Πελώριο θέμα προκαλείται από το γεγονός, ότι το Δημόσιο με αμαρτωλές αποφάσεις και συναίνεση σύσσωμου του βρώμικου μνημονιακού κατεστημένου φορτώνεται, με την υπογραφή του Χουλιαράκη, δύο μεγάλα δάνεια του Μεγάρου Μουσικής ύψους 112 εκατ. και 80 εκατ. αντιστοίχως, από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και την Εθνική Τράπεζα, τα οποία κατέστησαν ληξιπρόθεσμα.
Έτσι θα επιβαρυνθεί περαιτέρω το δυσβάστακτο δημόσιο χρέος που θα προβλέπεται να διαμορφωθεί στα 330 δισ. ή 182,5% του ΑΕΠ το 2017.
Και ενώ όλο το κατεστημένο μπλοκ συνηθίζει να κάνει λόγο για αριστερό λαϊκισμό και σπατάλη του Δημοσίου, η οποία πράγματι συμβαίνει, δεν βγάζει τσιμουδιά με τις σπατάλες του Μεγάρου Μουσικής και τις κρατικές επιχορηγήσεις προς αυτό, που τις πληρώνει ο πενόμενος ελληνικός λαός, χωρίς να δίνεται λογαριασμός σε κανέναν.
Κ.Μ
Και να σκεφθεί κανείς πως ο απλός κόσμος πιστεύει ότι το… μεγαρ-ισμα ήταν προσφορά του μαικήνα (ως ανεφέρετο) και αλήστου μνήμης διαχειριστή του έργου.
Τελικά το αναλαμβάνει ο λαός που θα “μπαίνει” διαρκώς μέσα, και έχει ο… θεός.
Αλήθεια, πόσο από το κόστος της αρχικής κατασκευής κατέβαλε (συμβολικά) ο τιμώμενος από την τσέπη του άνευ τραπεζικών δανείων -που τώρα σκάνε- και ποιός ήλεγχε τις δαπάνες κατασκευής και λειτουργίας -που τώρα κρατικοποιούνται;
Πώς εξυπηρετούντο τα δάνεια, μήπως με επαναδανεισμό σε βάση υπερτιμημένων “αϋλων” και αυξητική πρόοδο;
Εκρήγνυνται όλα τώρα εις βάρος του πόπολου που δεν είχε καν ιδέα πως εμμέσως το εισιτήριο που επλήρωνε ήταν πολλαπλασιου κόστους του αναγραφομένου.
Δαπάνες για την Τέχνη νοούνται καθ’ εαυτάς δαπάνες υπέρ των Εργατών της (μεγάλη κουβέντα βέβαια ποιοί και γιατί, επειδή όποιος βουτάει ένα μαρκούτσι ή έχει μια εταιρεία πίσω του λογίζεται θαράπων- θεραπαινίς) και όχι των διακινητών-εργολάβων-υπεργολάβων, μόνον έτσι είναι αποδεκτά τα κόστη.
Ως ιδιώτες και από την τσέπη τους ας έκαναν ό,τι ήθελαν, εκτός και αν τους ήταν αποδεκτή η χρεωκοπία του συστήματός που τους ανέθρεψε και ανέδειξε (bail in)… όχι μονά ζυγά δικά τους.
Το ίδιο στην υγεία, στην παιδεία, στην ευρύτερη κρατική λειτουργία όπου “διακινητές” είναι οι πάσης φύσεως μεσάζοντες-απορροφητήρες μεταξύ εντολοδοτών και εντολοδόχων.
Τουλάχιστον να ήταν και κάποιο κλασσικό οπτικά αρχιτεκτόνημα που θα κοσμεί την πόλη… ούτε καν αυτό.
Η τέχνη της τέχνης της κερδοσκοπίας.
Άντε να σώσουμε και το mega τώρα, άλλωστε υψηλοτατη “τέχνη” δεσμοφυλακής υπήρξε και αυτό και έχει ο… λαός.