Το κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών Ιωάννης Δραγούμης μπορεί ίσως να φουσκώνει τους αριθμούς και να μιλάει αρκετά προπαγανδιστικά και συνθηματικά, διαπιστώνοντας ότι ο κάθε πολίτης δουλεύει τις μισές μέρες του χρόνου για να πληρώνει φόρους και εισφορές (2019).
Μπορεί, επίσης, το ίδιο κέντρο να προβάλλει αυτήν την εικόνα, δίνοντας τις δικές του προεκτάσεις που έχουν στόχο την ιδιωτικοποίηση των πάντων, από τος στρατηγικές δημόσιες επιχειρήσεις έως όλες, συλλήβδην, τις κρατικές κοινωφελείς υπηρεσίες.
Δεν παύει, όμως, να ισχύει το γεγονός ότι οι πολίτες επιβαρύνονται υπέρμετρα από ένα άδικο και άνισο φορολογικό σύστημα με τις μύρια εισπρακτικά του πλοκάμια που απομυζούν με χίλιες μορφές τον ελληνικό λαό, με αποκορύφωμα τους πανύψηλους συνελεστές ΦΠΑ που για τα περισσότερα είδη φτάνουν το απίστευτο και ληστρικό ύψος του 24%!. Αλώστε αυτό το κέντρο αναγνωρίζει ότι οι πολίτες για να πληρώνουν τον ΦΠΑ, είναι υποχρεωμένοι να αποδίδουν όλα τα έσοδα τους 71 ημερών το χρόνο!
Και το ερώτημα δεν αφορά μόνο τους υψηλούς φόρους που πνίγουν την οικονομία και την κοινωνία. Το κυριότερο ερώτημα είναι αν οι φόροι αυτοί πιάνουν, έστω, τόπο και αξιοποιούνται από το κράτος για να απογειώνουν την ανάπτυξη, να προωθούν την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και να στηρίζουν την κοινωνία, την παιδεία, την υγεία, την επιστήμη, την έρευνα, την καινοτομία, την μείωση των ανισοτήτων και τη διερεύνηση της απασχόλησης.
Σε αυτούς τους τομείς, όμως, η αποτυχία του σημερινού κράτους είναι, σχεδόν, παταγώδης και καταθλιπτική για το παρόν και το μέλλον του τόπου.
Κι αυτό διότι στην χώρα αυτή, πράγμα που, δυστυχώς, έχει επιταθεί, αντί να μειώνεται, τα τελευταία χρόνια, έχουμε ένα κράτος της κομματοκρατίας και της αναξιοκρατίας, ένα κράτος με πολλούς και ευρυνόμενους θύλακες διαφθοράς, ένα κράτος της ανευθυνουπευθυνότητας και συχνά εχθρικό στον πολίτη και ένα κράτος των συνεχώς γιαγαντούμενων πελατειακών σχέσεων, το οποίο συχνά συναλλάσσεται και διαπλέκεται με μεγάλα αλλά πολλάκις και μεσαία, οικονομικά συμφέροντα.
Γι’ αυτό το βαθιά αντιπαραγωγικό κράτος της χιλιόμορφης πελατειακότητας την κύρια ευθύνη έχει ένα φαύλο παρακμιακό και διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο, το οποίο, όμως, δυστυχώς αναπαράγεται και διαιωνίζεται από τους ίδιους τους πολίτες με την παθητικότητα τους , με το τίποτα δεν γίνεται, με την εύκολη απογοήτευση τους και εκτεταμένα με την “βολεμένη”ψήφο τους. Και αυτά την ίδια ώρα, που οι ίδιοι αυτοί πολίτες ελεεινολογούν τα κατεστημένα πολιτικά πρόσωπα και κόμματα και καταγγέλλουν κατά τ’ άλλα τις ταλαιπωρίες και τα βάρη που με ευθύνη του καρεκλοθηρικού και ξενόδουλου κατεστημένου υφίστανται από μια αναξιοκρατούμενη κρατική διοίκηση η οποία συχνότατα, αν όχι κατά τεκμήριο, τους ταλαιπωρεί και τους βασανίζει.
Αν δεν αντιμετωπισθεί αυτός ο φαύλος κύκλος από τη μια μεριά ενός αναποτελεσματικού και αναξιοκρατικού κράτους, διεφθαρμένου και δορυφορικού πολιτικού κατεστημένου, σχέσεων διαπλοκής πολιτικής, κράτους και ολιγαρχίας και από την άλλη μεριά πολιτών που τελικά ανέχονται και ενσωματώνονται σε αυτό το μακάβριο παιχνίδι, ενώ το γνωρίζουν και κατά τ’ άλλα το καταγγέλλουν, δεν υπάρχει καμιά σωτηρία σε αυτήν την χώρα.
Τι κάνουμε;