Άλλος χρωστάει, άλλος πληρώνει
Πλήρως αποκαλυπτικά είναι τα επίσημα στοιχεία, που περιλαμβάνονται στον Απολογισμό της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) για το 2018 για την πλήρη αδυναμία ή και απροθυμία Αρχών και κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να υποχρεώσουν τους πραγματικούς οφειλέτες προς το Δημόσιο να πληρώσουν τα χρέη τους, συνεχίζοντας «επάξια» το ίδιο έργο όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας!
Συγκεκριμένα, οι Έλληνες πολίτες ενημερώθηκαν πως μόλις 79 ΑΦΜ, που αντιστοιχούν τόσο σε φυσικά πρόσωπα όσο και σε επιχειρήσεις, οφείλουν ποσά στην Εφορία που αντιστοιχούν το 19% του ΑΕΠ της Ελλάδας, δηλαδή 34,15 δισεκατομμύρια ευρώ!
Και σα να μην ήταν αυτό αρκετό, οργή προκαλεί πως οι περισσότερες οφειλές προς το Δημόσιο, δηλαδή προς τον ελληνικό λαό, προέρχονται από ελάχιστες στον αριθμό εταιρείες που έχουν πτωχεύσει, με τους μετόχους τους να παραμένουν στο απυρόβλητο και να εξακολουθούν να διάγουν βίο χλιδής και πρόκλησης, ή από φυσικά πρόσωπα, τα οποία έχουν «εξαφανιστεί» σε μία χώρα με πληθυσμό 11 εκατομμυρίων, αφού, βέβαια, πρώτα φρόντισαν να μην παραμείνει τίποτα στο όνομά τους, καταθέσεις ή άλλα περιουσιακά στοιχεία!
Την ίδια ώρα, φυσικά, η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων δεν δυσκολεύτηκε καθόλου, για το 2018, να βάλει στο στόχαστρό της περισσότερους από 770.000 φορολογουμένους, ασκώντας πίεση να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και να προβεί σε αναγκαστικά μέτρα είσπραξης, με κατασχέσεις λογαριασμών(!), σε 816.721 φορολογούμενους Έλληνες πολίτες.
Βέβαια, αποτελεί πολιτική επιλογή το «να εισπράττονται λίγα από πολλούς» και όχι «να εισπράττονται πολλά από λίγους», γιατί αυτοί οι «λίγοι» εκπροσωπούν και συγκεκριμένα συμφέροντα.
Αποδεικνύεται δηλαδή, για μία ακόμη φορά, πως στο ελληνικό κράτος, την «πληρώνει» αυτός που είναι συνεπής ή αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υπερδιογκωμένες (με τη βαριά αύξηση της φορολογίας στα χρόνια της κρίσης και τη φορολεηλασία) φορολογικές υποχρεώσεις του λόγω οικονομικής αδυναμίας.
Ενώ την ίδια ώρα, κάποιοι, που χρωστούν στον ελληνικό λαό το 19% του παραγόμενου πλούτου του (ΑΕΠ), μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα, να συναλλάσσονται, να δραστηριοποιούνται και ταυτόχρονα να θεωρούνται «εξαφανισμένοι» από το επίσημο κράτος, χωρίς να συνυπολογιστούν τόσα άλλα παραδείγματα που «ευεργετούνται» με ευνοϊκές ρυθμίσεις, παραγραφή ή διαγραφή χρεών κ.ά.
Το εάν η ΑΑΔΕ δίνει λόγο στην κυβέρνηση ή κυβέρνηση δίνει λόγο στην ΑΑΔΕ είναι ένα πρόβλημα και άλλη μία «επιτυχία» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, στον υποτιθέμενο δρόμο της για κοινωνική δικαιοσύνη, οικονομική ανάπτυξη και απελευθέρωση από τα δεσμά μνημονίων και εταίρων.
Όμως το γεγονός είναι γεγονός και δεν αλλάζει: η μη είσπραξη βεβαιωμένων οφειλών από οφειλέτες μεγαλοσχήμονες, «φαντάσματα», «εξαφανισμένους» οδηγεί στην υπερφορολόγηση των γνωστών «υποζυγίων» και σε αντιδημοκρατικές μεθόδους υποχρεωτικής είσπραξης όπως οι κατασχέσεις και οι υποθήκες.
Πολιτική βούληση χρειάζεται που ασφαλώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (όπως και κάθε άλλη κυβέρνηση μέχρι σήμερα) δεν την έχει.
Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς με μία κυβέρνηση πλήρως υποταγμένη και παραδομένη στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τα εγχώρια συμφέροντα.