Νέο πιο ωμό πραξικόπημα και νέα μεγαλύτερα ψέματα από τον Τσίπρα

«Συμφωνία» χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση. Νέα μεγαλύτερα ψέματα. Ανύπαρκτη αντιπολίτευση στη Βουλή.

Για άλλη μια φορά απεδείχθη ότι στην παρούσα Βουλή δεν υπάρχει αντιπολίτευση.

Ο Αλέξης Τσίπρας και η σπαρασσόμενη ομάδα του μπορεί να συνεχίζει ακάθεκτος και «ανενόχλητος» να λέει όλο και περισσότερα ψέματα και να προχωρά στην κατάλυση του Συντάγματος, σε γυμνά πραξικοπήματα και σε απροκάλυπτη παραβίαση κάθε έννοιας δημοκρατικής νομιμότητας και λαϊκής κυριαρχίας.

Ο Αλ. Τσίπρας, απαντώντας σε ερώτηση – πάσα του Βασ. Λεβέντη, η οποία κατατέθηκε μόνο και μόνο για να κάνει πλάτες στον πρωθυπουργό, μίλησε για «συμφωνία» φάντασμα με την ΕΕ και υποτίθεται με το ΔΝΤ, η οποία επισήμως δεν έχει εμφανιστεί πουθενά.

Το νέο χειρότερο πραξικόπημα

Ουδέποτε έχει γίνει τόσος θόρυβος για μια συμφωνία που δεν ξέρει κανένας και την οποία ο Αλ. Τσίπρας μπορεί αυθαίρετα να παραλείπει ή να εμφανίζει σημεία της.

Το βέβαιον είναι ότι αυτή η συμφωνία θα δεσμεύσει την χώρα με μέτρα μετά το 2019, ίσως και νωρίτερα, τα οποία ο Αλ. Τσίπρας δεν διαθέτει καμία δημοκρατική νομιμοποίηση για να λάβει.

Ο Αλ. Τσίπρας, χωρίς λαϊκή εντολή, με πραξικόπημα που ακύρωνε τις εκλογές της 25ης Γενάρη και το δημοψήφισμα του Ιούλη, προχώρησε με τα μνημονιακά συνεταιράκια του, στη συνθηκολόγηση του 3ου μνημονίου, για να κάνει εκλογές εκ των υστέρων με βάση εθνικά και ευρωπαϊκά τετελεσμένα.

Τώρα ο Αλ. Τσίπρας, χωρίς καμία λαϊκή εξουσιοδότηση, προχωρά με τη «συμφωνία» του Eurogroup σε τέταρτο και χειρότερο μνημόνιο. Το νέο πραξικόπημα, συντελείται πάλι με την κάλυψη του Προέδρου της Δημοκρατίας και των άλλων κομμάτων της Βουλής.

Κι αυτό το μνημόνιο είναι χειρότερο ακόμα από το τρίτο, όχι μόνο προς τα αντιλαϊκά μέτρα που περιέχει, και τα οποία θα διαμορφωθούν πλήρως στη συνέχεια, αλλά και γιατί δεν προβλέπει καμία χρηματοδότηση.

Τα νέα ψέματα Τσίπρα

Ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας στη Βουλή για τη «συμφωνία», ξεπέρασε σε ψέματα τον μέχρι τώρα εαυτό του, ο οποίος πιστεύαμε ότι είχε κερδίσει επάξια το έπαθλο του ψεύδους.

Ο Αλ. Τσίπρας θρασύτατα μας είπε ότι συνομολογήθηκε «υπέρβαση της λιτότητας», επανέλαβε πως δεν θα υπάρξει «ούτε ένα ευρώ επιβάρυνση», παρότι και ο Τσακαλώτος ακόμη διασκέδασε αυτήν την ρήση και πως θα υπάρξουν αντισταθμιστικά μέτρα ισοδύναμου δημοσιονομικού αποτελέσματος απέναντι σε όσα μέτρα επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό και τα λαϊκά στρώματα.

Σε πολύ λίγο χρόνο, πολλά ψεύδη σε ρυθμό πολυβόλου.

Αφορολόγητο και συντάξεις

Και όμως ο Αλ. Τσίπρας, όπως κανένας άλλωστε από την κυβέρνηση, ούτε ο ίδιος ο Τσακαλώτος, δεν τόλμησαν να διαψεύσουν τις εγκυρότατες πληροφορίες του Eurogroup για τη μείωση του αφορολόγητου μέχρι και στις 5.000 ευρώ, ίσως και παρακάτω και τη μείωση από 30 – 40% και των παλιών κύριων συντάξεων. Κι αυτά για να μην προσθέσουμε μια ντουζίνα προαπαιτούμενα, με χαρακτηριστική την εξάρθρωση της δημόσιας ενεργειακής βάσης και νέες απορρυθμίσεις.

Το αβίαστο συμπέρασμα, λοιπόν, είναι ότι τα ως άνω, άγριου βάθους αντικοινωνικά μέτρα, όχι μόνο δεν αμφισβητούνται, αλλά σιωπηρά επιβεβαιώνονται και συνιστούν τη χαριστική βολή στην πιο ευάλωτη κοινωνική πλειοψηφία, αλλά και στην οικονομία.

Το τρικ των αντισταθμιστικών

Το επιχείρημα Τσίπρα – Τσακαλώτου, ότι γι’ αυτά κι άλλα επαχθέστατα μέτρα θα υπάρξουν αντισταθμιστικές ρυθμίσεις δεν έχει καμία απολύτως πειστικότητα.

Καταρχάς δεν μας εξηγούν από την κυβέρνηση γιατί θα λαμβάνονται μέτρα μηδενικού δημοσιονομικού αποτελέσματος. Ποιος ο λόγος αυτών των ασκήσεων, δήθεν, μηδενικού αθροίσματος;

Η απουσία εξήγησης είναι ηχηρότατη.

Ακόμα, όμως και αν δεχθούμε αυτό το «παράδοξο»: προσθέτουμε έσοδα στον προϋπολογισμό με το ένα χέρι για να του τα αφαιρέσουμε με το άλλο. Ακόμα, λοιπόν, και αν αποδεχθούμε αυτό το σκεπτικό, το οποίο προφανώς δεν ισχύει (και αν το δεχθούμε θα εφαρμοστεί εφόσον η χώρα πιάσει πρωτογενή πλεονάσματα πάνω από το 3,5%), καθόλου δεν σημαίνει ότι η δημοσιονομική ουδετερότητα σημαίνει κοινωνική και ταξική ουδετερότητα.

Οι «θεσμοί» επιμένοντας στη μείωση αφορολόγητου και συντάξεων, επιμένουν σε «διαρθρωτικά» μέτρα ταξικής φύσης, που κλιμακώνουν την «εσωτερική υποτίμηση», η οποία, αν μιλάμε για εθνικό νόμισμα, οι ίδιοι κύκλοι θεωρούν, για να το αντικρούσουν, ότι έχει τελειώσει.

Τα μέτρα όποιας αντιστάθμισης, αν υπάρξουν και για το ύψος που θα υπάρξουν, θα είναι μέτρα κυρίως ενίσχυσης των επιχειρηματικών κερδών και ελάφρυνσης του βάρους σε επιχειρήσεις.

Τέτοια μέτρα, ακόμα και στο βαθμό που είναι σωστά, ουδόλως θα αντισταθμίσουν την ταξική λεηλασία του αφορολόγητου, των συντάξεων κλπ.

Φυσικά για τον γράφοντα τέτοια διλήμματα δεν υπάρχουν, παρά μόνο στα μυαλά των «θεσμών» και των μνημονιακών υπαλλήλων. Η οικονομία χρειάζεται συνολική ώθηση με προτεραιότητα πάντοτε στα πλατιά στρώματα της φτωχής μισθωτής εργασίας, της φτωχής αγροτιάς και των φτωχών πολύ μικρών αυτοαπασχολούμενων κάθε μορφής.

Στην αρχή του τέλους. Ποιου τέλους;

Φυσικά όλα τούτα είναι ακόμα «λόγια» χωρίς χειροπιαστή υλική βάση.

Είναι απλώς η αρχή μιας νέας περιπέτειας που μπαίνει η χώρα, με πολύ σκληρό, όπως φαίνεται και μάλλον μοιραίο, τέλος.

Η έλευση των «θεσμών» στην Αθήνα δεν σημαίνει κάποια γρήγορη έκβαση των συζητήσεων.

Όλα δείχνουν ότι θα υπερβούμε την άνοιξη και θα φτάσουμε αισίως καλοκαίρι και βάλε.

Η Ελλάδα ξανά πάει για νέο και οριστικό στραγγάλισμα, μπλεγμένη στις αντιφάσεις του ελληνικού ιδιόμορφου καπιταλισμού, πουλημένη από ένα εξωνημένο κατεστημένο πολιτικό προσωπικό και «μπαλάκι» μεταξύ των αντιθέσεων και ανταγωνισμών στο τετράπλευρο Γερμανία, ΕΕ, ΔΝΤ, ΗΠΑ.

Μόνο μια μεγάλη, σχεδόν επαναστατική, δημοκρατική ανατροπή μας σώζει. Τόλμη και απόφαση.

Κ.Μ