Το σχέδιο νόμου που αφορά “Κίνητρα για την ανάπτυξη των επιχειρήσεων” ή άλλως “νομοσχέδιο για τις συγχωνεύσεις” αποκλείει από την πρόσβαση σε τράπεζες και σε κάθε είδους ” χρηματοδοτικά εργαλεία” τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις οι οποίες απασχολούν 2-3 εργαζόμενους. Είναι όντως περιττή η αναφορά στον ” ηρωισμό” αυτού του είδους των επιχειρήσεων που “με νύχια και με δόντια” κατάφεραν και επιβιώνουν ακόμη μετά από μία μακρά οικονομική κρίση ελέω των απάνθρωπων Μνημονίων και του ιού.
Η πρόσφατη δήλωση-απορία του Προέδρου της Ενώσεως Βιοτεχνών Ζαχαρωδών Γ. Λαγού στην ” Εφ.Συν” (30-31/10/2021) ότι: “Όταν βγαίνει ο Γεωργίαδης και λέει αν δεν συγχωνευτούν οι μικροί θα κλείσουν,δεν καταλαβαίνω τι εννοεί. Έχω δέκα άτομα,κάνω κουλτούρα,τι θα καταφέρω αν βρω ένα σαν κι εμένα; Εκτός αν εννοούν να με εξαγοράσει κάποιος μεγάλος” αποδίδει θεωρούμε την πραγματική κατεύθυνση προς την οποία ωθεί το συγκεκριμένο νομοσχέδιο τις 724.766 επιχειρήσεις ( στοιχεία 2018) ήτοι το 90,5% του συνόλου των επιχειρήσεων στην Ελλάδα,οι οποίες απασχολούν από 0 (413.502,51,6%) έως 4 εργαζόμενους(311.264 38,9%)( Πηγή: Eurostat). Την αντίθεση και την οικονομική απόκλιση και όχι σύγκλιση μεταξύ των χωρών- μελών της Ε.Ε. συναντάμε,καθώς αυτή ορίζει ως ΜμΕ εκείνες οι οποίες απασχολούν έως 250 εργαζόμενους,όταν (στοιχεία 2018) στην Ελλάδα 36.816 επιχειρήσεις ήτοι το 4,6% επί του συνόλου αυτών απασχολούν άνω των 10 εργαζομένων. Οι επιχειρήσεις εκείνες οι οποίες αποκλείονται από την πρόσβαση στις τράπεζες απασχολούν άνω του 1,5 εκ.εργαζόμενους. Εάν η προηγούμενη δωδεκαετία συρρίκνωσε την μεσαία τάξη στην χώρα,με τα νέα δεδομένα θα αφανιστεί στα επόμενα έτη. Διότι ποιός και γιατί να αγοράσει μία ή να συγχωνευθεί με μία άλλη επιχείρηση όταν αυτή θεωρείται μη ανταγωνιστική και εσωστρεφής; Επίσης ποιός ο λόγος να αποκλειστεί μία ΜμΕ Ελληνικών προδιαγραφών επιχείρηση από νέες χρηματοδοτήσεις,όταν το υποβληθέν πρόγραμμα υλοποίησης της χρηματοδότησης-επένδυσης δια αντικειμενικών οικονομικών κριτηρίων οδηγεί στην αύξηση της παραγωγικότητος και στην εξωστρέφεια; Γιατί να χαθούν ήδη υπάρχουσες θέσεις εργασίας αυξάνοντας την ανεργία περαιτέρω,αντί να δημιουργηθούν οι προυποθέσεις εκείνες οι οποίες θα αυξήσουν την απασχόληση και θα μειώσουν την ανεργία;
Η μετά του ιού εποχή ωστόσο δεν χαρσκτηρίζεται μόνον από την χρεοκοπία,την πτώχευση και την νέα ένδεια στην οποία πολλές ΜμΕ βρίσκονται ήδη ένεκα Μνημονίων και ιού. Ο Ευρωπαικός Μηχανισμός Σταθερότητος(EMS) προβλέπει για μία καταχρεωμένη Ελλάδα(208,83% του ΑΕΠ το 2021 και πρόβλεψη για 201,47% του ΑΕΠ το 2022,που δεν φαίνεται ρεαλιστική,μάλλον προς τα πάνω θα οδηγηθεί το χρέος) πρωτογενή πλεονάσματα από 3% έως 6,5% του ΑΕΠ. Οι στόχοι αυτοί του EMS δεν αφήνουν ουδένα περιθώριο οικονομικής αναπτύξεως στην Ελλάδα τα επόμενα έτη. Συγκεκριμένα ο EMS θεωρεί ότι προκειμένου το Ελληνικό χρέος να ” πέσει” στο 100% του ΑΕΠ απαιτούνται πρωτογενή πλεονάσματα 4,5% του ΑΕΠ κατά την επόμενη εικοσαετία ή 3% για τα επόμενα 30 έτη( ” Εφ.Συν” 30-31/10/2021). Πραγματικά αγνοούμε αν με αυτές τις συνθήκες θα υπάρχουν ΜμΕ,μεσαία τάξη,εργαζόμενοι ή ολόκληρη η χώρα θα καταστεί οικονομικός μετανάστης,ακόμη και εάν θα υπάρχει Ελλάδα η οποία θα ανήκει στους Έλληνες.
Στον βραχύ χρόνο τώρα ο πληθωρισμός στην Ελλάδα από 1,9% τον Σεπτέμβριο,” έκλεισε” τον Οκτώβρη με 3%,ενώ στην Ευρωζώνη το ίδιο διάστημα από 3,4% έφτασε το 4,1%. Προφανώς και γίνεται πέραν του αντιληπτού κατανοητό πως θα κινηθεί ο πληθωρισμός στην χώρα το λιγότερο έως και τέλη Απριλίου του ερχομένου έτους. Την ίδια στιγμή το κόστος δανεισμού της Ελλάδας αυξάνει συνεχώς- η απόδοση Ελληνικών δεκαετών ομολόγων είναι 1,31% κατά 147% άνω του ο,53% που ήτο τον Αύγουστο του 2021-όταν η πολυεθνική επενδυτική τράπεζα Berenberg Bank θεωρεί ότι ο πληθωρισμός απλώς θα υποχωρήσει-άρα θα είναι παρών- το 2022 και η ΕΚΤ θα αρχίσει να αυξάνει τα επιτόκια τέλη του 2023(” Το Βήμα” 31-10-2021).
Αυτό λοιπόν είναι το βραχυμεσομακροπόθεσμο μετά το οποίο έρχεται και καλούνται οι Έλληνες πολίτες να το αντιμετωπίσουν και εντός αυτού να επιβιώσουν εκ νέου. Θα τα καταφέρουν και πόσοι; Αξίζει άραγε στην Ελλάδα και στους Έλληνες αυτό το μέλλον; Εννοείται ότι αναζητείται εκείνη η πολιτική που διαθέτει την βούληση και αναλαμβάνει το καθήκον δημιουργίας μίας Ελλάδας της ευημερίας,της ανεξαρτησίας,της αυτοδιαθέσεως.
“180. Είναι η ώρα όπου τα παράθυρα ξεφεύγουν από τα σπίτια για να φωτιστούν στην άκρη του κόσμου,εκεί όπου θα ανατείλει ο δικός μας κόσμος”
( Rene Char “….Το δέντρο είναι που βλέπει”. Εκδόσεις ” Αρμός” 2005, σελ.85).
