Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης προβλημάτισε ακόμη και αρκετούς από αυτούς που συμφωνούσαν με τη διεξαγωγή του. Ο προβληματισμός υπήρξε εξαιτίας των διοργανωτών, των όσων μίλησαν και τι είπαν, της πυρπόλησης του νεοκλασικού κτιρίου και της βεβήλωσης του εβραϊκού μνημείου. Έτσι, οι «κύκλοι» που βρίσκονται πίσω από τα συλλαλητήρια κινήθηκαν αυτή τη φορά πιο έξυπνα: φρόντισαν οι βασικοί ομιλητές να μην κατάγονται από την ελληνική ακροδεξιά, αλλά να έχουν ένα δημοκρατικό παρελθόν κι έτσι ο εθνικισμός και ο αποπροσανατολισμός να περάσουν ευκολότερα.
α) Κατ΄ αρχάς πρέπει να υπογραμμίσουμε με κάθε τρόπο πως τα όσα έγιναν στο σπίτι του Θεοδωράκη είναι απαράδεκτα και απολύτως καταδικαστέα. Παράλληλα δηλώνουμε πως τιμούμε τους αγώνες του και το γιγάντιο μουσικό του έργο, αλλά αυτό δεν τον καθιστά απυρόβλητο στην κριτική. Θεωρούμε ότι έχει μία τεράστια πολιτική εμπειρία που δύσκολα μπορεί να μας οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι χρησιμοποιήθηκε αλλά εν τέλει δεν έχει και πολύ νόημα το ερώτημα αν χρησιμοποιήθηκε ή όχι. Η ευθύνη του για τη νομιμοποίηση μιας ρητορικής εθνικισμού και μίσους είναι ιστορική και ανήκει στις μελανές σελίδες της διαδρομής του μαζί με το «Καραμανλής ή τανκ» και την υπουργοποίησή του από τη ΝΔ παλαιότερα.
β) Στην ομιλία Θεοδωράκη υπήρξε η αναπαραγωγή όλων των εθνικιστικών ιδεολογημάτων. Είπε: «Ναι, είμαι πατριώτης διεθνιστής και συνάμα περιφρονώ και μάχομαι το φασισμό. Σε όλες του τις μορφές και προπαντός στην πιο απατηλή και επικίνδυνη μορφή του. Την αριστερόστροφη. Σαν αυτή με τις ομαδούλες των εξτρεμιστών που είναι σκέτοι τρομοκράτες. Σαν αυτή των μειοψηφιών που μας κυβερνούν και καταστρέφουν τη χώρα μας, οχυρωμένοι πίσω από τις εκλογικές αλχημείες των πολιτικών. Θλιβερές αποφύσεις ενός συστήματος που μας πονά γιατί πεθαίνει και το ξέρει. Και γι’ αυτό είναι πολύ επικίνδυνο». Ο Θεοδωράκης δυστυχώς υιοθέτησε τη λογική του μαύρου και κόκκινου φασισμού, ιδεολογικό σχήμα που χρησιμοποιείται από τους πιο αντιδραστικούς κύκλους του παγκόσμιου κεφαλαίου και της εγχώριας ολιγαρχίας. Το γεγονός ότι αναφέρεται σε αυτούς που έριξαν μπογιές στο σπίτι του ή στη σημερινή κυβέρνηση, δεν σώζει την τοποθέτησή του. Εκτός των άλλων όσοι κινούνται με καλυμμένα πρόσωπα με παρακρατικές μεθόδους και αυτοί που κυβερνάνε σήμερα, ουδεμία σχέση έχουν με την αριστερά.
γ) Είπε στη συνέχεια: «Το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών το 1992 αποφάσισε για μια εθνική κοινή γραμμή πλεύσης. Σε μια ονομασία που δεν θα περιέχει καθόλου και με κανένα τρόπο τη λέξη Μακεδονία. Με γεωγραφικούς ή άλλους προσδιορισμούς, όπως άνω, κάτω ή επί τα αυτά. Ή χειρότερα ακόμα το “Νέα Μακεδονία”. Γιατί διαγράφει την ιστορικότητά της. Τυχόν υποχώρηση από αυτή τη γραμμή θα έχει ολέθρια αποτελέσματα για τη χώρα. Εάν υποχωρήσουμε είναι σαν να ανοίγουμε διάπλατα τα σύνορά μας σε αυτούς που μας απειλούν ανοιχτά και ξεδιάντροπα». Τοποθέτηση όπως αυτή που γίνεται στο όνομα της ιστορικής αλήθειας είναι απολύτως επικίνδυνη και αδιέξοδη. Ακόμη και οι πιο ακραίοι εθνικιστές δεν μπορούν να αρνηθούν ότι η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας είναι ευρύτερη της σημερινής ελληνικής. Η εμμονή να μην υπάρχει σύνθετη ονομασία ένα πράγμα κάνει: να εντείνει τους εθνικισμούς ένθεν κι ένθεν και να αυξήσει τις πιθανότητες να δοθεί μία ονομασία με τους χειρότερους όρους κι έτσι στο όνομα ενός (κίβδηλου) πατριωτισμού να υπάρξει η χειρότερη δυνατή εξέλιξη.
δ) Το έχουμε πει πολλές φορές. Σε ένα κείμενο δεν έχει σημασία μόνο το τι λέγεται αλλά και ό,τι δεν λέγεται. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η βιασύνη να λυθεί το θέμα είναι απότοκη των αμερικανονατοϊκών σχεδιασμών για ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Ο Θεοδωράκης δεν έκανε καμία αναφορά επ’ αυτού. Το αντίθετο μάλιστα. Έδειξε να μην έχει κανένα πρόβλημα αφού τόνισε πως «Για όσο καιρό οι Σκοπιανοί θα μας απειλούν με την αλυτρωτική τους προπαγάνδα, το απαράδεκτο για μας Σύνταγμά τους, τα δήθεν μακεδονικά σύμβολα και τις Μακεδονίες με τους δήθεν Μεγαλέξανδρους, εμείς ως υπεύθυνος λαός, θα εξακολουθήσουμε την πολιτική της ειρηνικής συνύπαρξης, αλλά δεν θα δώσουμε τη συγκατάθεσή μας για να γίνουν μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ». Με άλλα λόγια το πρόβλημα δεν είναι αν η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ υλοποιηθεί και άρα εξυπηρετήσει τις αμερικανικές επιδιώξεις για απομόνωση της Σερβίας και έλεγχο των Βαλκανίων, αλλά το να παζαρέψουμε την ένταξή της με διαπραγματευτικό χαρτί το όνομά της. Επομένως η σημερινή κυβέρνηση δεν είναι κατακριτέα για το ότι θα συναινέσει στην επέκταση του ΝΑΤΟ και στη μελλοντική δημιουργία νέων νατοϊκών βάσεων, αλλά γιατί ενδίδει στο ζήτημα της ονομασίας της γείτονος.
ε) «Η Μακεδονία είναι μία. Και ήταν, είναι και θα είναι πάντα ελληνική. Ζήτω ο ελληνικός λαός!», είπε καταληκτικά στην ομιλία του ο Θεοδωράκης. Μόνο που αυτό το σύνθημα είναι πιο αλυτρωτικό και από το Σύνταγμα της ΠΓΔΜ. Γιατί, αφού η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας αγκαλιάζει Ελλάδα, Βουλγαρία και ΠΓΔΜ, το να υιοθετείς τον παραπάνω ισχυρισμό, σημαίνει ότι χαρακτηρίζεις ως ελληνικά εδάφη, τα εδάφη άλλων κρατών. Και τα επόμενα ερωτήματα είναι: αφού τα χαρακτηρίζεις ως τέτοια τι οφείλεις να κάνεις; Να τα κατακτήσεις; Αυτό δεν ενοχλεί τους γειτονικούς λαούς; Γιατί δεν είναι σωστό το σύνθημα «Η ελληνική Μακεδονία είναι ελληνική»;
Η συμμετοχή του Θεοδωράκη δεν ακυρώνει το γεγονός ότι οι διοργανωτές ήταν πολύ συγκεκριμένοι: οργανώσεις και πρόσωπα με ακροδεξιό παρελθόν και παρόν. Η συμμετοχή του Θεοδωράκη τους εξαγνίζει. Τα μέλη της Χρυσής Αυγής με επικεφαλής τον Μιχαλολιάκο, οι υπόδικοι δολοφόνοι αυτής της εγκληματικής οργάνωσης παρέλασαν στους δρόμους του Συντάγματος και επαίρονται για αυτό. Ο Κασιδιάρης, ο κύριος που έχει τατού τη σβάστικα στο μπράτσο του έγραψε σε ένα twit: «Ο Μίκης ξεκίνησε από την Ε.Ο.Ν. του Ιωάννου Μεταξά και έκλεισε τον κύκλο του στο συλλαλητήριο πλάι σε Πατριώτες και Εθνικιστές! Οι ενδιάμεσοι στάσεις/κυβιστήσεις παραγράφονται».
Υ.Γ. 1: Όσο παρακολουθούσαμε τηλεοπτικά το συλλαλητήριο κι ενόσω μιλούσε ο Θεοδωράκης, ακούστηκε το σύνθημα: «Γερά γερά, στα χνάρια του Μελά». Πρόκειται για ένα σύνθημα απόλυτα εθνικιστικό, αφού στην πραγματικότητα υπονοεί την ανάγκη επέκτασης των ελληνικών εδαφών. Ο Θεοδωράκης όφειλε να το σταματήσει, εκτός κι αν πιστεύει ότι τέτοια συνθήματα είναι πατριωτικά. Μόνο θλίψη μπορούμε να νιώσουμε…
Υ.Γ. 2: Το αριστερό άλλοθι της πατριδοκαπηλείας έδωσε και ο Ρούντι Ρινάλντι και η εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς. Σε συνέντευξη που έδωσε ο Ρινάλντι, όταν ρωτήθηκε σχετικά με τη συμμετοχή του στο συλλαλητήριο απάντησε πως η εφημερίδα του θα είναι εκεί για να παρακολουθήσει τα τεκταινόμενα αλλά ο ίδιος δεν θα μπορέσει γιατί πονάει η μέση του! Πάντως, δεν είμαστε σίγουροι ότι αυτό είναι το τελευταίο στάδιο του εξευτελισμού.
*Πηγή: kordatos.org
