Αποκαλυπτικό το τι μπορούν τελικά να κάνουν ένα «ντου» κι ένα «σιδερικό»…
Δίκιο είχαν οι παλιοί που έλεγαν πως όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος. Ακόμη και αν η ώρα εκπέσει σε ελάχιστα λεπτά και ο χρόνος επεκταθεί σε κάμποσα έτη, η ρήση θα παραμείνει ορθή. Λίγα λεπτά επίδειξης κουτσαβακισμού εκ μέρους του Ιβάν Σαββίδη, σε συνάρτηση με την απρονοησία του να μην κρύψει το «σιδερικό», έφεραν τις κυβιστήσεις. Και ξαφνικά, μα τόσο ξαφνικά, ο Ιβάν έγινε ο… μουτζούρης τον οποίον ο ΣΥΡΙΖΑ πασχίζει να «μεταβιβάσει».
Τόσο ακαριαίες «μεταβιβάσεις» μόνο ο Μέσι τις επιχειρεί, όταν βλέπει τον Ντεμπελέ να κινείται στην περιοχή της Τσέλσι… Βεβαίως, άλλο η μπάλα κι άλλο ο «μουτζούρης». Άλλο να πασάρεις σε συμπαίκτη κι άλλο σε αντίπαλο. Και –το κυριότερο– άλλο να στέλνεις την μπάλα «συστημένη» κι άλλο να πασχίζεις να ξεφορτωθείς κάτι, με το οποίο φρόντισες να ταυτιστείς και μάλιστα με ενθουσιασμό σχεδόν παιδικό.
Διαβάζεις τώρα σχόλια βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, παρακολουθείς και την φίλα προσκείμενη στην κυβέρνηση αρθρογραφία και αναρωτιέσαι πότε ακριβώς «πάγωσε» ο χρόνος… Ποιοι εμείς, καλέ; Επί ΝΔ ο Σαββίδης τα πήρε όλα, το 2012-2013. Και τι δεν πήρε… Τιμητική πολιτογράφηση λες και ήταν εθνικός ευεργέτης, την ΠΑΕ ΠΑΟΚ, το «Μακεδονία Παλάς», τη ΣΕΚΑΠ. Καλά όλα αυτά και χρήσιμη η υπόμνησή τους, αλλά γιατί κάπου εκεί ακούγεται… σφύριγμα λήξης; Οτιδήποτε «παίζεται» κατόπιν, είναι ως μη γενόμενο για όσους έγιναν, κατ’ ανάγκη, «μουτζουροδιώχτες».
Όλα τ’ άλλα, λοιπόν, δεν μετρούν. Ίσως και να μην υπήρξαν ποτέ… Μπα, λάθος θα κάναμε… Δεν εκδηλώθηκε καμία κυβερνητική ευφορία για τη διείσδυση Σαββίδη στον χώρο των ΜΜΕ, ούτε για την πολιτική γραμμή που θα πρέσβευαν αυτά τα Μέσα υπό την ιδιοκτησία και καθοδήγησή του. Ούτε για τους επαίνους του Ιβάν προς το πρόσωπο του Τσίπρα και τη νουθεσία προς την ελληνική κοινωνία να «κρατηθεί» από τον νυν πρωθυπουργό. Ούτε δόθηκε καμία μάχη για να απαλλαγεί η ΣΕΚΑΠ από το γνωστό πρόστιμο. Ούτε «μπήκε» ο Ιβάν στον ΟΛΘ, με το απερίγραπτο ξεπούλημα, κατά το οποίο οι «επενδυτές» απέκτησαν ολόκληρο λιμάνι καταβάλλοντας ποσό που αντιστοιχεί γύρω στο 20% της κεφαλαιακής του αξίας.
Κάποιοι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ ίσως θα μας καλούσαν να συζητήσουμε κατά πόσο ορισμένα από τα προαναφερθέντα δεν ήταν εξ ορισμού κατακριτέα. Αλλά προτού δεχθούμε την πρόσκληση, θα θέλαμε απάντηση –κάτι σαν «προαπαιτούμενο»– σε μια ερώτηση: Αν η «επέκταση Σαββίδη» δεν φέρει αρνητικό πρόσημο, τότε προς τι η κριτική στη ΝΔ που ευθύνεται για την… εκκίνηση;
Τελικά, ο Ιβάν ως «μουτζούρης» είναι ένα είδος έμψυχου αντίστοιχου των… μνημονίων. Μόνιμο θέμα αντιπαράθεσης ανάμεσα σε εκείνους που τα έφεραν και σε αυτούς που κατόπιν τα διαχειρίστηκαν. Ε, ρε, τι σου κάνει ένα «ντου» και η θέα ενός «σιδερικού»…
*Πηγή: prin.gr (Έντυπη έκδοση «ΠΡΙΝ» 18/3/2018).
