Γελάει σήμερα και το παρδαλό κατσίκι με όλους εκείνους από την κυβέρνηση και το πολιτικό και στρατιωτικό κατεστημένο, που μέχρι χθες διατράνωναν με ηρωικά λόγια την αποφασιστικότητα τους να κάνουν το”καθήκον” τους, να πράξουν όλα όσα “πρέπει” και να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα για να προασπίσουν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, αν και εφόσον ο τουρκικός στόλος “τολμούσε”(!) να παραβιάσει την ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Ενώ Oruc Reis και τουρκικές προκλήσεις οργιάζουν στην κυριολεξία στην ελληνική ΑΟΖ, κάτω από τα πανηγύρια και τις ειρωνείες σε βάρος μας της Άγκυρας, στην Αθήνα οι εξουσίες και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους, ξέχασαν τις κορόνες τους και πέταξαν στα σκουπίδια τις περήφανες, πατριωτικές υποσχέσεις και απαντήσεις τους.
Την ίδια ώρα, η αντιπολίτευση των καθεστωτικών κομμάτων της Βουλής αποδεικνύεται πολύ κατώτερη των περιστάσεων και αναμφισβήτητα διεκδικεί τα βραβεία Γκίνες για την ασάφεια της, την ανασφάλεια της, την αναποφασιστικότητα της, τις δουλικές δεσμεύσεις της και την αδυναμία ανάληψης ευθύνης.
Η υποτέλεια, η μετριότητα, ο καιροσκοπισμός, η ευτελής δημαγωγία και η ανευθυνότητα του σημερινού πολιτικού συστήματος που κυριαρχεί στη δημόσια ζωή, δυστυχώς, δεν έχουν όρια. Όλοι αυτοί δημαγωγούν, καιροσκοπούν και υπόσχονται στα εύκολα και όταν τα πράγματα σφίγγουν, χάνουν και τα αυγά και τα πασχάλια
Αν η Κύπρος το ’74 και τα Ίμια το ’96 υπήρξαν ορόσημα μεγάλων προδοσιών σε βάρος της χώρας μας, πολύ φοβούμεθα ότι η σημερινή Ελλάδα με ηγεσίες μικρού αναστήματος και ακολουθώντας επιλογές εθνικής και μνημονιακής κηδεμόνευσης οδεύει σε πολύ χειρότερες περιπέτειες και εθνικές συμφορές.
Αυτήν την ώρα μόνο ο λαός, αν κατέβει στους δρόμους, μπορεί να σπάσει τον φαύλο κύκλο της παράδοσης της χώρας και να δώσει άλλη τροπή και δυναμική στις εξελίξεις.
Μόνο ο λαός στους δρόμους, αν βρει τη δύναμη και την τόλμη να το κάνει, μπορεί να σπάσει την διπλωματία των ιμπεριαλιστικών κυκλωμάτων και να μιλήσει τη γλώσσα της αντίστασης και του αγώνα.
Μπορούν να συμβάλλουν σήμερα στην επανεμφάνιση του λαού στο προσκήνιο οι γνήσιες αριστερές, οι πραγματικά προοδευτικές, οι συνεπείς πατριωτικές και βαθιά δημοκρατικές και έντιμες δυνάμεις αυτού του τόπου;
Μπορούν να κάνουν και αυτές την δική τους ανατροπή, να αλλάξουν προσανατολισμό και ενωμένες σε ένα μεγάλο μέτωπο να παίξουν τον ρόλο του καταλύτη σε έναν λαό που δεν θέλει άλλον να τον εξευτελίζουν, να τον ταπεινώνουν και να τον κλωτσάνε από εδώ και από εκεί; Έναν λαό που στο βάθος διψάει για εθνική και κοινωνική αξιοπρέπεια, για υπερηφάνεια, δικαιοσύνη και ανθρωπιά, έτοιμος να προσφέρει τα πάντα αν καταλάβει ότι υπάρχουν οράματα και ηγεσίες που είναι πρώτες ταγμένες να τα υπηρετήσουν με απέραντες θυσίες, με απεριόριστη ανιδιοτέλεια και απόλυτη αφοσίωση.
Οι αριστεροί, οι προοδευτικοί άνθρωποι, οι πατριώτες και δημοκράτες δεν αναγνωρίζονται από τα λόγια αλλά πρώτα απ’ όλα και κυρίως από τις ανιδιοτελείς πράξεις που αντιστοιχούν σε αυτές τις μεγάλες ιδέες. Αυτή είναι η πρόκληση των καιρών!
Β.Ζ