοημοσύνης και δικτύων 5G! Θα αναβαθμιστεί και το 13033 θαρρώ…
Και φυσικά χωρίς τον Μάρτη να λείπει από τη σαρακοστή κεφάλαια για τον «ψηφιακό μετασχηματισμό» των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης!!!! Ο Πέτσας και η λίστα του προηγήθηκαν της εποχής τους και δείχνουν φωτεινότατο τον δρόμο! Με τα δανεικά στα δικά μας κεφάλια βεβαίως!
Όμως το κλου είναι στις «εμβληματικές» επενδύσεις με ισχυρά κίνητρα στους ιδιώτες για πράσινο ψηφιακό μετασχηματισμό, καινοτομία κι εξωστρέφεια.
Επέκταση των συμπράξεων δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Διότι χωρίς κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα δεν μπορούμε να ζήσουμε σε αυτήν τη χώρα.
Υποδομές 5G και οπτικών ινών. Μάλιστα! Προσωπικά γνώριζα ότι σχεδόν το σύνολο των τηλεπικοινωνιών έχει περάσει εδώ και χρόνια στον ιδιωτικό τομέα και στους ξένους. Εμείς θα χρηματοδοτήσουμε, μέσω του δημοσίου, με δανεικά από το ταμείο ανάκαμψης, τις επενδύσεις που όφειλαν να κάνουν από μόνοι τους για την βελτίωση και αναβάθμιση των δικτύων τους; Ή μήπως πληρώνουμε φτηνά τις υπηρεσίες που προσφέρουν; Μάλλον τις ακριβότερες τιμές στην Ευρώπη «απολαμβάνουμε».
Ή μήπως επίκειται επανακρατικοποίηση των εταιρειών του κλάδου;
Μάλλον χλωμό το βλέπω. Γιατί εξ άλλου ιδιωτικοποιήθηκαν, όπως και η ενέργεια και κάθε τι άλλο; Μα για να βάζουμε πιο βαθειά στην τσέπη… οι «πελάτες»! Είπαμε πάψαμε να είμαστε πολίτες αναβαθμιστήκαμε σε… περήφανους πελάτες. Τζάμπα τα θέλουμε όλα με τόση αναβάθμιση;;; Με τον παρά σου και την κυρά σου, δεν λένε;;;
Η πράσινη ανάπτυξη
Το αποκορύφωμα όμως του αναπτυξιακού οίστρου του πρωθυπουργού και των «αρίστων» που τον περιστοιχίζουν, εκπέμπεται από την καρδία της οικολογικής τους συνείδησης και του αγώνα για την περιβαλλοντική προστασία μέσω της «πράσινης» ανάπτυξης, δηλαδή, την προσήλωση στην ανάγκη της Γερμανίας για στήριξη της βιομηχανίας της, σε βάρος της δουλοπαροικίας.
Μια γερμανική ανάγκη που προκύπτει από τις ραγδαίες εξελίξεις στον μηχανισμό μετάβασης από τον κινητήρα εσωτερικής καύσης σε αυτόν που κινείται με ηλεκτρισμό και τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει μεταξύ των δύο ανταγωνιστών στο πλαίσιο της βαριάς βιομηχανίας. Με τις ΗΠΑ και την Ανατολική Ασία (Κίνα, Κορέα και Ιαπωνία) να έχουν κάνει τεράστια άλματα στην ηλεκτροκίνηση, η Γερμανία ασθμαίνουσα να προσπαθεί να προλάβει τις εξελίξεις στον ανταγωνισμό. Εμείς απλά θεατές, πελάτες και καταναλωτές. Κι αφού δεν έχουμε ή δεν θέλουμε να έχουμε εισόδημα από παραγωγή, μας δανείζουν για να καταναλώνουμε τα δικά τους προϊόντα. Όχι αφιλοκερδώς βεβαίως, αλλά παίρνοντάς μας πίσω σταδιακά ακόμη και το βρακί που φοράμε. Τι δημόσια περιουσία μου λέτε και τι ιδιωτική. Σε 10 χρόνια να δούμε τι θα έχει απομείνει.
Όμως προκειμένου να μεταβούμε στην ηλεκτροκίνηση χρειάζεται και το κατάλληλο «αφήγημα» αφού η κίνηση με ορυκτά καύσιμα είναι καθιερωμένη και σχετικά πάμφθηνη. Έτσι, η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή ήλθε να «κουμπώσει» με τις ανάγκες της βιομηχανίας. Κλιματική αλλαγή όμως με παραγωγή ενέργειας με φτηνά ορυκτά καύσιμα δεν ταιριάζει. Να λοιπόν και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Το νέο «Ελντοράντο».
Τι κι αν τα φωτοβολταϊκά και οι ανεμογεννήτριες παράγουν στοχαστική και διαλείπουσα ενέργεια. Το φυσικό αέριο να είναι καλά, να δουλεύει από πίσω! Το εάν έχουμε μονάδες φυσικού αερίου τι τις θέλουμε τις ανεμογεννήτριες -ας μη μένουμε στις λεπτομέρειες. Αρκεί να προχωρήσει η απολιγνιτοποίηση. Το γιατί να κλείσουμε τις μονάδες με το εγχώριο φτηνό λιγνίτη ως καύσιμο και να φτιάξουμε στη θέση τους πανάκριβες μονάδες φυσικού αερίου με εισαγόμενο το αέριο από το Αζερμπαϊτζάν, καταβάλλοντας λύτρα, ή διόδια, ή όπως αλλιώς πείτε τα, στην Τουρκία το 20% της τιμής του, είναι προφανές. Έχει ανάγκη και η Τουρκία για το κάτι τις της, πέραν φυσικά του γεγονότος ότι οι λιγνιτικές μονάδες, δεν είναι ευέλικτες και είναι αργές για να ανταποκρίνονται άμεσα στις μεταπτώσεις της τάσης του δικτύου από το στοχαστικό ρεύμα των ΑΠΕ. Συνεπώς το φυσικό αέριο είναι η λύση! Κι έτσι όλοι είναι ικανοποιημένοι. Και οι «πετρελαιάδες» και οι «πράσινοι» ανησυχούντες για το κλίμα. Κι όλοι εμείς χαρούμενοι προσμένοντας να οδηγήσουμε το ηλεκτρικό μας όχημα με επιδότηση από τα δανεικά του κράτους.
Γι’ αυτό χρειάζεται μια ακόμη «εμβληματική» μεταρρύθμιση του μητσοτάκειου σχεδίου. Η απλοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης των ΑΠΕ.
Να μη μείνει ραχούλα και κορυφογραμμή δίχως φουρφούρια. Να ξεπατωθεί το σύμπαν. Αρκεί να δουλεύει η γερμανική βιομηχανία και οι ντόπιοι εργολάβοι να τρώνε γλυκό ψωμί στην υγεία του κορόιδου. Ο «ξέρεις ποιος είμαι ‘γω ρε», κορόιδο; Τρεις μάσκες φοράει τη μια πάνω στην άλλη για να προστατευτεί από τον κορωναϊό. Πως μπορεί καλέ ένας τέτοιος… νουνεχής να είναι κορόιδο; Οικολόγος είναι! Στην ουρά για rapid test κι εμβόλιο και είναι κορόιδο; Ο θεός φυλάξει!
Αρκεί να παράγουμε «πράσινο» ρεύμα για να κινούνται τα ηλεκτρικά οχήματα. Που όμως και αυτά εισαγωγής είναι από τα εργοστάσια της κεντρο-βόρειας Ευρώπης. Ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά, μπαταρίες, ηλεκτρικά οχήματα. Ο χαλκός των παλιών δικτύων στη Γερμανία, οι νέες οπτικές ίνες από τη Γερμανία. Τα πάντα όλα εισαγόμενα. Το έχει ανάγκη η Ευρώπη, να κινηθεί το χρήμα και η οικονομία. Με τον Έλληνα να στέλνει περήφανο χαιρετισμό στον… φίλο, εταίρο, σύμμαχο Γερμανό «όσο υπάρχω εγώ και καταναλώνω, τόσο εσύ θα δουλεύεις, θα μου πουλάς και θα πλουτίζεις, κι εάν δεν έχω να πληρώσω, το σπίτι μου είναι διαθέσιμο να γίνει δικό σου. Και η γυναίκα μου και τα παιδιά μου, η χώρα μου η ίδια -δική σου είναι». Αυτό θα πει έμπρακτη αλληλεγγύη στην Ευρώπη της δημοκρατίας, του πολιτισμού και των μεγάλων αξιών του διαφωτισμού «βοήθα με φτωχέ να μη σου μοιάσω»!
Φυσικά και για «ξεκάρφωμα» αναφέρονται επιπλέον κάποια χρήσιμα περί πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, παιδείας και πολιτισμού, ή έργα όπως ένα σχέδιο αναδασώσεων, συμβατό με τις οικολογικές ανησυχίες των κυβερνώντων και η ολοκλήρωση της κατασκευής του αυτοκινητοδρόμου Ε65, ή ο βόρειος άξονας της Κρήτης.
Η ανυπαρξία οράματος και το μεγάλο φαγοπότι
Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το σχέδιο για την ανάκαμψη της οικονομίας τα επόμενα χρόνια με στόχο τον μετασχηματισμό του «μοντέλου» ανάπτυξης σε πράσινο και ψηφιακό, όπως ανέφερε ο αναπληρωτής υπουργός οικονομικών κ. Θεόδωρος Σκυλακάκης. Με τη διαφορά ότι δεν μας ανέφερε ποιο είναι αυτό το μοντέλο που χρήζει «πρασινίλας» και ψηφιοποίησης. Διότι το μοντέλο που υπηρέτησε και υπηρετεί ο ίδιος, η παράταξή του και το σύνολο του πολιτικού συστήματος είναι ένα μοντέλο μεταπρατικό στηριγμένο στον παρασιτισμό και τις υπηρεσίες και όχι ένα παραγωγικό μοντέλο, στηριγμένο στις εγχώριες παραγωγικές δυνάμεις και τους πόρους. Χωρίς όραμα, χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον γι’ αυτόν το τόπο, όσο και να το «πρασινίσουν» και να το ψηφιοποιήσουν μεταπρατικό – παρασιτικό θα μείνει το μοντέλο τους, υποταγμένο να εξυπηρετεί τους ξένους προστάτες τους.
Αντί λοιπόν για έναν ριζικό αναπροσανατολισμό στην κατεύθυνση της επαναθεμελίωσης της διαλυμένης παραγωγικής βάσης της χώρας στην πρωτογενή παραγωγή και στη βιομηχανία, στην πραγματική Παιδεία, τον Πολιτισμό και την Υγεία, έτσι ώστε να διεκδικήσουμε τη θέση που μας ανήκει στον παγκόσμιο και τον ευρωπαϊκό καταμερισμό με ισοτιμία, προτείνονται φτιασιδώματα, χάντρες και μεταξωτές κορδέλες. Και λεφτά, πολλά λεφτά σε ημέτερους κι επιτηδείους για να ξαναγεμίσει το στρωμένο από παλιά τραπέζι για το νέο μεγάλο φαγοπότι που ετοιμάζουν. Με τον λαό στην «απ’ έξω» να βλέπει και να ζει με τη λιγούρα του!
