Η Κυβέρνηση προσπαθεί με συμβολισμούς, τσιτάτα και πανηγυρισμούς να δημιουργήσει ψεύτικο κλίμα ανακούφισης στο λαό για ”έξοδο” τάχα από τα μνημόνια και την λιτότητα, όμως η πραγματικότητα είναι πάντα εδώ.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 48% του πληθυσμού, δηλαδή 5,1 εκατομμύρια πολίτες, ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας και 1,5 εκατομμύρια πολίτες ζούνε σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Δηλαδή με εισόδημα κάτω από 182 ευρώ τον μήνα.
Υπάρχουν ψηφισμένα μέτρα για μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου, που συνεπάγονται περαιτέρω μειώσεις των εισοδημάτων ενώ οι υποσχέσεις για αύξηση του κατώτερου μισθού και συλλογικές συμβάσεις είναι μακριά από την πραγματικότητα.
Οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις επεκτείνονται σε όλους μόνο εφ’ όσον η εργοδοτική οργάνωση που τις υπογράφει, έχει για μέλη της επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται πάνω από το 51% των εργαζομένων του κλάδου, πράγμα πάρα πολύ δύσκολο. Παράλληλα η αύξηση του κατώτερου μισθού, υπό την προϋπόθεση των δυνατοτήτων της επιχείρησης, ουσιαστικά αποτελεί εμπαιγμό.
Η αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις και η μείωση των μισθών αποτελούν μνημονιακές δεσμεύσεις, που η κυβέρνηση έχει αποδεχτεί παρά τις πανηγυρικές της υποσχέσεις.
Η Λαϊκή Ενότητα εξακολουθεί να διακηρύσσει πως μοναδική λύση είναι η άμεση επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ για όλους τους εργαζόμενους ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας κι εθνικότητας κι η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων χωρίς προϋποθέσεις. Οτιδήποτε άλλο είναι «κούφια λόγια» και άλλη μία προσπάθεια εξαπάτησης του ελληνικού λαού.