Η άποψη που κυριαρχεί για τους ποδοσφαιριστές, κυρίως τους κορυφαίους και αυτούς που μετέχουν σε σπουδαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα είναι ότι βγάζουν πολλά λεφτά και απολαμβάνουν χλιδάτη ζωή.
Αυτή είναι η μία διάσταση.
Η άλλη διάσταση είναι ότι τα τελευταία χρόνια οι ποδοσφαιριστές αποτελούν μέρος μιας σύγχρονης μορφής σκλαβοπάζαρου. Ο λόγος;
Αρκετοί από αυτούς αναγκάζονται να ξεδιπλώνουν… το ταλέντο τους σε συλλόγους, πρωταθλήματα και χώρες που δεν θέλουν.
Από το δουλεμπόριο των πειρατών και των κουρσάρων, στο δουλεμπόριο των ομάδωνκαι των μάνατζερ
Εν συγκρίσει με την προ αιώνων δουλεία, δεν πωλούνται αλυσοδεμένοι για να λάβουν ένα ξεροκόμματο κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης, ούτε το αντικείμενο εργασίας τους έχει σχέση με τους δούλους του πολύ μακρινού παρελθόντος.
Αντίθετα μεταγράφονται «μετά βαΐων και κλάδων«, πολλές φορές τυγχάνουν αποθεωτικής υποδοχής, διαμένουν σε πολυτελές σπίτι (πληρωμένο από το σωματείο), οδηγούν ακριβό ή και πανάκριβο αυτοκίνητο (ενίοτε πληρωμένο και αυτό από το σωματείο) και αμείβονται με ιλιγγιώδη ποσά (παντεσπάνι και όχι ξεροκόμματο).
Παρόλα αυτά κατά καιρούς έχουν δει το φως… της δημοσιότητας περιπτώσεις ποδοσφαιριστών οι οποίοι αν και προτιμούσαν να μη φύγουν από τον σύλλογο στον οποίο ανήκαν, αλλά και τη χώρα όπου ζούσαν και έγιναν διάσημοι, αναγκάστηκαν να πάρουν μεταγραφή σε ομάδα κατώτερη που εδρεύει σε κράτος με κακές κλιματολογικές συνθήκες και μετέχει σε πρωτάθλημα χαμηλού επιπέδου.Γιατί το έκαναν;
Τους το επέβαλαν οι διοικήσεις των ποδοσφαιρικών εταιρειών στις οποίες ανήκαν, οι μάνατζερ ή και οι δύο μαζί για οικονομικούς λόγους. Είθισται πίσω από την κουρτίνα… ενός πρωτοκλασάτου ποδοσφαιριστή να κρύβεται ένα κύκλωμα ατόμων που περιμένει μέσω του αθλητή να αποκομίσει οφέλη χρηματικά και όχι μόνο.
Τα ποσά που αναγράφονται στα συμβόλαια είναι μεγάλα. Πιο μεγάλες όμως είναι οι ρήτρες που συμπεριλαμβάνονται σε τέτοιου είδους συμφωνίες. Αξιοπρόσεχτοι είναι και κάποιοι ειδικοί όροι πχ. ποσοστό σε ενδεχόμενη μεταπώληση του παίκτη (έγινε της μόδας τελευταία).
Από τις σημαίες… στους πλούσιους τσιγγάνους…
Στις μέρες μας είναι σπάνιο φαινόμενο ένας ποδοσφαιριστής να αποτελεί σημείο αναφοράς («σημαία» όπως αλλιώς αποκαλείται) για κάποιον σύλλογο. Η «εκβιομηχάνιση» του αθλήματος είναι τέτοια που έχει μετατρέψει τους παίκτες σε υπέρ-αμειβόμενους τσιγγάνους… Πολύ δύσκολα μένει κάποιος στην ίδια ομάδα για πολλά χρόνια. Οι Ραούλ (Ρεάλ Μαδρίτης), Μέσι (Μπαρτσελόνα), Τότι (Ρόμα), Μπουφόν(Γιουβέντους), Τζέραρντ (Λίβερπουλ) κ.α. είναι μερικοί από τους τελευταίους των Μοϊκανών…
Πρώτη σε αριθμό ξένων η Αγγλία, 13η η Ελλάδα
Ας δούμε σε αυτό το σημείο πως αποτυπώνεται σε αριθμούς το σκλαβοπάζαρο… του σύγχρονου ποδοσφαίρου.
Σύμφωνα με δημοσιευμένη έρευνα της CIES FOOTBALL OBSERVATORY (από το 2005 μελετάει στατιστικά στοιχεία του εν λόγω αθλήματος σε παγκόσμια κλίμακα), από τον Ιούλιο του 2005 μέχρι και τον Αύγουστο του 2017, τους περισσότερους αλλοδαπούς ποδοσφαιριστές διαθέτουν οι κορυφαίοι αγγλικοί σύλλογοι (518).
Μη βιαστείτε να θεωρήσετε ότι αυτός είναι ο λόγος των συνεχόμενων αποτυχιών της εθνικής Αγγλίας, διότι αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα άλλων χωρών που συμπεριλαμβάνονται στην έρευνα για την ίδια χρονική περίοδο έχουν σημειώσει επιτυχίες κυρίως η Ισπανία (496), η Ιταλία (433) και η Γερμανία (292).
Άλλωστε ο πρώην διεθνής αμυντικός της Μάντσεστερ Γιουνάϊτετ, Ρίο Φέρντιναντ μιλώντας τον περασμένο Νοέμβριο στο συνδρομητικό κανάλι BT SPORT, παραδέχτηκε επί της ουσίας ότι ο αυξημένος ανταγωνισμός μεταξύ των αγγλικών συλλόγων παραμέρισε το ενδιαφέρον για την εθνική Αγγλίας.
455 αγωνίζονται στα πιο μεγάλα σωματεία της Γαλλίας, 296 μη γηγενείς στην Πορτογαλία, 267 στην Ολλανδία κ.ο.κ. Σχετικά με την Ελλάδα, κατέχει την 13η θέση με 138 ξένους.
Περισσότεροι Βραζιλιάνοι στην Πορτογαλία
Όσον αφορά στους Βραζιλιάνους του εξωτερικού, τη φετινή αγωνιστική περίοδο οι 219 από τους1210 (18,1%) παίζουν στην Πορτογαλία. Ίσως να παίζει σημαντικό ρόλο ότι στη «χώρα του καφέ» μιλούν την ίδια γλώσσα με τους Πορτογάλους και ότι εκεί (Πορτογαλία) δεν λογίζονται για ξένοι.
71 βγάζουν τα προς το ζην στην Ιαπωνία, 57 στην Ιταλία, 44 στην Τουρκία, 42 στην Γαλλία, 36 στηνΤαϊλάνδη, 35 στην Ισπανία, 32 στις ΗΠΑ, 32 στην Μάλτα κλπ.
Προτιμούν Χιλή και Μεξικό οι Αργεντίνοι
Σχετικά με τους 760 Αργεντινούς που βρίσκονται εκτός της «χώρας του τανγκό», φέτος το 25,7%ανήκει σε συλλόγους της Χιλής και του Μεξικού (98 για κάθε χώρα).
Από την Ευρώπη προτιμούν την Ισπανία (69). Ενδεχομένως καθοριστικός παράγοντας να είναι η κοινή γλώσσα.
Από εκεί και πέρα, 44 αγωνίζονται στην Ιταλία, 35 στην Κολομβία, 30 στο Περού, 30 στην Βολιβία, 27στην Ουρουγουάη, 26 στον Ισημερινό κλπ.
Αγκυροβόλησαν… στην Αγγλία οι Γάλλοι
Από τους Ευρωπαίους ποδοσφαιριστές η συγκεκριμένη έρευνα ασχολείται με τους Γάλλους.
Η ξένη χώρα που προτιμούν να βγάζουν το «παντεσπάνι»… τους στη διάρκεια της περιόδου που διανύουμε οι 92 από τους 732 μετανάστες… είναι η Αγγλία. Μήπως οφείλεται στην παρουσία στην Άρσεναλ του Αλσατού προπονητή Αρσέν Βενγκέρ ο οποίος από το 1996 ρίζωσε… στο Λονδίνο;
76 Γάλλοι έχουν ενταχθεί σε σωματεία του Βελγίου (μιλούν γαλλικά στο νότιο τμήμα του εν λόγω κράτους), 69 στο Λουξεμβούργο (μιλούν και γαλλικά σε αυτό το κρατίδιο), 56 στην Τουρκία, 47 στην Ιταλία, 42 στην Ισπανία, 35 στην Γερμανία, 26 στις ΗΠΑ κλπ.
Μέρος της παγκοσμιοποίησης και το ποδόσφαιρο
Η εμπορευματοποίηση και η παγκοσμιοποίηση έχουν εισχωρήσει στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό γενικότερα σε τόσο μεγάλο βαθμό που δεν το αφήνουν έξω από την αναζήτηση νέων αγορών…
Η αγάπη για τη φανέλα και το έμβλημα, καθώς και το συναίσθημα ανήκουν σε περασμένες εποχές, είτε γιατί δεν το θέλουν πια οι πραγματικοί πρωταγωνιστές (ποδοσφαιριστές), είτε γιατί δεν τους επιτρέπουν να θέλουν.
Ας καταλάβουν κάποιοι ποδοσφαιριστές ότι τους έχουν κάνει πλούσιους δούλους…Όσο για τους φιλάθλους, να μη γίνουν δούλοι… των δούλων…
*Πηγή: new-economy.gr, Χρήστος Παπαθεοφάνους (Αθλητικός συντάκτης,
τακτικό μέλος ΕΣΗΕΑ και ΠΣΑΤ, βραβευμένος από τον ΠΣΑΤ το 2012)