Από 1.1.2017 οι δανειστές, με την υπογραφή κυβέρνησης και μνημονιακής αντιπολίτευσης, απονέμουν ένα «δωράκι» στον εαυτό τους: Τον αποκλειστικό έλεγχο των δημοσίων εσόδων της χώρας. Η Ελλάδα-πειραματόζωο θα γίνει η πρώτη χώρα στον κόσμο, της οποίας ο μηχανισμός Φορολογικής Διοίκησης (εφορίες, τελωνεία και επιτελικά τμήματα) θα αποσπαστεί από την όποια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση: Η ΓΓΔΕ (Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων) του Υπουργείου Οικονομικών ανεξαρτητοποιείται μετατρεπόμενη σε ανεξάρτητη Αρχή, ονόματι ΑΑΔΕ (Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων). Ταυτόχρονα, αποσπάται από την όποια κυβέρνηση το δικαίωμα ερμηνείας της φορολογικής νομοθεσίας: Το, προ Τρίτου Μνημονίου, μνημονιακό καθεστώς φρόντισε να το περάσει σταδιακά από τους εκάστοτε υπουργούς Οικονομικών στην αποκλειστική αρμοδιότητα της ΓΓΔΕ – που το παίρνει μαζί της.
Τι σημαίνουν τα παραπάνω; Ότι δεν θα υπάρχει πλέον δυνατότητα οποιουδήποτε είδους δημοκρατικού ελέγχου: Οι Ανεξάρτητες Αρχές δεν υπόκεινται σε οποιουδήποτε είδους έλεγχο σκοπιμότητας. Με άλλα λόγια, δε θα μπορούν πλέον να υποβάλλονται ερωτήσεις κοινοβουλευτικού ελέγχου στον Υπουργό Οικονομικών, καθώς δεν θα έχει πια αρμοδιότητα επί των πρακτέων της Αρχής ούτε και θα ξέρει: Σύμφωνα με το νομοθετικό πλαίσιο του Μαΐου 2016, θα συναντάται μια φορά το μήνα με τον (Υπερ)Διοικητή της Αρχής, ο οποίος θα τον ενημερώνει για τα …στατιστικά (επί λέξει). Στην Βουλή η Αρχή θα έρχεται δυο φορές το χρόνο για ενημέρωση. Και κανένας πολίτης ή επιχείρηση δε θα έχει τρόπο ν’ απευθυνθεί οπουδήποτε αλλού, αν θεωρήσει ότι αδικείται ή ότι η φορολογική νομοθεσία εφαρμόζεται λαθεμένα: Ο μόνος έλεγχος που μπορεί να γίνει σε μια ΑΑ είναι έλεγχος νομιμότητας – αν δηλ. μια απόφαση της παραβιάζει το νόμο – κι αυτός γίνεται αποκλειστικά δικαστικά, από το Συμβούλιο Επικρατείας. Επιπλέον: Μετά τη «μνημονιακή» – από το Τρίτο Μνημόνιο – διάλυση του ΣΔΟΕ και την απίστευτη ιστορία της προετοιμαζόμενης παραγραφής του συντριπτικού όγκου των 36.000 εκκρεμών υποθέσεων ελέγχου (ανάμεσα τους, τα προ 2010 εξοπλιστικά και «μαύρο» πολιτικό χρήμα), κανείς δε θα μάθει ποτέ ακριβώς τι απέγινε. Ή σ’ αυτό τουλάχιστον υπολογίζουν.
Οι δανειστές όμως δεν «τρελάθηκαν» ώστε να ανεξαρτητοποιήσουν το «σκληρό πυρήνα» του οικονομικού μηχανισμού του ελληνικού κράτος αλλά και της κυριαρχίας του: Η ανεξαρτητοποίηση ισχύει μόνο έναντι του τελευταίου. Αντιθέτως, στο 5μελές ΔΣ θα συμμετέχει, χωρίς δικαίωμα ψήφου αλλά με πλήρη δικαιώματα – συμπεριλαμβανομένων όσων δε θα έχει ο Υπουργός Οικονομικών – ο λεγόμενος «Εμπειρογνώμονας»: Θα εκπροσωπεί τους δανειστές στη διοίκηση του μηχανισμού συγκέντρωσης των ελληνικών δημοσίων εσόδων και θα διοριστεί άμεσα από τις Βρυξέλλες.
Κατά τ’ άλλα, η «μεταρρύθμιση» κινείται στο γνωστό ρεύμα μιας, νεοφιλελεύθερης «έμπνευσης», αναδιανομής της πολιτικής εξουσίας προς εξωθεσμικά, μη νομιμοποιημένα όργανα. Όπως είναι φανερό, μια μελλοντική κυβέρνηση αποφασισμένη να πετύχει απεμπλοκή από τα μνημόνια και ανάκτηση της κυριαρχίας της χώρας, θα χρειαστεί ν’ αγωνιστεί για να ανακτήσει τον έλεγχο όχι μόνο των τραπεζών από τα funds και της δημόσιας περιουσίας από τους δανειστές, αλλά – πριν απ’ όλα – ακόμα και των δημοσίων εσόδων.
*Πηγή: εφημερίδα DOCUMENTO, 18/12/2016
