Το πιο εύκολο στον χώρο της Αριστεράς είναι να βρίσκονται αντίπαλοι προς εύκολη πολιτική και ιδεολογική κατακεραύνωση, παρά να αναζητούνται συγκλίσεις και συνεργασίες.
Η υπόθεση αυτή των εχθρών «εντός των τειχών», τους οποίους, συνήθως, βγάζουμε «έξω από τα τείχη» για να τους πλήξουμε πιο αποτελεσματικά, είναι ένα σπορ στο οποίο λίγο πολύ διεκδικούμε βραβείο στον αριστερό χώρο. Έχουμε όλοι, σχεδόν, θητεύσει και διαπρέψει.
Νομίζω ότι σε αυτό το συμπαθές σπορ δεν απέφυγε να μετάσχει και ο σ. Στ. Δ. Μαυρουδέας, γράφοντας περίπου δύο ολόκληρες σελίδες στο περασμένο κυριακάτικο φύλλο του ΠΡΙΝ (3/6).
Δύο ολόκληρες σελίδες, λοιπόν, ο σ. Στ. Δ. Μαυρουδέας, μας έλεγαν κύκλοι της Αριστεράς, για να κατατροπώσει την ΛΑ.Ε για «δραχμισμό», για αδιέξοδο «αριστερό ευρωσκεπτικισμό».
Η κύρια αφορμή γι’ αυτές τις διαπρύσιες κατηγορίες ήταν μια μελέτη του ΕΔΕΚΟΠ (Λαπαβίτσας κλπ) για την μετάβαση στο εθνικό νόμισμα.
Νομίζω ότι ο Στ. Δ. Μαυρουδέας αδικεί τον εαυτό του αποδεχόμενος, αν και από άλλες συλλογιστικές, τις κατηγορίες αλά Δ. Κουτσούμπα σε βάρος της ΛΑ.Ε.
Διότι αυτά χρεώνει στην ΛΑ.Ε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αλλά και σύσσωμο σχεδόν το αστικό κατεστημένο, που, ταυτόχρονα, καταστροφολογούν, ο καθένας με τον τρόπο του και τρομοκρατούν για το ενδεχόμενο της δραχμής.
Η ΛΑ.Ε, όπως μας επιβεβαίωναν στελέχη της, τάσσεται ασφαλώς και χωρίς καμία υπεκφυγή υπέρ της εξόδου από την ΕΕ, θεωρώντας ως πρώτο θεμελιώδες και πλέον κρίσιμο βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση την μετάβαση στο εθνικό νόμισμα.
Και μιλάνε τα ίδια στελέχη για θεμελιώδες και πλέον κρίσιμο βήμα, γιατί το σπάσιμο του κρίκου του ευρώ παρουσιάζει ειδικές δυσκολίες και πρέπει να συντελεστεί άμεσα και σε χρόνο dt με πλήρη αναδιαμόρφωση του οικονομικού τοπίου.
Όσοι διαβάσουν το φυλλάδιο της ΛΑ.Ε για την μετάβαση στο εθνικό νόμισμα και τις τελευταίες σχετικές αποφάσεις του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑ.Ε, νομίζουμε ότι θα αντιληφθούν τις θέσεις της, ώστε να μην σκιαμαχούν.
Η ΛΑ.Ε, μας έλεγαν τα στελέχη της, δεν ανακάλυψε όψιμα ούτε την έξοδο από το ευρώ ούτε την αποδέσμευση από την ΕΕ ούτε τους μεταβατικούς δρόμους.
Ξέρουμε, όμως, να μην υπεριπτάμεθα ούτε να παραπέμπουμε με εύπεπτες φρασεολογίες τις επίκαιρες και δύσκολες ανατροπές σε ένα μέλλον που θα επικρατούν πιο «εύκρατες και υγιεινές συνθήκες» και όπου τα αγκάθια των αλλαγών θα ξεπερνιούνται με υπεκφυγές και αόριστα άλματα προς το μέλλον.
Όσο και να ορκίζονται κάποιοι για την αποδέσμευση από την ΕΕ, για τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, δεν μπορούν να αποφύγουν ή να υποβαθμίσουν αυτό που η ίδια η ζωή θέτει στην πρώτη γραμμή σε κάθε διαδικασία ανατροπής και συναντά τη μεγαλύτερη αντίσταση, αντίδραση και τρομοκρατία του ελληνικού κατεστημένου αλλά και τον φόβο πλατιών κοινωνικών στρωμάτων: την έξοδο από την νομισματική «φυλακή» της ευρωζώνης, η οποία και εκ των πραγμάτων στις ελληνικές συνθήκες είναι ο υποχρεωτικός κρίκος για να ανοίξουν δρόμοι για βαθιές ριζοσπαστικοποιήσεις και συγκρούσεις.
Αντί των εύκολων κατηγοριών και των άγονων αντιπαραθέσεων, οι οποίες, συνήθως, είναι και οι πιο σφοδρές γιατί είναι «αέρας φρέσκος», ας συζητήσουμε επί πραγματικού εδάφους για να επιτύχουμε πραγματικές ανατροπές στο σήμερα, αντί να επιχειρούμε να βάζουμε ετικέτες και να υψώνουμε τείχη για να μην κάνουμε τίποτα, ούτε καν να δοκιμάζουμε, αλλά συνεχώς να επιβεβαιωνόμαστε, γιατί για άλλη μια φορά προβλέψαμε επιτυχώς την αποτυχία και την έλευση των βαρβάρων.
Δέν καταλαβαίνω τις ενστάσεις σας στο κείμενο του κυρίου ΣΤΑΥΡΟΥ Δ. ΜΑΥΡΟΥΔΕΑ μιά χαρά τα λέγει ξεκάθαροι λογαριασμοί, θολούρα τέλος μια για
πάντα.
«Ξεκάθαροι λογαριασμοί» σημαίνει, πρώτα απ’ όλα, ακριβής καθορισμός του ποιος είναι ο εχθρός και εναντίον ποιου παλεύουμε… Κατά δεύτερον, αλλά διόλου λιγότερο σπουδαίο, σημαίνει ότι συγκεντρώνουμε τον μέγιστο δυνατό αριθμό δυνάμεων που συγκλίνουν στον ίδιο στόχο, προκειμένου να «χτυπήσουμε» μαζί… Το να προτάσσει (και μάλιστα με τρόπο σχεδόν διαστρεβλωτικό ως προς τις θέσεις της ΛΑ.Ε) κανείς τις διαφορές του με άλλες αριστερές δυνάμεις, έναντι των στοιχείων που μπορούν να ενώσουν, είναι η άλλη όψη της «ιδεολογικής καθαρότητας» και της λογικής «το μαγαζάκι μας να ‘ναι καλά»… Αυτού του είδους οι λογικές, όμως, είναι που έχουν, εν πολλοίς, αφαιρέσει από την Αριστερά τη δυναμική της και την ικανότητα να δίνει νικηφόρους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες. Εάν τα στελέχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέλουν να στηρίξουν στην πράξη το κείμενο που εξέδωσε το Κεντρικό Συντονιστικό της Όργανο, όπου καλεί πολύ συγκεκριμένα την ΛΑ.Ε και το ΚΚΕ σε συνεργασία (το περιεχόμενο της οποίας μπορεί να γίνει αντικείμενο ευρείας και διεξοδικής συζήτησης), θα πρέπει τα στελέχη της να υποστηρίξουν αυτήν την απόφαση και με την κατάλληλη αρθρογραφία. Και το συγκεκριμένο άρθρο του σ. Μαυρουδέα θεωρούμε ότι, δυστυχώς, δεν συμβάλλει προς αυτήν την κατεύθυνση, εν αντιθέσει με άλλα, εξαιρετικά του άρθρα, τα οποία έχουμε κατά καιρούς φιλοξενήσει και στην Iskra.
“σημαίνει, πρώτα απ’ όλα, ακριβής καθορισμός του ποιος είναι ο εχθρός* και εναντίον ποιου παλεύουμε… ”
Ακόμα δεν έχουμε καταλάβει ποιος είναι ο εχθρός; το παιδί της ΕΕ;;
“θα οδηγήσει στο να τεθεί το ερώτημα της εξόδου από την ΕΕ σε δημοψήφισμα.”
κι αν δεν “οδηγήσει”; κάνουμε οδικές μανούβρες, άλλον (να αλλάξουμε) οδικό χάρτη; το μικρότερο κακό; (ΤΙΝΑ) κλπ
Το τόπι στην εξέδρα.
Αλλά και καισαρισμός, υπεροψία;
Ποιος είναι ορέ ο Καίσαρας; και ποιος ο εχθρός*;
Ένας “συγκλητικός”
Εσείς από τα γραφόμενά μας καταλάβατε ότι δεν καταλαβαίνουμε ποιος είναι ο εχθρός;;;
Κατά τα λοιπά, διακρίνουμε στον γραπτό σας λόγο νοηματικές ακροβασίες και ερμηνείες κατά το δοκούν, που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, πολλώ δε μάλλον με τις θέσεις της ΛΑ.Ε για την ευρωζώνη και την ΕΕ.
Τέλος, οι παρομοιώσεις και οι μεταφορές είθισται να κατανοούνται ως τέτοιες, όχι ως κυριολεξία…
Το τι είθισται και το τι όχι, εξαρτάται από την αντιληπτική ικανότητα, και τη νοηματική απόδοση του καθενός, αυτό πού εκάστοτε (σάς) βολεύει. Κοινότυπες απαντήσεις μετά από 12 μέρες; «Το σχόλιό σας αναμένει εποπτεία» … καλό, να “ξεθυμάνει”, έτσι; αυτό κι αν είναι ακροβασία, ή μάλλον απαξία και σαρκασμός.
Ναι, καταλάβαμε ότι δεν έχετε “καταλάβει” (επιεικώς)
Δεν οφείλουμε καμία εξήγηση για τον τρόπο με τον οποίο καθημερινά οι συντάκτες της Iskra διεξάγουμε την δουλειά μας· αυτό είναι κάτι που αφορά εμάς αποκλειστικά και μόνο. Το τι καταλαβαίνει ο καθένας, από εκεί και πέρα, όντως εξαρτάται από την αντιληπτική ικανότητα του καθενός. Και εμείς καταλαβαίνουμε, ότι καταλαβαίνετε ό,τι και όπως σας κάνει κέφι… Επιεικώς…
o φίλος μας ο Σταύρος, ο κατά τα άλλα, πολυλογάς και πολυγραφότατος, δεν έχει κάνει ούτε μία, ούτε μισή, μελέτη, για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και την Ε.Ε…..
Στο άρθρο του, που είναι επιστημονικά αστήρικτο, όχι μόνο γράφει ανακρίβειες, αλλά δεν είναι σε θέση να διακρίνει την ΟΝΕ από την Ε.Ε., από πλευράς ένταξης στην παγκοσμιοποίηση. Στην ουσία κάνει ένα “άλμα” πάνω από την συνθήκη του Μάαστριχτ… λες και η δημιουργία του ευρώ δεν σήμαινε τίποτα το σημαντικό… Ο επικοντιστής αυτός, ξεχνάει ή δεν γνωρίζει, τι σημαίνει η δυνατότητα άσκησης νομισματικής, δημοσιονομικής και συναλλαγματικής πολιτικής για την ρύθμιση μιας οικονομίας. Κλείνει με τον φόβο του υπερπληθωρισμού, αναμασώντας α-νόητα επιχειρήματα του κατεστημένου (τα οποία έχει υιοθετήσει και ο Κουτσούμπας). Τι προτείνει ο φίλος μας ο Σταύρος;;;; Να μην κάνουμε βραχυχρόνια πολιτική αύξησης της εγχώριας ζήτησης, γιατί αορίστως και γενικώς δεν γίνεται, αλλά να πούμε λέει στον κόσμο την “αλήθεια”, ότι χρειάζονται ατέλειωτες θυσίες (προφανώς για να γίνουν γενικώς και αορίστως υπερ”κομμουνιστικές”, η διαπλανητικές, -μια που δεν μας λέει πού-, επενδύσεις)……. για πολλά, πολλά χρόνια….
Όλα αυτά στηρίζονται βέβαια στην ιδεοληψία κάποιας “μαυρουδαϊκής” “επανάστασης” και όχι στην επιστήμη
ή στη λογική. Με αυτά που λέει ο Μαυρουδέας, διώχνει κόσμο και κάνει κακό στην οποιαδήποτε προσπάθεια κοινωνικής αλλαγής στην Ελλάδα. Σπέρνει θολούρα και “πουλάει” “επανάσταση”. Στην πράξη προπαγανδίζει τα ίδια με το καθεστώς : “Η εναλλακτική λύση είναι πολύ οδυνηρή” και μάλιστα μακροχρόνια. Αν έχει την διάθεση να βοηθήσει, ας πιάσει χαρτί και μολύβι και ας διορθώσει ή ας αποδείξει τα σφάλματα του Θ. Μαριόλη, στην μελέτη που αναφέρεται. Όμως όχι μόνο αποφεύγει να το κάνει, αλλά η ουσία είναι, ότι δεν μπορεί.
Ο φίλος μας ο Σταύρος αποδεικνύει για άλλη μια φορά, ότι “όσα δεν πιάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια”…..
ως μέλος του γνωστού κλαμπ ποιητών, που έχουν για κορυφαίο τους στίχο, το: “τι ευρώ, τι δραχμή, επανάσταση σοσιαλιστική”…
Η τύχη του είναι, ότι μέχρι στιγμής, οι συγγραφείς της μελέτης, τον περιφρονούν, γιατί αν αποφασίσουν να ασχοληθούν “σοβαρά” μαζί του, θα ψάχνει καταφύγιο ……. ας μην πούμε πού…
Υ.Γ.: Αν έχει τα κότσια και ελάχιστες καλές προθέσεις, ας ανοίξει ουσιαστική δημόσια συζήτηση με τους συγγραφείς της μελέτης που”θάβει”, (όχι με αφορισμούς και βρισιές όπως κάνει σε άλλη του αρθρογραφία), για να δούμε και πόσο και εάν στηρίζεται, το 1% από αυτά που γράφει….