“Άμα βλέπεις το άδικο και αγριεύεις είσαι αισιόδοξος, δεν σκύβεις κεφάλι”, έλεγε ο μεγάλος ποιητής, διηγηματογράφος, μυθιστοριογράφος, δικιμιογράφος και στοχαστής Νάνος Βαλαωρίτης που έφυγε χθες από τη ζωή στα 98 του χρόνια.
Μπροστά στη μνημονιακή περιπέτεια στην οποία ισχυρά συμφέροντα έριξαν τον τόπο και τον λαό μας, ο Νάνος Βαλαωρίτης όχι μόνο δεν έμεινε απαθής, όπως τόσοι και τόσοι άλλοι εκπρόσωποι του λεγόμενου “πνευματικού κόσμου”, αλλά ύψωσε φωνή διαμαρτυρίας, καταδεικνύοντας αιτίες και υπεύθυνους.
Χαρακτηριστικά ήταν τα όσα είπε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα “Έθνος της Κυριακής” τον Νοέμβριο του 2013, που εξακολουθούν να παραμένουν επίκαιρα:
Αυτό που ζούμε σήμερα, το είχατε ποτέ φανταστεί;
Αυτό που ζούμε σήμερα είναι ένας αναμενόμενος εφιάλτης που τον υποπτευόμασταν ότι θα ‘ρχόταν κάποια μέρα για άγνωστες τότε σ’ εμάς ακριβείς περιστάσεις σαν ένα προμήνυμα καταστροφής που δεν ήταν δυνατόν να μαντέψεις το τι θα ‘ταν αλλά είχες μια ιδέα ότι θα ‘ταν οικονομικής φύσεως εφόσον περιοδικά στο σύστημα εμφωλεύουν τέτοιες θύελλες όπως έγραφε ο Μαρξ, ότι τις εμπεριέχει το καπιταλιστικό καθεστώς, και μάλιστα όταν μοιάζει να λειτουργεί ως ο καπιταλισμός της κατανάλωσης με ευφορία, οπότε συσσωρεύονται δάνεια με το εύκολο χρήμα απ’ τις πιστωτικές κάρτες, και τις φούσκες με τα δάνεια ακινήτων, οδηγώντας σε χρεοκοπίες του χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπως μου το είχε προβλέψει ένας φίλος οικονομολόγος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, φέρνοντας ως παράδειγμα ακριβώς αυτό το μοντέλο αλλά ξεκινώντας στην Ιαπωνία. Δεν ξέρω αν το είχε προβλέψει τόσο κοντά στη Wall Street.
Την άνοδο της Χρυσής Αυγής πώς τη βλέπετε; Ο ναζισμός μοιάζει σαν να μην έπαψε να υφίσταται ποτέ!
Γι’ αυτό, το μόνο που έχω να πω είναι ότι η επιλογή από ένα μέρος των ψηφοφόρων του ολοκληρωτικού δεδηλωμένου ΧΑ ρατσιστικού νεοναζισμού με εγκληματικές μεθόδους των SS, δηλαδή ταγμάτων εφόδου, όχι μόνο δεν είναι λύση αλλά μας πηγαίνει πίσω στη φοβερή δεκαετία του ’30 στη Γερμανία, όταν άκουγα τον Χίτλερ να γαβγίζει στο μικρό μου ραδιόφωνο από τα πρώτα, το 1935-39.
Από τότε, ηλικία 14 ετών, ήμουν αντιφασίστας και εναντίον του δικού μας μεταξικού καθεστώτος που με έντυνε αναγκαστικά να παρελαύνω με στολή, καταλήγοντας μετά από αιματηρό πόλεμο εναντίον του άλλου ιταλικού φασισμού, στην Κατοχή, οπόταν έγινε η Αθήνα Μπέλσεν με τους θηριώδεις Γερμανούς. Με τα μαυρισμένα πτώματα στους δρόμους από πείνα.
Πόσο ευδιάκριτο είναι το καλό και το κακό στις μέρες μας;
Είναι σαφέστατο αν ξέρεις να κρίνεις. Η άγνοια και η έλλειψη μνήμης οδηγούν στο κακό. Αυτό ισχύει και για τη σημερινή στυγνή οικονομική δικτατορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και των εκτελεστών της εδώ σε μας, που κατάστρεψε ήδη την οικονομία μας, καλή, κακή, ανάποδη, δεν έχει σημασία. Πρόκειται για γυμνή βία.
Κι εκείνο που οφείλουμε να κάνουμε;
Εμείς έχουμε τα χέρια μας δεμένα απ’ το ευρώ, αλλά μπορούμε να διατηρήσουμε τη διαύγειά μας και να κάνουμε πολεμική κριτική στην ευρωπαϊκή οικονομική ελίτ με επικεφαλής τη Γερμανία και να εξακολουθήσουμε να ζητάμε τις αποζημιώσεις πολέμου, την επιστροφή του αναγκαστικού δανείου κατοχής, να τους υπενθυμίζουμε, όπως κάνουν οι Εβραίοι το ολοκαύτωμά τους, το δικό μας με τις σφαγές και καταστροφές εκατοντάδων χωριών και χιλιάδων ανθρώπων, να μην τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί για όσα μας οφείλουν, είδατε πόσοι λίγοι Γερμανοί ήρθαν φέτος στην Ελλάδα, ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είναι ευπρόσδεκτοι, πάνε οι ψευτοφιλίες των μεταπολεμικών χρόνων, και οι κούφιες μετάνοιες, δεν έχουμε δει ούτε ένα ευρώ απ’ αυτούς, τα δάνεια δεν είναι αποζημιώσεις, τα μνημόνια λιτότητας είναι ληστρικά γιατί όλα τα χρήματα του ελληνικού Δημοσίου πάνε στους δανειστές με επιτόκια δηλαδή στους Γερμανούς δεν θ’ αργήσει μια κοινωνική έκρηξη αν εξακολουθήσει αυτή η παράφρονη εκδικητική πολιτική.
Αν σταματήσουμε την αντεπίθεση σ’ αυτόν τον πόλεμο εντυπώσεων και μάλιστα κραυγάζοντας πιο δυνατά, κανένας δεν θα μας ακούσει. Επειδή από μας δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα, πρέπει να χτυπήσουμε στο κέντρο στη φωλιά τους.
Είστε αισιόδοξος, κύριε Βαλαωρίτη; Η καλύτερη και η χειρότερη μελλοντική εκδοχή;
Είμαι απαίσια αισιόδοξος. Άμα βλέπεις το άδικο και αγριεύεις είσαι αισιόδοξος, δεν σκύβεις κεφάλι. Θυμηθείτε το παράδειγμα του Μακρυγιάννη… Τα παιδιά του ανέτρεψαν αυτούς που τον παίδεψαν, τον κατεδίωξαν, τον βασάνισαν… Αισθάνομαι όλους τους Έλληνες παιδιά μου, είμαι αρκετά ηλικιωμένος για να έχω γνωρίσει πολλούς από αυτούς από μικρούς. Δεν πιστεύω να ‘χει αλλάξει το μέταλλο της ψυχής τους. Αν αντισταθούν θα νικήσουν τους υπεύθυνους για ό,τι κακό επέβαλαν.