"Στα τρία χρόνια παίρνω ένα μηνιάτικο βουλευτή" – Οι συμβασιούχοι των σχολείων ξανά στο δρόμο

Τα βα­σι­κά τους αι­τή­μα­τα είχαν να κά­νουν με το ερ­γα­σια­κό κα­θε­στώς τους ή και με οφει­λή δε­δου­λευ­μέ­νων. Οι πε­ρισ­σό­τε­ρες σχο­λι­κές κα­θα­ρί­στριες, σχε­δόν το 80% σε κάθε νομό, δεν είναι μό­νι­μες αν και ερ­γά­ζο­νται επί σειρά πολ­λών ετών στην ίδια θέση. Το κρά­τος τις δια­τη­ρεί ομή­ρους με συμ­βά­σεις έργου, κα­κο­πλη­ρω­μέ­νες και χωρίς ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα που είχαν όσες είχαν κα­τα­φέ­ρει να με­τα­τρα­πούν σε αο­ρί­στου μετά από αντί­στοι­χους αγώ­νες προ δε­κα­ε­τί­ας. Αυτό δεν έχει αλ­λά­ξει ούτε με την κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ, μιας που και αυτή ανα­γνω­ρί­ζει την προ­τε­ραιό­τη­τα Μνη­μο­νί­ων, δα­νει­στών και επι­χει­ρη­μα­τι­κών κερ­δών ένα­ντι των ερ­γα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων.
Μι­λή­σα­με με ερ­γα­ζό­με­νες σε διά­φο­ρα σχο­λεία της χώρας και τις ρω­τή­σα­με για τα  προ­βλή­μα­τά τους, το μέλ­λον του αγώνα τους και την… δη­μο­σιο­νο­μι­κή στε­νό­τη­τα.
Κα­ρα­πι­πέ­ρη Σπυ­ρι­δού­λα (4ο γυ­μνά­σιο Αγρι­νί­ου)
Ήρ­θα­με να διεκ­δι­κή­σου­με τη μο­νι­μό­τη­τα γιατί κα­λύ­πτου­με πά­γιες ανά­γκες, δεν εί­μα­στε πε­ρι­στα­σια­κές. Τα σχο­λεία δεν μπο­ρούν να λει­τουρ­γούν χωρίς κα­θα­ρί­στριες και μά­λι­στα αν εφαρ­μο­στούν τυ­πι­κά οι συμ­βά­σεις μας, τα σχο­λεία δεν θα κα­λύ­πτο­νταν από το πρωί, θα υπο­λει­τουρ­γού­σαν. Πλη­ρω­νό­μα­στε με αί­θου­σες και όχι στα­θε­ρά. Τα χρή­μα­τα είναι ελά­χι­στα. Δου­λεύω έτσι οχτώ συ­νε­χό­με­να χρό­νια.
Θέ­λου­με ίδια δι­καιώ­μα­τα με όλους τους ερ­γα­ζό­με­νους. Εκτός από άδειες στε­ρού­μα­στε δώρα, βαρέα και αν­θυ­γιει­νά και έχου­με τη δα­μό­κλειο σπάθη της από­λυ­σης κάθε χρόνο πάνω από το κε­φά­λι μας. Πιά­νου­με 1η Σε­πτέμ­βρη, απο­λυό­μα­στε 30 Ιου­νί­ου. Κάθε χρόνο «θα σας διώ­ξου­με, θα βρού­με συ­νερ­γεία» κλπ. Τα δύο τρία των συ­να­δελ­φισ­σών
Έχου­με προ­σπα­θή­σει πάρα πολ­λές φορές με αγώ­νες, υπο­σχέ­σεις πολ­λές, δεν βλέ­που­με απο­τέ­λε­σμα. Πι­στεύω ότι όλοι μας δου­λεύ­ου­με και δεν αξί­ζου­με τέ­τοια με­τα­χεί­ρι­ση.
Γιατί δεν υπάρ­χουν για μας λεφτά και υπάρ­χουν για αυ­τούς που νο­μο­θε­τούν; Άμα δεν υπάρ­χουν λεφτά γιατί αυτοί μπο­ρούν και τρώνε και εμείς εί­μα­στε απλή­ρω­τοι και οι λο­γα­ρια­σμοί ανε­βα­σμέ­νοι; Όταν παίρ­νω 250 ευρώ, έχω ενοί­κιο, έχω τρία παι­διά άνερ­γα στο σπίτι, οι λο­γα­ρια­σμοί τρέ­χουν… Και η πλη­ρω­μή μου έρ­χε­ται στη χάση και στη φέξη, όταν θυ­μη­θού­νε. Δη­λα­δή βγά­ζουν πλε­ό­να­σμα στο κρά­τος με τις δικές μας στε­ρή­σεις! Να το βγά­λουν από τις δικές τους! Ο ετή­σιος ο μι­σθός ο δικός μου δεν φτά­νει ούτε τον μη­νιαίο τον δικό τους.
Για να τα βγά­λου­με πέρα βοη­θά­νε θεοί και δαί­μο­νες. Στε­ρού­μα­στε πολλά. Από τα 250 πλη­ρώ­νω από την τσέπη μου 30 ευρώ το μήνα για με­τα­κι­νή­σεις στη δου­λειά μου.
Χρυ­σού­λα Νι­κο­λο­πού­λου (5ο γυ­μνά­σιο Αγρι­νί­ου-γρα­φείο σχο­λι­κών συμ­βού­λων)
Δου­λεύω 14 χρό­νια στα 15 συ­νε­χό­με­να, έχου­με να πλη­ρω­θού­με από 27 Δε­κέμ­βρη και τώρα έχει τε­λειώ­σει κι ο Μάρ­της. Καμία βο­ή­θεια από που­θε­νά, μας κο­ροϊ­δεύ­ουν. Εί­μα­στε όλες μη­τέ­ρες πο­λύ­τε­κνες, έχου­με παι­διά άνερ­γα στο σπίτι και συ­νέ­χεια κα­βγα­δί­ζου­με για τα χρή­μα­τά μας. Δεν μας δί­νουν ση­μα­σία καμία.
Δεν έχου­με δι­καί­ω­μα ούτε να αρ­ρω­στή­σου­με. Μας θέ­λουν υπη­ρέ­τριες από το πρωί ως το βράδυ. Εγώ θέλω 5-7 ώρες την ημέρα για να κα­θα­ρί­σω το τριώ­ρο­φο που δου­λεύω, Δευ­τέ­ρα με Πα­ρα­σκευή και παίρ­νω 250 ευρώ. Από αυτά πε­ρι­μέ­νου­με να ζή­σου­με. Οι αο­ρί­στου συ­να­δέλ­φισ­σες παίρ­νουν για την ίδια δου­λειά 750-850 ευρώ κι έχουν πα­ρο­χές και πλη­ρώ­νο­νται τα­κτι­κά κάθε μήνα.
Πολύ δύ­σκο­λα τα πράγ­μα­τα. Δά­σκα­λοι και κα­θη­γη­τές και μας λένε να πάμε στο κρά­τος να δια­μαρ­τυ­ρη­θού­με, στα υπουρ­γεία. Στα υπουρ­γεία είναι όλοι ενη­με­ρω­μέ­νοι, έχου­με στεί­λει πολ­λές επι­στο­λές.
Εμείς δεν εί­μα­στε η κα­τα­στρο­φή του ελ­λη­νι­κού λαού για να κόβει από εμάς για το πλε­ό­να­σμα. Αυτά είναι απα­ρά­δε­κτα για το ελ­λη­νι­κό κρά­τος. Να τα γρά­ψε­τε αυτά που λέω!
Τσα­κα­λί­δου Βαρ­βά­ρα, πρό­ε­δρος σω­μα­τεί­ου συμ­βα­σιού­χων κα­θα­ρι­στριών Δρά­μας
Δεν μπο­ρού­με άλλο αυτήν την αδι­κία, ενώ κα­λύ­πτου­με πά­γιες και διαρ­κείς ανά­γκες, εγώ δου­λεύω 7 συ­νε­χό­με­να έτη, παίρ­νω 227 ευρώ το μήνα. Πλη­ρω­νό­μα­στε μόνο για τις αί­θου­σες δι­δα­σκα­λί­ας, αλλά κα­θα­ρί­ζου­με και γρα­φεία και ερ­γα­στή­ρια και όλα δω­ρε­άν. Έχουν συ­ντα­ξιο­δο­τη­θεί οι μό­νι­μες και έχου­με χρε­ω­θεί όλη την επι­πλέ­ον δου­λειά, μέ­νου­με 6-7 ώρες στα σχο­λεία.
Σε εμάς δεν χρω­στά­νε δε­δου­λευ­μέ­να, αλλά πολύ δύ­σκο­λα τα βγά­ζου­με πέρα και έτσι. Εγώ έχω γιο άνερ­γο και με τις μειώ­σεις των συ­ντά­ξε­ων δεν μπο­ρούν να βοη­θή­σουν και οι παπ­πού­δες πια.
Η κυ­βέρ­νη­ση να κόψει πρώτα τους μι­σθούς της και μετά να κόψει από μας. Άλλο δεν πάει, ο κό­μπος είναι στο χτένι. Έχουν αγα­να­κτή­σει οι άν­θρω­ποι.
Θα πάμε στον κύριο Σκουρ­λέ­τη και στον κύριο Πε­τρό­που­λο και θα πάμε και στη Βουλή μετά. Είναι άδικο να εί­μα­στε με αυτές τις με­σαιω­νι­κές συμ­βά­σεις.
Ελ­πί­ζου­με να δι­καιω­θού­με επι­τέ­λους. Γι­’αυ­τό κα­τε­βή­κα­με 50 άτομα από τη Δράμα. Οι δά­σκα­λοι είναι με το μέρος μας, αλλά τι να κά­νουν οι άν­θρω­ποι. Δή­μαρ­χοι και δη­μο­τι­κά συμ­βού­λια δεν ασχο­λού­νται κα­θό­λου με τα προ­βλή­μα­τά μας, απλά δια­χει­ρί­ζο­νται τα κον­δύ­λια του κρά­τους.
Ντ.Μ. (2ο δη­μο­τι­κό Ηλιού­πο­λης), Λα­ζά­ρου Πόπη (2ο ΕΠΑΛ Πε­ρι­στε­ρί­ου)
–Δου­λεύω 15 χρό­νια με σύμ­βα­ση, παίρ­νω ψί­χου­λα ανά­λο­γα με τις αί­θου­σες, κοντά στα 250 ευρώ. Ξε­φτί­λα. Για εννιά αί­θου­σες, χώρια γρα­φεία κλπ. Για 4-5 ώρες τη μέρα. Ζη­τά­με να γί­νου­με αο­ρί­στου για να έχου­με μια αξιο­πρε­πή ερ­γα­σία. Να ανέ­βαι­νε ο μι­σθός. Μας έχουν κόψει και τα βαρέα από το 2013 και η κυ­βέρ­νη­ση δεν το επα­νέ­φε­ρε. Αν δεν αγω­νι­ζό­μα­στε δεν γί­νε­ται τί­πο­τα. Εγώ είμαι από την Αλ­βα­νία και τα συν­δι­κά­τα εκεί επί πα­λιού κα­θε­στώ­τος δου­λεύ­α­νε πε­ρισ­σό­τε­ρο από ό,τι εδώ. Εδώ δεν υπάρ­χει τί­πο­τα, δεν βλέπω κα­νέ­να συν­δι­κά­το να μας υπο­στη­ρί­ζει.
Δεν ήμα­στε όλοι ενω­μέ­νοι. Πρέ­πει όπως σή­με­ρα κάνει η επαρ­χία, ενώ από την Αθήνα δεν έχου­με καλή συμ­με­το­χή. Δεν ξέρω τι φταί­ει. Στη συ­νέ­λευ­ση εί­μα­στε πιο πολ­λοί.
-Τώρα φο­βού­νται να απερ­γή­σουν, μήπως και χά­σουν 15 ευρώ με­ρο­κά­μα­το.
Δε­κα­έ­ξι χρό­νια δου­λεύω συ­νέ­χεια, με κενά δυο μηνών. Δεν φο­βά­μαι μην μας διώ­ξουν. Πού θα βρουν κα­λύ­τε­ρα από μας με τόσα λίγα λεφτά; Ο θεός κι η ψυχή μας πώς τα βγά­ζου­με πέρα, ο άντρας είναι και άρ­ρω­στος. Απο­γοη­τευ­τή­κα­με από την κυ­βέρ­νη­ση, πα­ρό­λο που δεν τον ψή­φι­σα τον κύριο Τσί­πρα, κάτι πε­ρι­μέ­να­με.
Κα­λυ­βιώ­τη Μαίρη (12ο δη­μο­τι­κό Χαλ­κί­δας)
Εί­κο­σι χρό­νια δου­λεύω και είμαι μό­νι­μη από δε­κα­ε­τί­ας. Αλλά κα­τε­βή­κα­με στην πο­ρεία για αλ­λη­λεγ­γύη στις συ­να­δέλ­φισ­σες, αφού κι εμείς ήμα­σταν κά­πο­τε συμ­βα­σιού­χες. Ούτε εμείς δεν πλη­ρω­νό­μα­στε υπερ­βο­λι­κά, παίρ­νου­με 750 ευρώ, μας έχουν κόψει τα επι­δό­μα­τα από τα Μνη­μό­νια, δυ­σκο­λευό­μα­στε αλλά εί­μα­στε σαφώς κα­λύ­τε­ρα από τις συμ­βα­σιού­χες. Στην Εύ­βοια εί­μα­στε καμιά 40ρια μό­νι­μες και πάνω από 140 συμ­βα­σιού­χες. Έχου­με κα­τα­φέ­ρει μέσα από το σω­μα­τείο μας να μεί­νου­με ενω­μέ­νες, άσχε­τα με ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις. Στην Χαλ­κί­δα έχου­με στή­ρι­ξη κα­θη­με­ρι­νή από την κοι­νω­νία, προ­έ­δρους σχο­λι­κών επι­τρο­πών. Άλ­λω­στε, έχου­με να κά­νου­με με την υγεία των παι­διών μας. Στις συ­νε­λεύ­σεις μας έχου­με συμ­με­το­χή και θα κι­νη­θού­με ανα­λό­γως από τις απα­ντή­σεις σή­με­ρα.
Μπά­μπης Κ. (2ο δη­μο­τι­κό Σερ­ρών)
Είμαι από το 2003 το Σε­πτέμ­βριο με σύμ­βα­ση έργου, 14 χρό­νια! Θε­ω­ρού­μα­στε ότι δεν κα­λύ­πτου­με πά­γιες ανά­γκες, μάλ­λον στα 104 χρό­νια θα θε­ω­ρού­μα­στε πά­γιες ανά­γκες. Στα τρία χρό­νια παίρ­νω ένα μη­νιά­τι­κο βου­λευ­τή. Η γυ­ναί­κα μου δου­λεύ­ει αλλά με τρία παι­διά να σπου­δά­ζουν, κα­τά­λα­βες. Δεν ζεις. Θέ­λου­με αύ­ξη­ση και όχι τόση αβε­βαιό­τη­τα για το μέλ­λον, αφού το σχο­λείο κάθε χρόνο θέλει κα­θα­ριό­τη­τα.
Πρέ­πει να ακου­στού­με, είναι η πρώτη κι­νη­το­ποί­η­ση με αυτήν την κυ­βέρ­νη­ση και άμα έχουν πρό­βλη­μα να κό­ψουν από τους δι­κούς τους μι­σθούς. Αυτά που έχουν κόψει ως τώρα από τους μι­σθούς τους, εμείς δεν τα παίρ­νου­με σε ένα μήνα. Ας κό­ψουν λίγο πα­ρα­πά­νω…
Η συμ­με­το­χή στη συ­νέ­λευ­σή μας ήταν καλή, αλλά η με­τα­κί­νη­ση είναι πιο δύ­σκο­λη. Ήρ­θα­με με το πούλ­μαν του Ερ­γα­τι­κού Κέ­ντρου και θα ξα­να­κά­νου­με οπωσ­δή­πο­τε συ­νέ­λευ­ση άμα δεν ικα­νο­ποι­η­θούν τα αι­τή­μα­τα.
———————————
Στο τέλος της δια­μαρ­τυ­ρί­ας οι δια­δη­λω­τές κα­τέ­θε­σαν ψή­φι­σμα στα κόμ­μα­τα της Βου­λής.



Πηγή: rproject.gr