Προαναγγελία παγκόσμιου οικονομικού πολέμου με την εναρκτήρια προεδρική ομιλία του.
Όλοι περίμεναν μια σουρεαλιστική τελετή παράδοσης της εξουσίας στο Καπιτώλιο, καθώς ο πιο αταίριαστος υποψήφιος για το Οβάλ Γραφείο θα ορκιζόταν πρόεδρος, ενώ οι διαφορές του με τον προκάτοχό του, Μπαράκ Ομπάμα, δεν θα μπορούσαν να είναι πιο χτυπητές. Αυτό που παρακολουθήσαμε όμως από τις τηλεοράσεις μας δεν προϊδέαζε για μια έστω αντισυμβατική μεταβίβαση της εξουσίας από έναν πρόεδρο σε έναν άλλο, ή από ένα κόμμα σε ένα άλλο, αλλά με αλλαγή μιας ολόκληρης εποχής. Δυστυχώς, όχι προς το καλύτερο.
Ο ίδιος ο Τραμπ, στην παρθενική προεδρική ομιλία του υποσχέθηκε όχι απλώς αλλαγές πολιτικών, αλλά μια εκ βάθρων αλλαγή του αμερικανικού πολιτικού συστήματος, που θα μεταφέρει την εξουσία από «την κάστα της Ουάσιγκτον» στον «ξεχασμένο λαό». Συνεχίζοντας την προεκλογική δημαγωγία του εναντίον του «κατεστημένου», εμφανίστηκε ως εκπρόσωπος ενός «κινήματος» της ριζοσπαστικής Δεξιάς. Οι πληθωρικές αναφορές του εναντίον της εγκληματικότητας, οι υποσχέσεις του για ενίσχυση του στρατού και της αστυνομίας και η εμμονή του στα ζητήματα μετανάστευσης και συνόρων προμηνύουν μια σκληρότατη πολιτική στα ζητήματα «νόμου και τάξης», με ενίσχυση της αστυνομοκρατίας και του μιλιταρισμού.
Στο οικονομικό πεδίο, έδωσε έμφαση στα μεγάλα προγράμματα δημοσίων έργων και αναστύλωσης των υποδομών, με στόχο τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Η κοινωνική δημαγωγία ενός προέδρου που όχι μόνο είναι δισεκατομμυριούχος ο ίδιος, αλλά έχει ήδη αναθέσει τα πιο κρίσιμα υπουργεία εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής σε δισεκατομμυριούχους, έχει κοντά πόδια. Στις πρώτες προτεραιότητές του είναι η αποδόμηση της μεταρρύθμισης Ομπάμα στο σύστημα υγείας, η μείωση του φόρου των επιχειρήσεων από 36% σε 15% και η ακόμη μεγαλύτερη φιλελευθεροποίηση της αγοράς εργασίας.
Το βασικό μήνυμα της ομιλίας Τραμπ ήταν η αποφασιστική στροφή στον εθνικισμό, οικονομικό και πολιτικό- κάτι που συμπυκνώθηκε και στα κεντρικά του συνθήματα «Να κάνουμε την Αμερική και πάλι μεγάλη» και «Πρώτα η Αμερική» (κάποιοι άλλοι είχαν πει Deutshland uber alles). Προανήγγειλε μέτρα σκληρού προστατευτισμού εναντίον των ανταγωνιστών της Αμερικής (οι Κινέζοι απειλούνται με δασμούς μέχρι και 45%) κάτι που θα μπορούσε να πυροδοτήσει μεγάλης κλίμακας εμπορικούς πολέμους. Προκειμένου να αντιμετωπίσει τις αρνητικές επιπτώσεις από τον κλονισμό του σημερινού καθεστώτος της παγκοσμιοποίησης, φαίνεται ότι οραματίζεται να μετατρέψει ολόκληρες τις ΗΠΑ σε έναν αχανή φορολογικό παράδεισο προς προσέλκυση κεφαλαίων. Αυτή είναι και η κοινή φιλοσοφία που μοιράζεται με τη Βρετανία της Τερέζα Μέι που ετοιμάζεται να φύγει από την ΕΕ και η οποία θα διευκολύνει, πιθανότατα, μια σύμπραξη της «Αγγλόσφαιρας» (ΗΠΑ- Βρετανία- Καναδάς- Αυστραλία- Νέα Ζηλανδία κ.α.) σε αντιπαράθεση με τη συρρικνωμένη ΕΕ και την Κίνα.
Ιδιαίτερα επικίνδυνη είναι η επιθετικότατη αναφορά του Τραμπ στον «ισλαμικό εξτρεμισμό» και η υπόσχεσή του ότι «θα τον εξαφανίσει από το πρόσωπο της γης». Παρόμοιες κορώνες, όπως και η επιλογή πολεμοχαρών στρατοκρατών για κρίσιμα πόστα (συμπεριλαμβανομένου του «τρελού σκύλου» στρατηγού Μάτις για το υπουργείο Άμυνας) δικαιολογούν κάθε ανησυχία για ενδεχόμενους τυχοδιωκτισμούς στη Μέση Ανατολή, στους οποίους είναι πολύ πιθανό να ζητηθεί και η συμμετοχή της Ελλάδας. Δεν χρειάζεται, βέβαια, να υπενθυμίσουμε, ότι αν η χώρα μας δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα στόχος τρομοκρατικών επιθέσεων από ισλαμιστές είναι γιατί δεν έχει εμπλακεί, τουλάχιστον ευθέως, σε ανάλογους τυχοδιωκτισμούς.
Α.Θ.
Nuntiusweb