Θα πρέπει να γίνει γνωστό ότι οι σφαγές και η καταστροφή των Παλαιστινίων δεν ξεκίνησαν τον Μάιο του 1948, με την εθνοκάθαρση 750.000 Παλαιστινίων στα εδάφη που ιδρύθηκε το Ισραήλ αλλά, ξεκίνησαν από την Διακήρυξη του ΥΠΕΞ της Αγγλίας, Λόρδου Μπάλφουρ το 1917. Ο Μπάλφουρ, με τη Διακήρυξη, έστρωσε… το χαλί, για τη δημιουργία Εβραϊκού κράτους στα εδάφη της Παλαιστίνης και λίγα χρόνια αργότερα, η εντολή στη Μεγάλη Βρετανία να διοικήσει την Παλαιστίνη, εδραιώθηκε από την Κοινωνία των Εθνών! Από τότε άρχισε ο εκτοπισμός των Παλαιστινίων από τα σπίτια τους και τα χωράφια τους από τους σε ολοένα αυξανόμενο αριθμό εβραίους εποίκους και τις εβραϊκές τρομοκρατικές οργανώσεις, σε συνεργασία με τις δυνάμεις της αγγλικής αποικιοκρατίας, χρησιμοποιώντας όλες τις μορφές βίας.
Σήμερα το κράτος του Ισραήλ γιορτάζει τα 70 χρόνια από την ίδρυσή του, 70 χρόνια γεμάτα από καταδικαστικές αποφάσεις σε βάρος του από όλους του διεθνείς οργανισμούς, με 40 αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ – που δεν ασκήθηκε βέτο από τις ΗΠΑ – και άλλα 68 σχέδια αποφάσεων, που δεν ψηφίστηκαν γιατί άσκησαν βέτο οι ΗΠΑ και πάνω από 100 αποφάσεις της ΓΣ του ΟΗΕ και άλλες τόσες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, χώρια από τις αποφάσεις άλλων διεθνών οργανισμών όπως η Διεθνής Αμνηστία, η ΟΥΝΕΣΚΟ, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης κτλ… Αποφάσεις που δεν καταδίκαζαν μόνο την βία και την βαρβαρότητα των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής αλλά και την παράνομη στρατιωτική κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών της Δυτικής Όχθης, της Γάζας και της Ανατολικής Ιερουσαλήμ από το 1967, απαιτώντας την άμεση αποχώρηση του Ισραήλ από αυτά.
Είναι δυστυχώς αλήθεια ότι η σιωπή των μεγάλων δυνάμεων και η έλλειψη συγκεκριμένων πρακτικών άμεσων μέτρων και κυρώσεων από την διεθνή κοινότητα στο κράτος του Ισραήλ, το οποίο αγνοεί πλήρως όλες αυτές τις διεθνείς αποφάσεις ενώ διαρκώς τις υβρίζει, το έχει φτάσει στο σημείο να αδιαφορεί παντελώς για την διεθνή Κοινή Γνώμη και να συνεχίζει απτόητο για δεκαετίες αυτές τις εγκληματικές πολιτικές σε βάρος των Παλαιστινίων. Όπως και να δίνει άλλοθι στους εκάστοτε προέδρους των ΗΠΑ, να ταυτίζονται με αυτή την πολιτική του Ισραήλ.
Εδώ τίθεται το ερώτημα, μέχρι πού φτάνουν τα νόμιμα όρια εξυπηρέτησης των οικονομικών και στρατηγικών συμφερόντων των ευρωπαϊκών χωρών, όταν πρόκειται για σχέσεις της «διαφωτισμένης» Ευρώπης με το καθεστώς απαρτχάιντ του Ισραήλ, που εκκρεμούν σε βάρος του τόσες καταδικαστικές αποφάσεις; Γράφουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας όλα τα διεθνή όργανα; Τότε για ποια διεθνή νομιμότητα μας μιλάει συνεχώς η Ευρωπαϊκή Ένωση;
Σήμερα η διεθνής κοινότητα και κάθε άνθρωπος καλείται να πάρει θέση. Όταν ο κόσμος ακούει για τη Γάζα γνωρίζει άραγε ότι πρόκειται για 2.000.000 ανθρώπους που ζουν σε μια έκταση μόλις 360 τ. χλμ. που είναι αποκλεισμένη εδώ και 11 χρόνια από αέρα, ξηρά και θάλασσα, με δικαίωμα πρόσβασης στο ηλεκτρικό ρεύμα όχι παραπάνω από 4 ώρες την ημέρα, με μολυσμένο υδροφόρο ορίζοντα και νερό λόγω των επανειλημμένων στοχευμένων βομβαρδισμών των μονάδων βιολογικού καθαρισμού και των δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης, με σοβαρότατες ελλείψεις ιατρικού και φαρμακευτικού εξοπλισμού, μετατρέποντας την ζωή αυτών των ανθρώπων σε πραγματική κόλαση, στη μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή της σύγχρονης ιστορίας;
Ο ισχυρισμός των Ισραηλινών και των Αμερικανών φίλων τους ότι οι δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές νέοι, γέροι, γυναίκες, παιδιά, της «Πορείας για την Επιστροφή» καθοδηγούνται και πληρώνονται από την Χαμάς, είναι χοντρό ψέμα, γιατί γνωρίζουν ότι όλες οι παλαιστινιακές πολιτικές δυνάμεις συμμετείχαν αλλά και χιλιάδες απλοί πολίτες που δεν έχουν σχέση με παλαιστινιακές οργανώσεις. Νομίζω πως αξίζει εδώ να θυμίσουμε ότι στην πολιορκία και τον αποκλεισμό του Αραφάτ στη Ραμάλα από το 2002 μέχρι και την δολοφονία του με δηλητήριο το 2004, πως αυτός δεν ήταν αρχηγός της …Χαμάς, αλλά της PLO!!
Νομίζω πως είναι καιρός το αίμα των 113 Μαρτύρων της «Πορείας της Επιστροφής» από τις 30 Μαρτίου μέχρι σήμερα και των άλλων χιλιάδων τραυματιών, να αποτελέσει σταθμό αναθεώρησης της πολιτικής των διεθνών οργανισμών αλλά και όλων των κρατών, λαμβάνοντας συγκεκριμένα μέτρα και κυρώσεις σε βάρος του Ισραήλ, όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά για να συμπορευτούν με το αίσθημα των λαών τους, για δικαιοσύνη, ηθικές αξίες για σεβασμό στη ζωή και την ελευθερία παντού και όχι κατ´ επιλογήν.
Στόχος παραμένει η πλήρης υλοποίηση της λύσης των δύο κρατών στα σύνορα του 1967 με την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του κράτους της Παλαιστίνης, όπως και το να ζήσουμε ειρηνικά και με ασφάλεια δίπλα στο κράτος του Ισραήλ και να βρούμε βιώσιμη λύση σε όλα τα ζητήματα που αφορούν τις μόνιμες καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων αυτών των προσφύγων και των κρατουμένων.
Σαν άμεση έμπρακτη απάντηση στην πρόσφατη σφαγή στη Γάζα θα πρέπει να είναι και η αναγνώριση του Παλαιστινιακού Κράτους από τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. και πρωτίστως την Ελλάδα.
*Ο Ισμάτ Σάμπρι είναι πρώην Επιτετραμμένος της Πρεσβείας της Παλαιστίνης στην Ελλάδα.
