Στο πρόσφατο συνέδριο του Ελληνοαμερικάνικου επιμελητηρίου,ο πρόεδρος του ΣΕΒ κος Θ.Φέσσας είπε με πολύ άνεση διάφορες χοντράδες και μερικές άλλες σκληρές θέσεις διατυπωμένες με πιο διπλωματική γλώσσα.Πρόκειται για μια καθαρά πολιτική παρέμβαση με βάση τα στενά ταξικά συμφέροντα του ελληνικού βιομηχανικού και χρηματιστικού κεφαλαίου,που είναι απόλυτα προσδεδεμένο με τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.Φυσικά έχουν τεράστια ευθύνη όσοι στο πολιτικό πεδίο τον διευκολύνουν, αλλά και όσοι στο κοινωνικό πεδίο (βλέπε πλειοψηφία ηγεσίας ΓΣΕΕ)τον έχουν αφήσει να παίζει εν ού παικτοίς.
Πιο συγκεκριμμένα ο κος Φέσσας είπε:
“Στη Δύση βλέπουμε τεκτονικές αλλαγές. Αμφισβητείται η οικονομική πολιτική από πλατιά λαϊκά στρώματα..
«Αυτή τη λαϊκή κατακραυγή εκμεταλλεύτηκαν πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς και της δεξιάς. Εχουν θέσει σωστά ερωτήματα, αλλά δεν έχουν σωστές λύσεις»,
Η αρχική επισήμανση είναι αυτονόητη,όμως η περίτεχνη διατύπωση στο δεύτερο σκέλος στην ουσία εννοεί ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό που οικοδομείται σήμερα,οπότε ας κάτσουμε στα αυγά μας,θέτοντας το πολύ-πολύ κάποια εύστοχα ερωτήματα,έτσι για να περνά η ώρα.Η απάντησή του κρύβει,πάντως, μια ανησυχία για την μεγάλη αμφισβήτηση που υπάρχει στις δυτικές κοινωνίες και η ανησυχία του δεν έχει σχέση με τις δυνάμεις της ακροδεξιάς οι οποίες πολύ εύκολα συμμαχούν με το κεφάλαιο,ούτε φυσικά με την αριστερά που έχει σκύψει το κεφάλι.Η ανησυχία του οφείλεται στο βουητό που έρχεται από τα έγκατα μιας απελπισμένης κοινωνίας και στη γνώση της δύναμης που μπορεί να αποκτήσει ένα μαζικό και ταξικά προσανατολισμένο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα,το οποίο όσο και αν το έχουν ξεδοντιάσει,είναι πάντοτε απειλητικό.
Στη συνέχεια γίνεται πιο κυνικός:
“Μετά από επτά χρόνια, έχουμε καταλάβει ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η παραγωγή πλούτου και όχι η διανομή του”.
Εδώ η λογική διαμαρτύρεται.Δηλαδή τι θέλει να πει ο ποιητής,ότι επί επτά χρόνια δεν έγινε μια τεράστια αναδιανομή πλούτου σε βάρος της εργασίας και των λαϊκών στρωμάτων;Και αφού αποδεδειγμένα έγινε διότι μειώθηκε το εισόδημα των απλών ανθρώπων κοντά στο 50% αυτό κακώς έγινε; Άδικα έγινε όλη αυτή η ανακατωσούρα.Μαζί μας είναι τελικά ο Φέσσας; Μην βιαζόμαστε. Αυτό που εννοεί ο εκπρόσωπος των ολιγαρχών είναι ότι προφανώς αυτή η αναδιανομή σε βάρος της εργασίας καλώς έγινε,όμως για το μέλλον δεν έχει αξία να διεκδικούμε αναδιανομή από την ανάποδη,δηλαδή σε βάρος του κεφαλαίου,διότι προέχει η παραγωγή και τα κέρδη.Να παράγουμε δηλαδή νέο πλούτο αυτό έχει αξία και όχι πως θα τον μοιράζουμε.Διότι ως γνωστόν τελικά για να λειτουργεί το σύστημα το κέρδος πρέπει να το ενθυλακώνει ο επιχειρηματίας.
Και για να μην μπερδευτούμε συνέχισε:
“Χρειάζεται μια νέα κοινωνική συμφωνία, στην οποία δεν θα μιλούμε για το παρελθόν και τα λάθη που έγιναν”
Δηλαδή δεν θέλει εντάσεις και μίση αλλά να τα ξεχάσουμε όλα αυτά τα μαύρα χρόνια που περάσαμε(εμείς δηλαδή διότι το κεφάλαιο όχι μόνο δεν έχασε αλλά κέρδισε από την κρίση).Ό γέγονε γέγονε,λοιπόν.Νερό και αλάτι.Και φυσικά μη διαννοηθεί κανείς να ρωτήσει τί θα γίνει με τους πετσοκομένους μισθούς και τα καρατομημένα δικαιώματα.Αυτά είπαμε θα πρέπει να τα σκεπάσει η λήθη.Να κλείσουμε αυτό το κεφάλαιο και χωρίς ταξική πάλη αλλλά με κοινωνική συναίνεση να ατενίσουμε το μέλλον.
Συνεχίζοντας,μίλησε” για την ανάγκη να υπάρξει ένα κράτος που θα αντλεί τη δύναμή του από την εποπτεία του ιδιωτικού τομέα, με σωστούς κανόνες. Για ένα κράτος που θα σέβεται όσους δούλεψαν έντιμα φορολογώντας τους αλλά χωρίς να δημεύει το εισόδημα.”
Ο κος Φέσσας εδώ ζητά ότι οι πανταχού νεοφιλελεύθεροι.Ένα κράτος τροχονόμο της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας,που να εγκαταλείψει κάθε οικονομική δραστηριότητα -διότι ως γνωστόν σύμφωνα με τους ιδεολογισμούς τους το κράτος είναι εξ’ορισμού κακός επιχειρηματίας-και έτσι να τους αφήσει να εμπλέκονται και να κερδοσκοπούν πέρα από τα κλασσικά πεδία και σε όλους τους τομείς δραστηριότητας: στην κοινή ωφέλεια,στο νερό ,στην ενέργεια , στην παιδεία την υγεία.Το κράτος χρειάζεται απλά να εποπτεύει και να φορολογεί ελάχιστα,όχι πολύ ,διότι η αυτό θα ισοδυναμούσε με δήμευση.Δηλαδή ζητούν να μειώσει το κράτος τόσο πολύ την δραστηριότητά του ώστε να λειτουργεί απρόσκοπτα η πρωτογενής διανομή με άγρια εκμετάλευση της εργασίας και ταυτόχρονα να περιοριστεί στο ελάχιστο η αναδιανεμητική λειτουργία μέσω της φορολογίας και του κρατικού προϋπολογισμού υπέρ των πολλών,διότι διαφορετικά αυτό θα ισοδυναμούσε με δήμευση των κερδών των “έντιμων” εκμεταλλευτών.
Και κλείνοντας είπε επίσης:Μεταρρυθμίσεις ή κοινωνική ευαισθησία είναι ψευτοδίλημμα,. Χρειάζεται πλαίσιο που θα επιτρέψει να έχουν οι ελληνικές επιχειρήσεις το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στις διεθνείς αγορές.
Δηλαδή δεν έχουν καθόλου σημασία τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα αλλά όλα πρέπει να αποδεκατιστούν πλήρως και να υποταχτούν σε ένα πλαίσιο που θα οδηγεί στην μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα,η οποία προφανώς όχι μόνο δεν πρέπει να μειώνει αλλά αντίθετα απαιτεί να αυξάνεται η κερδοφορία του κεφαλαίου.Η Ανταγωνιστικότητα-που για τους λαμπρούς μας επιχειρηματίες σημαίνει χαμηλό κόστος εργασίας-είναι λοιπόν το φάρμακό μας για το μέλλον,όπως μας συμβουλεύει άλλωστε και ο Σόϊμπλε.Για την επίτευξή της ανταγωνιστικότητας πρέπει να τσαλακωθεί ακόμη περισσότερο η κοινωνία,η χώρα να γίνει μια ειδική οικονομική ζώνη με εργασία υποβαθμισμένη και χωρίς δικαιώματα,τα λαϊκά στρώματα να μαστίζονται από την φτώχεια ,τις τεράστιες ανισότητες,την μιζέρια και την ανασφάλεια.Αυτές είναι οι μεταρρυθμίσεις τους για να παράγεται ανταγωνιστικά ο πλούτος.Με αυτές τις λογικές ούτε φυσικά τις διεθνείς αγορές κερδίζεις,διότι υπάρχουν σε πολλά μέρη του κόσμου πολύ πιο χαμηλοί μισθοί,αλλά και την εσωτερική αγορά χάνεις αφού τα προϊόντα που θα παράγονται δεν θα μπορούν να αγοραστούν λόγω του περιορισμού της ιδιωτικής κατανάλωσης.
Όλα πάνε δεξιά για την αστική τάξη
-Δεν πιστεύουμε ότι αδικήσαμε τον κο Φέσσα στην πολύ ελεύθερη μετάφραση αυτών που είπε.
Ο κος Φέσσας εκπροσωπεί κοινωνικά την αστική τάξη την μικρή αυτή μερίδα της ελληνικής κοινωνίας η οποία κέρδιζε σε βάρος της κοινωνίας και στην περίοδο της ανάπτυξης και στην περίοδο της κρίσης.
Για την οποία, όλα πάνε δεξιά και με οποιαδήποτε κυβέρνηση!
Στη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης η αστική τάξη κέρδισε πάρα πολλά από το διογκωμένο ποσοστό κέρδους σε σχέση με άλλες χώρες,την χαμηλότοκη και πολλές φορές ανεπίστρεπτη τραπεζική χρηματοδότηση,από την μειούμενη συνεχώς φορολόγηση, εκτός βέβαια από την νόμιμη και παράνομη φοροαποφυγή της,από τις μεγάλες δουλειές με πελάτη το δημόσιο,από τα πλείστα προνόμια και αναπτυξιακά πακκέτα είτε κοινοτικά είτε εθνικά.
Στην περίοδο της επταετίας των μνημονίων,ξεπέρασε γρήγορα τα προβλήματα στενότητας στη ρευστότητά της μέσω εξωτερικών συναλλαγών,αξιοποίησε την δραστική μείωση του εργατικού κόστους,τον τεράστιο εφεδρικό στρατό των ανέργων και την πραγματική ζούγκλα που διαμορφώθηκε στη λεγόμενη αγορά εργασίας,στράφηκε περισσότερο στις εξαγωγές και ανέκτησε γρήγορα την κερδοφορία της .
Η ολιγαρχία στη χώρα μας,έπαιρνε πάντα ελάχιστο ρίσκο.Τα κέρδη τα ιδιωτικοποιούσε και τις ζημιές της τις κοινωνικοποιούσε φορτώνοντάς τες στο λαό μέσω του κράτους.
Ακόμη και όταν χρεωκοπούσαν οι επιχειρήσεις της, συνεχίζαμε ως χώρα να διαθέτουμε πλούσιους επιχειρηματίες οι οποίοι είχαν τα λεφτά τους ασφαλή στο εξωτερικό.Η αστική τάξη και η οικονομική έκφρασή της το κεφάλαιο είχαν πάντα μια ιδιόμορφη αλλά πάντα ιδιοτελή και επωφελή σχέση με το κράτος.Παρότι συνήθως το έβριζαν -ιδίως όταν ασκούσε επιχειρηματική λειτουργία έστω και σαν συλλογικός καπιταλιστής-,εντούτοις δεν έχαναν την παραμικρή ευκαιρία να το αξιοποιούν με ποικίλους τρόπους είτε μέσω των προμηθειών του δημοσίου είτε μέσω των αφειδών προνομίων που τους παρείχε.
Σήμερα η ολιγαρχία θέλει να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο του μέλλοντός μας ώστε όχι μόνο να συνεχίζει να επιβάλλει τους σκληρούς όρους της,όχι μόνο να συνεχίζει να αποκομίζει τεράστια κέρδη,αλλά και να εμπεδώσει το στερεότυπο ότι το δικό της συμφέρον ταυτίζεται με το συμφέρον όλης της κοινωνίας.
Τα μνημόνια ήταν εκπληκτικά δώρα για την ολιγαρχία,διότι της επέτρεψαν να πάρει πίσω κατακτήσεις που για να κερδηθούν χρειάστηκαν αγώνες του εργατικού κινήματος πάνω από μισό αιώνα.Όμως δεν υπάρχει κανένα περιθώριο να εξασφαλιστεί κοινωνική συναίνεση σε αυτή την πολιτική.
Αυτό που δεν θέλει να καταλάβει ο κος Φέσσας και οι όμοιοι του είναι ότι το σύστημα που θέλει να διατηρήσει και ιδιαίτερα η μορφή του νεοφιλελεύθερου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού μπάζει από παντού.Η κρίση του θα διογκώνεται διαρκώς,όπως θα εντείνονται και οι μεγάλες αμφισβητήσεις,οι οποίες τελικά θα λάβουν την μορφή που φοβάται περισσότερο,δηλαδή την μορφή της πραγματικά ριζοσπαστικής αριστερής αμφισβήτησης.Όσο και αν βολεύεται σήμερα η αστική τάξη με ένα κλίμα ηττοπάθειας και απογοήτευσης, όσο και αν επωφελείται από την κάμψη του κινήματος,τα πράγματα δεν θα συνεχίσουν έτσι.Το υπόγειο ρεύμα αντίδρασης απέναντι σε όλο αυτό το έγκλημα που έγινε και συνεχίζει να γίνεται σε βάρος των εργαζομένων και του λαού θα βγεί στην επιφάνεια.Θα ξεσπάσει με μεγάλο κρότο και θα σαρώσει τα σενάρια αποδοχής και συναίνεσης που έχει διαμορφώσει το πολιτικό σύστημα και η πλήρως συμβιβασμένη πλειοψηφία της ηγεσίας των συνδικάτων.
Συνεπώς ας μην επιχαίρει και ας μην επιδεικνύει τόση αυτοπεποίθηση και αλαζονεία ο κος Φέσσας ατενίζοντας την καμμένη γη που έχουν αφήσει τα μνημόνια.Διότι έχει ο καιρός γυρίσματα.
*Πρώην Αν.Πρόεδρος ΓΣΕΕ και μέλος ΠΣ ΛΑΕ
