1. Η φωτογραφία. Αν στην πολιτική έχει μεγάλη σημασία η «διαχείριση των συμβόλων», ίδια αξία, αν όχι μεγαλύτερη, έχει η σημειολογία.
Πρέσπες 17 Ιουνίου 2018. Ο κ. Κοτζιάς σαν χαρούμενο κεράκι άδει το χάπι μπέρθντεϊ του γιου μίστερ Νίμιτς – ιδού το στέτσον μου (το ψάθινο καπελάκι) που φορούσε ο κ. Κοτζιάς ως άλλος βλαχοσυμπέθερος κατ’ αναλογίαν
των άλλων βλαχοσυμπέθερων που φάνηκαν να ’ρχονται απ’ τη λίμνη αντίπερα, πάνω σε τρία βαρκάκια, πολύ ευρωπαϊκοί – ούτε νταμιτζάνα κρασάκι έφεραν, ούτε κότες χωριάτικες πεσκέσι, παρά μόνον το ενδεχόμενο ανάφλεξης στο μέλλον όλης της περιοχής και των περιχώρων.
2. Το επίπεδο. Αν μέσα στη συμφωνία κρύβονται εθνικοί κίνδυνοι (και για μας και για τους Σλαβομακεδόνες άμα τε και Αλβανούς) – διότι όλους μαζί θα μας πάρει ο Διάβολος αν κάποια λεπτομέρεια της συμφωνίας εκραγεί –, αν λοιπόν μέσα στη συμφωνία κρύβονται εθνικοί κίνδυνοι,φανερός πλέον εθνικός κίνδυνος είναι το επίπεδο της πολιτικής ζωής στη χώρα μας.
Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε μια πρόταση μομφής που ουδόλως μπόρεσε να υποστηρίξει ο ίδιος και το κόμμα του (δεσμευμένοι άλλωστε το ίδιο με τον ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στους Επικυριάρχους). Η περίπτωση Καμμένου με όλον τον παραλογισμό και την αθλιότητα που φανερώνει, συναγωνίζεται μόνον την κατάντια του ΣΥΡΙΖΑ να επαινεί όσα έπτυε. Όλα. Αν αυτό δεν είναι
εθνικό πρόβλημα, δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι. (Επ’ αυτών κορωνίς ο Τσίπρας που τώρα βρίσκει το ΔΝΤ μια συμπαθητική Ουρσουλίνα, βεβαιώνει ότι οι συντάξεις θα κοπούν όσο αίμα κι αν χυθεί, και ότι ο ίδιος θα πήγαινε μάρτυρας υπεράσπισης του κ. Ανδρέα Γεωργίου) – είναι νακάνεις τον σταυρό σου με κίνδυνο να σου ρίξει φωτιά και να σε κάψει ο Πανάγαθος…
3. Η γλίτσα. Κορδακίζονται τώρα οι Συριζαίοι για τους επαίνους εκείνων που έχουν ρημάξει τη χώρα μας. Σαν τους τελευταίους κομπλεξικούς τρελαίνονται με τα εγκώμια των ληστών και αναφέρονται σε βραβεία Νόμπελ Ειρήνης (για πολεμοκάπηλους όπως ο κ. Κίσινγκερ και ο κ.Ομπάμα) χωρίς καμιά αιδώ! – τέτοια μετάλλαξη έχει να συμβεί από τότε που ο Δαρβίνοςπαρατήρησε τη μετένδυση της σαλαμάνδρας σε χαμαιλέοντα.
4. Ο Διχασμός. Έχουμε φθάσει πλέον στο επίπεδο όποιος δεν λέει ό,τι θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να κατηγορείται για φασίστας, εθνικιστής, ακροδεξιός, συνοδοιπόρος ακόμα και του VMRO. Δεν πρόκειται μόνο για σκαστή ιδεολογική τρομοκρατία, αλλά για μια απόδειξη ότι η κυβέρνηση έχειαπολέσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα.
Από τα κατορθώματα του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και της Τρόικας στην εξουσία, το αίσχιστο είναι η υποβάθμιση του δημόσιου λόγου σε επίπεδο αλητήριων που βρίζουν τους πάντες με ήθος μαγκίτη που καπνίζει μπάφους. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ. αφού δημιούργησαν στρατιές τρολ στο διαδίκτυο τώρα φέρονται το ίδιο (ως τρολ οι ίδιοι) στο Κοινοβούλιο, στις εφημερίδες και στην πολιτική αγορά. Η «δολοφονία χαρακτήρων» (όπως οι ίδιοι ονομάζουν αυτό που κάνουν) είναι το μόνον «ηθικό πλεονέκτημα» για το οποίο μπορούν να υπερηφανεύονται.
Κατά τα άλλα, η πρόσκληση ένταξης της «Βόρειας (πλέον) Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ (μη αναστρέψιμη, όσα ψέματα κι αν λένε οι πρωταθλητές στο είδος μεταλλαγμένοι αριστεροί), θα κάνει τόσο ασφαλή την κατάσταση στην περιοχή όσον η εξ ίσου Νατοϊκή Τουρκία.
Στο έδαφος της «Βόρειας (πλέον) Μακεδονίας» και στο παρακείμενο Κοσσυφοπέδιο είναι εγκατεστημένη η μεγαλύτερη στρατιωτική βάση των ΗΠΑ όχι στην Ευρώπη, αλλά στον κόσμο. Πόσο σταθεροποιεί αυτό τα Βαλκάνια έχουν αποδείξει (μόνον τα τελευταία χρόνια) το Ιράκ, η Συρία, η Λιβύη, για να μην πούμε για τη διαιώνιση του Κυπριακού. Σε ένα μόνον έχει δίκιο ο Τσίπρας. Ό,τι δεν μπόρεσε να υπογράψει η ΠασοκοΔεξιά επί τριάντα χρόνια, το υπέγραψε ο ίδιος. Άντε με το καλό (όταν χάσει τις αργομισθίες του ο Καρανίκας) και πορτιέρηδες στη Βάσητων φονιάδων που έγιναν αρνάκια.
Δυστυχώς, Νόμπελ Τέλειου Εξευτελισμού δεν υπάρχει.
*Πηγή: topontiki.gr
