Γράφω αυτές τις γραμμές την ώρα που κηδεύεται ο Μανώλης Γλέζος. Ο ήρωας της Εθνικής Αντίστασης, ο πρώτος και παντοτινός παρτιζάνος της Ευρώπης, ο ανοιχτόμυαλος και ακούραστος αγωνιστής της Αριστεράς, ο εργάτης των γραμμάτων, ο γνήσιος πατριώτης, ο διεθνιστής στην πράξη.
Ο Μανώλης έφυγε, όπως έζησε, όρθιος, ανυπότακτος και απροσκύνητος σε κάθε δυνάστη του λαού και της χώρας μας, βαθιά και έμπρακτα αλληλέγγυος και με άλλους λαούς που αγωνίζονταν για τη λευτεριά και το δίκιο τους. Ακόμα και τα τελευταία χρόνια, παρότι διένυε την 10η δεκαετία της ζωής του, παρέμεινε απτόητος και αδάμαστος μαχητής ενάντια και στα τρία μνημόνια φτωχοποίησης του ελληνικού λαού, λεηλασίας και καταλήστευσης της χώρας μας.
Οι στόχοι και τα ιδανικά της εθνικής ανεξαρτησίας, ελευθερίας, δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας, ειρήνης, κοινωνικής ισότητας και δικαιοσύνης, για τους οποίους ο Μανώλης αγωνίστηκε ακατάπαυστα, παραμένουν και σήμερα δραματικά επίκαιροι και πρέπει να βρουν δικαίωση.
Ο Μανώλης, εκτός από να δρα, έγραφε συνεχώς βιβλία και μας μιλούσε ακατάπαυστα. Μας έλεγε ή έγραφε ότι ο αγώνας για τον άνθρωπο και τη δημοκρατία δεν έχει τέλος. Επίσης, ότι πρέπει να αντιστεκόμαστε απέναντι σε κάθε μορφής καταπίεση και εκμετάλλευση. Όμως, μας τόνιζε ότι η αφύπνιση, η εναντίωση, η εξέγερση, η οργή και αγανάκτηση των καταπιεσμένων δεν αρκούν, αλλά πρέπει να μετατρέπονται σε πολιτική δράση. Για το γκρέμισμα του καθεστώτος της καταπίεσης, αλλά και το χτίσιμο ενός καινούργιου καλύτερου κόσμου, χωρίς βία, εκμετάλλευση, πολέμους, όπου σε καθεστώς λαϊκής κυριαρχίας οι πολίτες, αυτοί οι ίδιοι, θα ασκούν πολιτική και αποφασίζουν για το παρόν και το μέλλον τους.
Αισθάνομαι μεγάλη τιμή, που γνώρισα από κοντά και συνδέθηκα πολιτικά, αγωνιστικά προσωπικά και οικογενειακά με το Μανώλη Γλέζο. Ήμουν πολύ τυχερός, που υπήρξα συνομιλητής και συνταξιδιώτης του στις φουρτουνιασμένες θάλασσες των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων για δημοκρατία, ελευθερία, κοινωνική πρόοδο και σοσιαλισμό, με αυτόν πάντα στην πρώτη γραμμή.
Ο Μανώλης ήταν ανοιχτόκαρδος και στοχοπροσηλωμένος. Ορισμένοι λένε ότι ήταν και “ξεροκέφαλος”. Όμως, γι’ αυτό ήταν ασυμβίβαστος, αντισυστημικός και απροσκύνητος σε μία εποχή που ο κόσμος μας ήταν γεμάτος “χλωροκέφαλους” και συμβιβασμένους.
Θα ζει στους αγώνες, τους δικούς μας και των γενιών που έρχονται, για τους στόχους και τα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκε και για ένα καλύτερο κόσμο. Η συνέχιση και δικαίωση του διαχρονικού αγώνα του για τις γερμανικές οφειλές και επανορθώσεις είναι ηθικό και πολιτικό χρέος μας. Αγαπημένε Σύντροφε Μανώλη μας καλό σου ταξίδι. Τζόρτζια, παιδιά κι εγγόνια κουράγιο.
