Με φόρο στη Γουώλ Στρητ…
Η δέσμευση που ανέλαβαν στις 24 Ιουνίου ο Μπέρνι Σάντερς και οι τρεις βουλεύτριες της ριζοσπαστικής αριστεράς που είναι η Ιλχάν Ομάρ, η Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτές και η Πραμίλα Τζαγιαπάλ, έχει τα φόντα για να ξεσηκώσει και να βάλει σε κίνηση δεκάδες αν όχι εκατοντάδες εκατομμύρια αμερικανούς πολίτες που ασφυκτιούν κάτω από το βάρος ενός αστρονομικού φοιτητικού χρέους που πλησιάζει τα 1.600 δισεκατομμύρια δολλάρια : Να ακυρώσουν το σύνολο αυτού του χρέους μέσα στους έξι μήνες που θα ακολουθήσουν την εγκατάσταση του Μπέρνι Σάντερς στο Λευκό Οίκο το 2020. Και όλα αυτά σύμφωνα με ένα συνολικό σχέδιο που εξασφαλίζει την δωρεάν εκπαίδευση, χάρη σε σε ένα πακέτο νομοσχεδίων που συνυπογράφουν ο Μπέρνι και οι τρεις βουλεύτριες ! (1)
Γνήσιο τέκνο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών των τελευταίων 40 χρόνων που επέβαλαν μια παιδεία όλο και πιο δαπανηρή, αυτό το τερατώδες φοιτητικό χρέος αφορά άμεσα 44 εκατομμύρια βορειο-αμερικανούς που δεν μπορούν να αποπληρώσουν το χρέος τους, και έμμεσα πολύ περισσότερους αν λάβουμε υπόψην το γεγονός ότι δηλητηριάζει τη ζωή και των οικογενειών τους. Οι συνέπειες είναι πολλές και καταστροφικές : Έχοντας να αποπληρώσουν κάθε μήνα ένα χρέος που ξεπερνάει κατά μέσο όρο τα 45.000 δολλάρια, οι νέοι δεν μπορούν ούτε να προγραμματίσουν ούτε και να κάνουν μια φυσιολογική ζωή, να δημιουργήσουν οικογένεια, να κάνουν παιδιά, να αγοράσουν ένα σπίτι, να πάνε διακοπές και κυρίως, να μην πεθάνουν στη δουλειά (συνήθως ως ανειδίκευτοι και κακοπληρωμένοι). Ωστόσο, δεν πρόκειται μόνο για τους νέους. Για παράδειγμα, επειδή δεν είναι σε θέση να αποπληρώσουν το φοιτητικό τους χρέος, το 37 % των αμερικανών πάνω από 65 ετών έχουν κηρύξει πτώχευση, 40.000 έχουν χάσει την κοινωνική τους ασφάλιση, ενώ άλλοι βλέπουν να κατάσχονται τα περιουσιακά τους στοιχεία ή φτάνουν ακόμα και να καταδικάζονται σε ποινές φυλάκισης ! Με λίγα λόγια,δεκάδες εκατομμύρια πολίτες « της πιο πλούσιας χώρας στην ιστορία της ανθρωπότητας », όπως συνηθίζει να λέει ο Μπέρνι Σάντερς, βλέπουν τις ζωές τους να καταστρέφονται εξαιτίας του φοιτητικού τους χρέους, που συχνά τους ακολουθεί μέχρι το τέλος του βίου τους, καταδικάζοντας τους σε αληθινή σκλαβιά…
Φυσικά, δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι το φοιτητικό χρέος, που επηρεάζει αρνητικά την οικονομία της χώρας, έχει ξεκάθαρη ταξική διάσταση, καθώς μόνον οι πλούσιοι μπορούν να πληρώνουν χωρίς πρόβλημα τα δίδακτρα των παιδιών τους. Στην πραγματικότητα, το φοιτητικό χρέος, που δεν αφήνει ανέγγιχτη τη μεσαία τάξη, κάνει θραύση στα στρώματα των πιο φτωχών, πλήττοντας κατά προτεραιότητα τις γυναίκες, τους αφροαμερικανούς και τους ισπανόφωνους. Αυτός είναι εξάλλου ο λόγος που το κάνει να συμβάλει τρομερά στην ιλιγγιώδη αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων που παρατηρείται τις τελευταίες δεκαετίες, χωρίς να ξεχνάμε ότι το φοιτητικό χρέος δημιουργεί μια όλο και πιο μεγάλη φούσκα που απειλεί να εκραγεί προκαλώντας ένα νέο χρηματοπιστωτικό κραχ σε ένα μέλλον όχι και τόσο μακρινό.
Με δεδομένο ότι το 95 % αυτού του χρέους κατέχεται από το ομοσπονδιακό Κράτος, η ακύρωσή του είναι εφικτή χάρη σε ένα μέτρο του 1965 (Higher Education Act) που επιτρέπει στον υπουργό παιδείας να το ακυρώσει μονομερώς ! Όσο για το υπόλοιπο χρέος που δεν ξεπερνάει τα 70 εκατομμύρια, το υπουργείο παιδείας μπορεί να κάνει το ίδιο αφού πρώτα το εξαγοράσει. Κατά συνέπεια, η ακύρωση του φοιτητικού χρέους είναι απόλυτα εφικτή χωρίς να υπάρχει ανάγκη να ψηφιστούν νέοι νόμοι…
Όμως, τόσο σημαντική όσο η απόφαση για ακύρωση του φοιτητικού χρέους είναι και η εξαιρετικά πολιτική απόφαση του Μπέρνι και των τριών βουλευτριών να κάνουν την Γουώλ Στρητ να πληρώσει για να χρηματοδοτηθεί αυτή η ακύρωση. Με ποιο τρόπο ; Με τη φορολόγηση των χρηματιστικών της συναλλαγών ύψους 2.200 δισεκατομμυρίων δολλαρίων σε βάθος χρόνου 10 ετών ! Επειδή, όπως ο Μπέρνι το επαναλαμβάνει αδιάκοπα, « Εμείς σώσαμε τη Γουώλ Στρητ το 2008. Ήλθε η ώρα να φορολογήσουμε την απληστία των κερδοσκόπων της Γουώλ Στρητ για να βοηθήσουμε τον αμερικανικό λαό »…
Μακριά όμως από τον Μπέρνι και τις βουλεύτριές του η ιδέα ότι θα αρκούσε λίγη καλή θέληση από μέρους της Γουώλ Στρητ και του κατεστημένου (Ρεπουμπλικανικού και Δημοκρατικού) για να γίνουν οι προτάσεις του πραγματικότητα. Τόσο αυτός όσο και οι άλλοι που έλαβαν μέρος στη συνέντευξη τύπου της 24ης Ιουνίου (μεταξύ των οποίων η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών που αριθμεί 1,7 εκατομμύρια μέλη), επέμειναν ότι τα πάντα είναι θέμα συσχετισμού δυνάμεων και ότι μόνον ένα μαζικό ριζοσπαστικό κίνημα των ενδιαφερόμενων και των από κάτω μπορεί να επιβάλει την πραγμάτωση αυτής της πρότασης που ο Μπέρνι χαρακτηρίζει -δίκαια- « επαναστατική ».
Ο Μπέρνι ενάντια στο σύστημα χρέος
Μετά από όλα αυτά δεν πρέπει πάντως να νομιστεί ότι ο Μπέρνι Σάντερς έρχεται μόλις τώρα αντιμέτωπος με το φλέγον ζήτημα του χρέους, είτε αυτό είναι δημόσιο είτε ιδιωτικό. Στην πραγματικότητα, ο Μπέρνι Σάντερς είναι όχι μόνον μεγάλος γνώστης αυτού του ζητήματος, αλλά είναι -επίσης και κυρίως- ένας όλο και πιο ριζοσπάστηςυπερασπιστής της θέσης που βάζει την ικανοποίηση των βασικών αναγκών των πολιτών πριν και πάνω από την ικανοποίηση των πιστωτών τους. Η απόδειξη ; Ιδού τι γράφαμε ήδη πριν από σχεδόν 4 χρόνια, το Νοέμβρη του 2015, (2) για αυτά που έλεγε -και έκανε- εκείνη την εποχή ο Μπέρνι Σάντερς σχετικά με τα « εκρηκτικά » δημόσια χρέη του Πόρτο Ρίκο και της Ελλάδας:
«Αντίθετα από τον κ. Βούτση που αποφάσισε και διέταξε την κατάργηση της Επιτροπής Αλήθειας του Δημοσίου Χρέους χωρίς καν να κάνει το κόπο να μας εξηγήσει το γιατί αυτής της πράξης του, στην άλλη πλευρά του ωκεανού, ένας πολιτικός που διεκδικεί την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών όχι μόνο προτείνει τη σύσταση μιας ανεξάρτητης επιτροπής αλήθειας για το χρέος του (αμερικανικού προτεκτοράτου) Πόρτο Ρίκο, αλλά και εξηγεί τη μεγάλη σημασία μιας τέτοιας επιτροπής λογιστικού ελέγχου!
Πρόκειται για τον γερουσιαστή Μπέρνι Σάντερς (Bernie Sanders), που σε επίσημη επιστολή του στον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λιού προτείνει και δηλώνει, μεταξύ άλλων, και τα εξής, που σίγουρα κάτι πρέπει να θυμίζουν στο μέσο Έλληνα πολίτη:
«Όχι άλλη λιτότητα: «Η οικονομική κατάσταση στο Πόρτο Ρίκο δεν θα βελτιωθεί εξαλείφοντας περισσότερα σχολεία, περικόπτοντας συντάξεις, απολύοντας εργάτες, και επιτρέποντας στις επιχειρήσεις να πληρώνουν μισθούς πείνας μέσω της αναστολής του ελάχιστου μισθού και της χαλάρωσης της εργατικής νομοθεσίας.
Να ελεγχθεί το χρέος: Χρειάζεται να γίνει ένας ανεξάρτητος και διαφανής λογιστικός έλεγχος του χρέους του Πόρτο Ρίκο… Αν κάποιο χρέος έχει συναφθεί με τους πιστωτές κατά παράβαση του συντάγματος του Πόρτο Ρίκο, πρέπει να μπει αμέσως στην άκρη». (1)
Σταματάμε εδώ παραλείποντας τη συνέχεια των προτάσεων του γερουσιαστή Σάντερς για την αντιμετώπιση του δυσβάστακτου χρέους του Πόρτο Ρίκο (πάνω από 70 δισεκατομμύρια δολάρια), όχι επειδή δεν θα μας ενδιέφεραν (προστασία πτώχευσης, πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη), αλλά επειδή ο κ. Σάντερς έχει πολλά να μας πει για το… ελληνικό χρέος. Πράγματι, συνιστά μέγα σκάνδαλο το γεγονός ότι οι δεκάδες τοποθετήσεις και οι άλλες τόσες δημόσιες ενέργειες κατά της Τρόικας και υπέρ της απελευθέρωσης των Ελλήνων πολιτών από τα δεσμά του χρέους από μέρους ενός Αμερικανού πολιτικού πρώτου μεγέθους σαν τον γερουσιαστή Σάντερς, όχι μόνο δεν έχουν τύχει της παραμικρής εκμετάλλευσης από τις ελληνικές κυβερνήσεις αλλά και παραμένουν εντελώς άγνωστες στη χώρα μας τουλάχιστον εδώ και ένα χρόνο! Για να αντιληφθούμε μάλιστα το μέγεθος αυτού του σκανδάλου –για το οποίο υπάρχουν φυσικά συγκεκριμένες ευθύνες συγκεκριμένων πολιτικών και δημοσιογράφων- αρκεί να θυμίσουμε ότι αυτός ο Μπέρνι Σάντερς δεν είναι κάποιος από τους δεκάδες τάχα «φιλέλληνες» ξένους πολιτικούς που μας σερβίρουν τακτικά τα ελληνικά ΜΜΕ και οι κυβερνήτες μας, αλλά ένας (ανεξάρτητος και σοσιαλιστής) πολιτικός που επειδή διεκδικεί σήμερα με αξιώσεις την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, βρίσκεται καθημερινά στο επίκεντρο της αμερικανικής και παγκόσμιας επικαιρότητας!
(…)Το συμπέρασμα είναι απλό: Ο γερουσιαστής Σάντερς δεν είναι παίξε-γέλασε και για αυτό γίνεται ακόμα πιο σκανδαλώδης η επιμονή της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και των ελληνικών ΜΜΕ, να τον αγνοούν ειδικά όταν αυτός είναι ένας από τους ελάχιστους ξένους πολιτικούς που τάσσονται στο πλευρό του ελληνικού λαού προτείνοντας ρηξικέλευθες λύσεις στο μαρτύριό του.
Για παράδειγμα, ο κ. Σάντερς προκάλεσε αίσθηση στις ΗΠΑ όταν έσπευσε να επικροτήσει με ενθουσιασμό το Όχι στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου δηλώνοντας χαρακτηριστικά: «Χειροκροτώ το λαό της Ελλάδας που είπε «όχι» σε ακόμα περισσότερη λιτότητα για τους φτωχούς, τα παιδιά, τους αρρώστους και τους ηλικιωμένους», πριν προσθέσει: «Σε ένα κόσμο τεράστιου πλούτου και εισοδηματικής ανισότητας, η Ευρώπη πρέπει υποστηρίξει τις προσπάθειες της Ελλάδας να οικοδομήσει μια οικονομία που δημιουργεί περισσότερη απασχόληση και εισόδημα, και όχι περισσότερη ανεργία και βάσανα». Λίγες βδομάδες αργότερα, στις 30 Ιουλίου, ο γερουσιαστής Σάντερς οργάνωνε μάλιστα μέσα στη Γερουσία, δημόσια εκδήλωση για την ελληνική κρίση χρέους και τις διεθνείς της συνέπειες, με τη συμμετοχή και των γνωστών οικονομολόγων Στίγκλιτς και Γκαλμπρέιθ!”
Απομυθοποιώντας το ταμπού του χρέους (ιδιωτικού και δημόσιου) και καταφέροντας καίρια πλήγματα στην παράλογη “λογική” του νεοφιλελευθερισμού, ο Μπέρνι Σάντερς αποδείχνει έμπρακτα πόσο προφανές, φυσιολογικό και…ορθολογικό είναι να δίνεται προτεραιότητα όχι στην απάνθρωπηαπληστία των πιστωτών και των λοιπών παρασιτικών κερδοσκόπων και ταμείων όρνεων αλλά στους ανθρώπους και στις ανάγκες τους. (3) Και με αυτή την πράξη του, ο διεθνιστής Μπέρνι -το πεδίο δράσης του οποίου εκτείνεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι το Πόρτο Ρίκο ή ακόμα και τη μακρινή μικρή Ελλάδα-,γίνεται η αιχμή του δόρατος των πλανητικών αγώνων των από κάτω και μας καλεί όλους και όλες μας όχι μόνο να ακολουθήσουμε το καλό του παράδειγμα αλλά κυρίως, να συμπράξουμε σε ένα κοινό μέτωπο πάλης καθώς ο χρόνος πιέζει πια απελπιστικά. Άραγε θα μπορέσουμε επιτέλους να τον ακούσουμε;…
