Την ώρα που ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του πανηγυρίζουν για δραστική μείωση της ανεργίας, έρχονται τα ίδια τα στοιχεία του ΟΑΕΔ να τους διαψεύσουν, αφού το Δεκέμβρη οι δηλωμένοι άνεργοι έφτασαν τους 1.1116.816, σπάζοντας κάθε άλλο μεταπολεμικό ρεκόρ στη χώρα μας.
Ο πρωθυπουργός παραλείπει σκόπιμα αυτά τα στοιχεία του ΟΑΕΔ και αναφέρεται στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που δείχνουν μείωση της ανεργίας. Ακόμα, όμως, κι αυτή δεν οφείλεται στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας πλήρους και σταθερής απασχόλησης, αλλά στην ιλιγγιώδη αύξηση της μερικής απασχόλησης και της εκ περιτροπής εργασίας, αφού, με βάση και τα στοιχεία της ΕΡΓΑΝΗ, περίπου 6 στις νέες 10 προσλήψεις ήταν με τέτοιες ελαστικές και επισφαλείς μορφές εργασίας, με μισθούς 200 έως 400 ευρώ το μήνα, δηλαδή με δουλεμπορικό καθεστώς.
Πρόκειται, δηλαδή, για ανακύκλωση της ανεργίας – με μοίρασμα μίας θέσης εργασίας σε 2 ή και 3 ανέργους – και όχι για πραγματική μείωση και αντιμετώπισή της.
Η αλήθεια είναι ότι, εάν δεν υπήρχαν οι εκατοντάδες χιλιάδες-κυρίως νέοι- που μετανάστευσαν στο εξωτερικό ή ετοιμάζονται (οι 3 στους 4 σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα) να μεταναστεύσουν για αναζήτηση εργασίας, οι άλλοι τόσοι που συνταξιοδοτήθηκαν και επίσης οι άλλοι τόσοι που εργάζονται με ελαστικές μορφές απασχόλησης, τότε η ανεργία στη χώρα μας θα είχε σπάσει κάθε ρεκόρ χώρας της υποσαχάριας Αφρικής και θα καταγραφόταν στο 40%.
Με συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας μέχρι το 2060 με στόχο την επίτευξη υπέρογκων και αιματοβαμμένων πρωτογενών πλεονασμάτων, είναι αδύνατον να έχουμε πραγματική αύξηση της απασχόλησης και ουσιαστική μείωση της ανεργίας.
Μόνο με την ανατροπή του μνημονιακού καθεστώτος και της λιτότητας, με εθνικό νόμισμα και μ’ ένα φιλολαϊκό πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, το οποίο προβάλει η ΛΑΕ, μπορεί να υπάρξει δραστική αύξηση θέσεων πλήρους και σταθερής εργασίας και μείωση της ανεργίας.
Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται οι άνεργοι, οι οικογένειές τους, οι φίλοι/ες τους και όλος ο λαός και η νεολαία να ξεσηκωθούν για μια μεγάλη δημοκρατική ανατροπή, που έχουν ανάγκη, σήμερα όσο ποτέ, οι ίδιοι αλλά και η χώρα.
Κ.Τ.