Τι ακριβώς ψηφίστηκε χθες το βράδυ από τους βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ; Εφεξής όσοι συνωστίζονται στα Ειρηνοδικεία και διαμαρτύρονται για τις εκπλειστηριάσεις ακινήτων, εάν επιχειρήσουν την παρακώλυση της διαδικασίας ή ασκήσουν βία στους συμβολαιογράφους, θα “μπουζουριάζονται” με συνοπτικές διαδικασίες, μέσω αυτοφώρου.
Πρόκειται για μια εκκρεμούσα δέσμευση της Κυβέρνησης προς δανειστές και συμβολαιογράφους ώστε να κυλήσει αβίαστα (sic) η διαδικασία των …επιτόπιων πλειστηριασμών έως ότου εκπονηθεί και εφαρμοστεί το φιλοδόξον κυβερνητικό σχέδιο που βρίσκεται στα σκαριά, για διενέργεια αποκλειστικώς ηλεκτρονικών πλειστηριασμών ( από την Άνοιξη και βλέπουμε).
Έως τότε όμως, χρόνος για χάσιμο, δεν υπάρχει και οι σκηνές απείρου κάλλους που εκτυλίσσονταν τις Τετάρτες ( σε όσες εν πάση περιπτώσει δεν αναβλήθηκαν οι πλειστηριασμοί), έπρεπε κατά κάποιο τρόπο να αποσοβηθούν , με τους συμβολαιογράφους να απαιτούν την κρατική προστασία.
Όλο αυτό βεβαίως, να σημειωθεί (ξανά) πως δεν ήταν εύρημα της ελληνικής κυβέρνησης αλλά ανελαστική απαίτηση των δανειστών: Εάν δε λύσετε το θέμα με νομοθέτηση, η τρίτη αξιολόγηση δεν κλείνει και αποχαιρετίστε και την δόση που χάνετε. Αυτό είναι συνοπτικώς, το μήνυμα.
Και η κυβέρνηση, η οποία – δεν το κρύβει άλλωστε- δίνει “γη και ύδωρ” στους “Θεσμούς”, για να βγει το σχέδιο περί εξόδου από το μνημόνιο τον προσεχή Αύγουστο, έσπευσε να εκτελέσει την μνημονιακή ντιρεκτίβα.
Από το βράδυ της Τετάρτης, οπότε και κατατέθηκε στη Βουλή η περιώνυμη τροπολογία, “φίδια” ζώσαν την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, τινές από την οποία, αντιλαμβάνονται απολύτως ότι με τούτα και με κείνα, η Κυβέρνηση, μετέρχεται μέσων που ούτε δεξιές κυβερνήσεις δεν θα τολμούσαν να επιβάλουν ενώ καθώς επικαλείται διαρκώς και αδιαλείπτως την “αριστερή” ψυχή της, κινδυνεύει όχι απλώς να λέει καλαμπούρια αλλά να γίνει καλαμπούρι.
Τούτων δοθέντων, λέει το ρεπορτάζ, από χθες το πρωί, ξέσπασε σάλος στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, με τους ανυποψίαστους ( περί μνημονιακής υποχρέωσης) να ζητούν την άμεση απόσυρση της τροπολογίας Κοντονή και τους λιγότερο υποψιασμένους, να κάνουν τη γνωστή φασαρία, για την τιμή των “όπλων”.
Επιστρατεύτηκε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, αφενός για να εξηγήσει σε όσους δεν το είχαν αντιληφθεί πως τούτο εδώ το πράγμα δεν είναι προϊόν δικής μας απόφασης αλλά των έξω και αν δεν περάσει, θα έχουμε πρόβλημα με την αξιολόγηση.
Παραλλήλως, υψώνοντας τους τόνους, έκανε και μια ρεπετισιόν όσων εδώ και δυο μήνες εξηγεί στους συντρόφους του στο κόμμα: Οι πλειστηριασμοί πρέπει να κυλήσουν ανεμπόδιστα γιατί εάν δεν , τότε θα χρειαστεί και νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ( μαντέψτε, συνοδευόμενη από bail in), κορυφώνοντας την δραματουργία στο έργον που παίζεται μετά τεράστιας επιτυχίας εδώ και 2,5 χρόνια στον ΣΥΡΙΖΑ: Γκρινιάζουμε, φωνάζουμε, τα ψηφίζουμε όλα.
Εφόσον πια κατέστη σαφές και στον τελευταίο συριζαίο βουλευτή της επικράτειας, πως ζήτημα απόσυρσης της τροπολογίας, δεν συζητάται καν, τότε κάτι έπρεπε να “δωριστεί” στους φωνασκούντες, για να μη φανεί στο κοινό τους ( που και η κυβέρνηση θέλει να κρατάει “ζεστό”) πως τα ψήφισαν όλα με … τα χέρια κάτω.
Ο κ. Κοντονής με μια πραγματικά ανεπαίσθητη αλλαγή στη διατύπωση περί απειλής άσκησης βίας ( αυτή δεν θα είναι αυτεπάγγελτη λέει αλλά θα πρέπει το θύμα, ο συμβαιολογράφος εν προκειμένω, να εγκαλέσει τον θύτη), προσέφερε στους αντιδρώντες, το φύλλο συκής που περίμεναν, για να υπερψηφίσουν την τροπολογία.
Ταυτόχρονα, πήραν και κάτι θολές υποσχέσεις ότι μετά τις γιορτές θα συγκληθεί η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να συζητηθεί η πλήρης εξασφάλιση της εξαίρεσης των α΄ κατοικιών από τους πλειστηριασμούς και η βραδιά κύλησε αναίμακτα ( όπως όλες οι εφάμιλλες κατά τις οποίες οι “εσωκομματικοί αμφισβητίες” χαλούσαν τον κόσμο αλλά τελικώς εκφωνούσαν “ναι σε όλα”).
Εξαίρεση αποτέλεσε ο Γιάννης Μιχελογιαννάκης, ο οποίος απείχε από την ψηφοφορία , ούτε καν καταψήφισε, οπότε πολιτικώς το θέμα αντιμετωπίζεται ως … “μηδέν οξέα”.
Συνοψίζοντας: Φωνές, γκρίνιες, απειλές, τσακωμοί, αντιρρησίες “συνειδήσεως” και λοιπά αντίστοιχα φαινόμενα ενδοκυβερνητικά τα οποία επί καιρώ πολύ τροφοδοτούσαν με ελπίδα την αντιπολίτευση ότι να τους ρίχνουν, να πέφτουν, να διαλύονται και λοιπά βολονταριστικά, (θα έπρεπε να) έχει γίνει πια ξεκάθαρο, ότι πολιτικό αποτέλεσμα δεν πρόκειται να παράξουν.
Γαβγίσματα ναι αλλά δήγματα, όχι. Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου βέβαια, το οποίο θα πυροδοτηθεί μόνον εάν οι πλειστηριασμοί ανάψουν το φιτίλι της κοιμώμενης λαϊκής οργής.
Όπερ σημαίνει, ότι “κι αν έρθει η αλλαγή, δεν θα ρθει από εκεί” , που λέει και ο ποιητής.
*Πηγή: capital.gr
