Τη Δευτέρα, 1η Φεβρουαρίου, εκτός απροόπτου(στα οποία η συγκεκριμένη κυβέρνηση και ο ίδιος ο ιός μας έχουν συνηθίσει) οι μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων στις πράσινες περιοχές επιστρέφουν στα θρανία. Αυτό, όμως, δε συνοδεύεται από τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης. Αντιθέτως, γίνεται με πολλές ελλείψεις και ήδη υπάρχοντα, αλλά και αναδυόμενα προβλήματα. Ουσιαστικά ξεκινάμε όπως τον Σεπτέμβριο με μόνη διαφορά την υποχρεωτική χρήση μάσκας στους εξωτερικούς χώρους, άλλα με αισθητά χειρότερες καιρικές συνθήκες. Η συνέχεια από τον Σεπτέμβρη και μετά είναι γνωστή. Τι μπορεί άραγε να ακολουθήσει αυτή τη φορά;
Δυστυχώς, το Υπουργείο Παιδείας σε αυτό το διάστημα των 3 μηνών μάλλον δεν έμαθε από τα λάθη του. Η επερχόμενη επιστροφή γίνεται με 25+ μαθητές σε κάθε τάξη. Με ελλείψεις σε προσωπικό για τη διασφάλιση της καθαριότητας. Με ελλιπή προγραμματισμό σε ό,τι αφορά την κάλυψη των ενδεχόμενων κενών που θα προκύψουν από τις άδειες καθηγητών που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. Χωρίς τεστ σε καθηγητές και μαθητές παρά τις όποιες εξαγγελίες έχουν γίνει κατά καιρούς. Όλα αυτά προσωπικά μου θυμίζουν τα αιτήματα εκείνων των καταληψιών μαθητών του Σεπτέμβρη. Εκείνους που το Υπουργείο Παιδείας στιγμάτιζε και προσπαθούσε να «τραμπουκίσει» με σειρά απαγορεύσεων.
Προσωπικά, το μόνο που μπορώ να προβλέψω μελετώντας τα όσα έγιναν τους προηγούμενους μήνες και μάλιστα τον Φεβρουάριο με όχι ευνοικές καιρικές συνθήκες, είναι ένα γρήγορο κλείσιμο και άνοδο των κρουσμάτων. Και δηλαδή θα σκεφτεί κανείς, δεν πρέπει να ανοίξουν κάποτε τα σχολεία; Σαφώς και πρέπει. Αλλά με μέτρα, τα οποία προς το παρόν είναι ανύπαρκτα.
Μα, τελικά μήπως είμαι λίγο αυστηρός; Μήπως το Υπουργείο έμαθε κάποια πράγματα σχετικά με την αντιμετώπιση των μαθητών σε αυτό το διάστημα; Βεβαίως, αν θεωρείται βήμα προόδου να δηλώνει η νέα Υφυπουργός κ. Μακρή ότι θα επιβάλλονται πρόστιμα(κράτος αστυνομοκρατίας είπαμε;) σε όσους μαθητές αργούν να επιστρέψουν στο σπίτι τους μετά το τέλος των σχολικών μαθημάτων.Βεβαίως, αν είτε η Υπουργός είτε ο νέος Υφυπουργός, κ. Συρίγος, δηλώνουν με περηφάνεια ότι με τη θέσπιση βάσης εισαγωγής βάζουν τέλος στη εισαγωγή στην τριτοβάθμια μαθητών με 3 και 4. Ταυτόχρονα, όμως εξισώνουν τα πτυχία των ελληνικών Πανεπιστημίων με τα αδιαβάθμητα και αμφίβολης αξιοπιστίας κολέγια. Άραγε, εκεί τίθεται κάποια βάση εισαγωγής; Ή μήπως οι εύποροι αποτυχόντες του νέου συστήματος θα διοχετευτούν στα κολέγια και οι φτωχότεροι θα οδηγηθούν σε πρακτικά και τεχνικά επαγγέλματα; Για διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων είπαμε;
Το κείμενο αυτό, λοιπόν, γράφεται για να ειπωθούν αυτά τα πράγματα. Για να ειπωθούν από έναν φετινό υποψήφιο Πανελλαδικών. Ένα μέλος αυτής της γενιάς που βλέπει με ανασφάλεια για την υγεία της το επερχόμενο άνοιγμα των σχολικών μονάδων όταν αυτό δε συνοδεύεται από τα αναγκαία, όπως φάνηκε τον Νοέμβριο, μέτρα προστασίας και το μέλλον της να υποθηκεύεται. Και δυστυχώς οι υπεύθυνοι έχουν ονοματεπώνυμο. Νίκη Κεραμέως είπαμε;
Γιάννης Ντουντουνάκης
γιου Μανόλη Ντουντουνάκη
*μαθητής Γ’ Λυκείου και υποψήφιος Πανελλαδικών
