Είδε ή δεν είδε ο κ. Παππάς τον κ. Μαρινάκη; Ιδού το ερώτημα.
Έως τώρα (χθες, ώρα 12.53) οι απαντήσεις που έχουν δοθεί από τον κ. Τσίπρα είναι τουλάχιστον παιδαριώδεις.
Προσέπεσε ο κ. Παππάς στον κ. Μαρινάκη για να δώσει ο τελευταίος χρήματα στον κ.Καλογρίτσα, ώστε να αποκτήσει κανάλι; Ναι ή όχι;
Έως τώρα (χθες, ώρα 12.56) ο κ. Παππάς είναι άφαντος. Σιγή… Iνστιτούτου της Φλωρεντίας! Αν ο κ. Παππάς ζήτησε παραβιάζοντας τον νόμο Παππά χρηματοδότηση Μαρινάκη για τον Καλογρίτσα, διέπραξε απιστία κατά του Δημοσίου. Κακούργημα. Πήγε να διαπράξει κομπίνακατά του Ελληνικού λαού. Έπαιξε τον ρόλο του μεσάζοντα, του νταραβεριτζή. Μεταξύ ενός επιχειρηματία (που σήμερα ο κ. Παππάς-Τσίπρας κατηγορεί για διάφορα αδικήματα, ανάμεσά τους κι εκείνο του… αρχηγού της Ν.Δ.) κι ενός άλλου επιχειρηματία, που στο μεταξύ απεδείχθη αιγοβοσκός (που μακάρι να ήταν).
Ούτε ο κ. Πετσίτης δεν θα τα είχε καταφέρει τόσο καλά!
Ο κ. Μαρινάκης φέρει το βάρος της απόδειξης των όσων λέει – αν τον καλέσει ο εισαγγελέας. Ο Τσίπρας επίσης, αν ο κ. Μαρινάκης λέει ψέματα, οφείλει να τον κάνει με τα κρεμμυδάκια. Αντί αυτού έως τώρα (χθες, ώρα 1.09) άραθα μάραθα κουκιά μαγειρεμένα. Και κολοκύθια με τη ρίγανη.
Δεν ξέρω τι άλλο κρύβεται κάτω απ’ το χαλί της παρακμής πάνω στο οποίο πατάμε σαν να ακροβατούμε σε έναν βάλτο γεμάτον ρουφήχτρες κι αλιγάτορες. Αλλά μόλις ο κ. Σωκράτης Κόκκαλης ανακατεύθηκε σε μια απ’ τις ενδιαφερόμενες εταιρείες, αμέσως το Καζίνο της Πάρνηθας πήρε μετάθεση για το Μαρούσι – μέσα στον κοινωνικό ιστό.
Ή αυτό το Καζίνο έχει το ηθικό πλεονέκτημα ή ο κ. Κόκκαλης. Άλλη εξήγηση δεν υπάρχει.
Η χώρα δεν είναι διατεθειμένη να ζήσει ξανά το ίδιο παραμύθι όπως με τον «Σημίτη που δεν ήξερε» – ή ο Τσίπρας ξέρει (και είναι συνένοχος) ή δεν ξέρει (και είναι βλαξ). Οι δηλώσεις Μαρινάκη μπορούν να είναι αλήθεια ή ψέματα. Τρίτη εκδοχή δεν υπάρχει.
Ούτε μπορεί να κρύβεται κανείς πίσω από το δάκτυλό του, όπως ο κ. Πολάκης, ο οποίος κρύφτηκε πίσω απ’ τα φουστάνια του νόμου περί Ευθύνης Υπουργών, τον οποίον κατά τα άλλα καταγγέλλει. Πρόκειται για χαβαλέδες ενός θιάσου που πλέον είναι ένα περίτριμμα του εαυτού του. Ο κ. Καμμένος καταγγέλλει (με βαριές κατηγορίες) τον κ. Κοτζιά, ο κ. Πέτρος Κόκκαλης μας παραδίδει μαθήματα αγώνων κατά της διαπλοκής (του πατέρα του και του ίδιου), η οποία στο μεταξύ αρπάζει έργα: δρόμους, μαρίνες, λιμάνια, τα πάντα νόμιμα, τα πάντα ηθικά.
Όμορφος κόσμος (Μαρινάκης), αγγελικά πλασμένος (Κόκκαλης), με την Ελλάδα ένα φαιό νταμάρι του Πάιατ, με το «Καφενείον η Ελλάς» να έχει γίνει «Κωλοχανείο το Προτεκτοράτο» και τον Τσίπρα να διευθύνει μια ορχήστρα φαντασμάτων (για όσα έλεγε) και βρικολάκων (με όσα κάνει).
Ο κόμπος έχει φθάσει στο χτένι, μπορεί η προπαγάνδα να πετάει την μπάλα στις κερκίδες, μπορεί να λέει άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε (και να κάνουμε όλοι μαζί δουλίτσες), αλλά ταερωτήματα που έχουν συσσωρευτεί,
κρέμονται όντως σαν Δαμόκλειος σπάθη πάνω απ’ το κεφάλι αυτής της ετερόκλητης κυβέρνησης, με κίνδυνο να μάθει ο Τσίπρας τι πραγματικά σημαίνει αυτή η φράση.
Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϋ (ήρωας αστυνομικού μυθιστορήματος, όστις υπεξαίρεσε την ταυτότητα εκείνου που δολοφόνησε) δεν έχει πολύ δρόμο μπροστά του. Ο Τσίπρας δολοφόνησε την Αριστερά, υπεξαίρεσε την ταυτότητά της και προσπάθησε να ζήσει βίον όλβιον στο όνομά της.
Αλλά, αν αυτό για την Αριστερά είναι μια τραγωδία, για την Ελλάδα είναι αδιανόητο να πάθει το ίδιο, όσον και αν έχει ήδη ζημιωθεί…
*Πηγή: topontiki.gr – Από τα «Πρασσεινάλογα», μια στήλη άλατος του Στάθη.
