Συνήθως τέτοιες αποφράδες μέρες, όπως η σημερινή, όπου η μαύρη επέτειος της Απριλιανής Χούντας κλείνει τα 51 χρόνια, λέγονται βαρύγδουπα και με μεγάλη ευκολία λόγια και παραινέσεις: Ο λαός μας διαθέτει ισχυρή μνήμη, ότι γνωρίζει και δεν ξεχνά.
Και, όμως, οι λαοί συχνά «ξεχνάνε» και με την πάροδο του χρόνου παύουν να γνωρίζουν και η ιστορία ορισμένες φορές, με άλλες φυσικά μορφές, επαναλαμβάνει τον κακό εαυτό της.
51 χρόνια από το χουντικό πραξικόπημα και η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή καλά κρατεί και φιγουράρει με ποσοστά πάνω από όλες τις αριστερές δυνάμεις που επιδεικνύουν σχετική συνέπεια.
Και δεν κρατεί καλά μόνο η Χρυσή Αυγή αλλά έρχονται διαρκώς στο προσκήνιο και βρίσκουν επιρροή ξεπουλημένοι ηγέτες και ηγετίσκοι, πολιτικοί τυχοδιώκτες, φτηνοί δημαγωγοί και ψεύτες, που εκφράζουν ακροδεξιές λαϊκίστικες δυνάμεις και κάνουν λαθρεμπόριο με την «πατρίδα», λαθρεμπόριο με την «οικογένεια» και λαθρεμπόριο με την «θρησκεία».
Και, ίσως, ακόμα χειρότερα, στην κοινωνία κερδίζει έδαφος ένας υφέρπων «φασισμός» που ερωτοτροπεί με βαθιά σκοταδιστικές νοοτροπίες και αντιδραστικά δόγματα και τις λογικές του «όλοι εναντίον όλων» και του «σώζων εαυτόν σωθήτω».
Αυτές τις ώρες, λοιπόν, τα ξιπασμένα διαγγέλματα των κατεστημένων κομμάτων, παντελώς αναξιόπιστα και τετριμμένα, δεν λένε τίποτα στο λαό, όσο και αν ο τελευταίος βομβαρδισθεί με μηνύματα τους από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Δεν λένε τίποτα στο λαό τα αντι-Απριλιανά μηνύματα Τσίπρα, Μητσοτάκη, Γεννηματά, Θεοδωράκη, Λεβέντη κλπ, όσο και αν οι λογογράφοι τους επιχειρούν να τα διανθίσουν με χλιδάτες και κομψές φράσεις.
Πολύ περισσότερο δεν λένε τίποτα αυτού του είδους τα μηνύματα σε μεγάλα τμήματα από τις νεότερες γενιές της «μεταμοντέρνας αποπολιτικοποίησης», οι οποίες δεν γνωρίζουν, σχεδόν, τίποτα για την Απριλιανή Χούντα του ’67.
Η ίδια η έννοια της «δημοκρατίας» ταυτίζεται σήμερα στα μάτια πολλών και ιδιαίτερα των νεότερων, με ένα πουκάμισο αδειανό, με μια νέα σκληρή κηδεμονία και αποικιοποίηση της χώρας, με ένα καθεστώς ολιγαρχίας, νεποτισμού, διαφθοράς, φτωχοποίησης και εξαθλίωσης λαϊκών στρωμάτων.
Τα κατεστημένα μνημονιακά κόμματα απευθύνονται όλο και περισσότερο στους «βολεμένους» και σε όσους μπορούν να χωρέσουν τα βρώμικα πελατειακά τους δίκτυα και επιχειρούν μέσω του πλέγματος των στημένων «μίντια» της ολιγαρχίας και των στημένων δημοσκοπήσεων να χειραγωγήσουν και να κατευθύνουν στην «συστημική στάνη» την «αγέλη των πολιτών».
Η μαύρη επέτειος της Απριλιανής χούντας συνιστά μια πρόκληση για να μην οδηγηθούμε ξανά ανεπαισθήτως σε μια άλλης μορφής ανοικτή «χούντα» του κνούτου και του αστυνόμου και για να αποτινάξουμε την σημερινή κρυφή «χούντα» των αγορών, της ολιγαρχίας, του ευρώ και της ιδιόμορφης κατοχής της χώρας.
Αυτή η πρόκληση απευθύνεται σε όλους τους πολίτες και ιδιαίτερα στους νέους και τις νέες.
Κανένας πολίτης δεν δικαιούται σήμερα να σηκώνει τα χέρια ψηλά απέναντι στον έρποντα ολοκληρωτισμό, την παρακμή και την καταλήστευση.
Η πρόκληση, όμως, αφορά πρωτίστως τις δυνάμεις που στέκονται κατ’ αρχήν απέναντι στο σημερινό σάπιο, διεφθαρμένο και παρακμιακό νεοφιλελεύθερο σύστημα και τις νεοφασιστικές τερατογενέσεις του.
Αυτές οι δυνάμεις χρειάζεται σήμερα να επιχειρήσουν ένα νέο ενωτικό ξεκίνημα με κύριο στόχο να προσδώσουν αξιοπιστία, ρεαλισμό, φερεγγυότητα και δυναμισμό σε ένα καινούργιο εγχείρημα, που θα αναζωογονήσει τη δημοκρατία και θα της προσδώσει ένα βαθιά κοινωνικό περιεχόμενο και ένα νέο παραγωγικό αναπτυξιακό πνεύμα.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι σημερινές «αντισυστημικές» δυνάμεις όλων των αποχρώσεων θα μπορέσουν να κάνουν την δική τους επανάσταση του «αυτονόητου», την δική τους μεγάλη τομή για να αλλάξουν τολμηρά τα “πάντα” που μας κράτησαν μέχρι τώρα στον βάλτο, και την δική τους ανατροπή στα πολλά και ισχυρά στερεότυπα και δόγματα του παρελθόντος που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν.
Αυτά σημαίνουν πρωτίστως ότι οι «αντισυστημικές» δυνάμεις θα βρουν την θέληση να ξεπεράσουν τις στενές περιχαρακώσεις, τις «εμφύλιες» διαιρέσεις και άγονες αντιπαραθέσεις και να μάθουν ότι δεν υπάρχει δρόμος για την ανθρώπινη εξέλιξη που τον έχουν, τάχα, κάποιοι στο τσεπάκι τους, έξω από την ίδια την ζωή και την κοινωνία.
Μπορούν να λύσουν αυτόν τον κόμπο και αυτό το αίνιγμα όσοι κινούνται ή θεωρούν ότι κινούνται στην άλλη όχθη, πέρα από το σημερινό φαύλο και αδιέξοδο σύστημα;
Αυτό το ερώτημα είναι που χρειάζεται να βρει μια θετική απάντηση.
Αλλιώς, ο αέναος φαύλος κύκλος του άγριου καπιταλισμού θα συνεχίσει, μετά από μικρές ανάπαυλες, να βάζει την σφραγίδα του με τις συνεχείς εναλλαγές κρίσεων, πολέμων, βαρβαρότητας, φασισμών, δικτατοριών και ολοκληρωτισμού.
Κ.Τ.