Εν μέσω της επιθετικής επέλασης του τουρκικού νεοοθωμανισμού, αλλά και του δευτέρου κύματος της πανδημίας που απειλεί να συντρίψει την παρασιτική ελληνική οικονομία, η κυβέρνηση της ΝΔ φέρνει προς ψήφιση τον νόμο περί πτωχεύσεως των φυσικών προσώπων. Με τις διατάξεις του ισοπεδώνεται κάθε στοιχειώδης προστασία των δανειοληπτών και της πρώτης κατοικίας.
Δέκα χρόνια πλήρους αδράνειας του πολιτικού προσωπικού εξουσίας για την αντιμετώπιση του οξύτατου προβλήματος των κόκκινων δανείων, που προέκυψε από τη χρεωκοπία της χώρας το 2010, ολοκληρώνονται σήμερα με το σχέδιο υφαρπαγής της περιουσίας των Ελλήνων πολιτών. Το τοκογλυφικό τραπεζικό σύστημα και τα παρασιτικά ξένα και ντόπια funds, που ήδη έχουν λάβει θέσεις μετά το νόμο του 2018, μπορούν να αγοράζουν τα δάνεια των πωλητών αντί πινακίου φακής.
Η πρόταση δυσπιστίας προς το πρόσωπο του υπουργού Οικονομικών που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ αντικειμενικά θα έχει μόνο πρόσκαιρα επικοινωνιακά αποτελέσματα. Η πραγματικότητα είναι ότι όλα τα κόμματα εξουσίας, από το 2010 έως σήμερα, φέρουν τεράστια ευθύνη για την μετατροπή του προβλήματος αυτού σε γάγγραινα για την κοινωνία και την οικονομία.
Μια εκ των σοβαρών αρνητικών συνεπειών της δημοσιονομικής κρίσης του 2010 και της εισαγωγής της χώρας μας στον μνημονιακό “Λεβιάθαν“, ήταν τα κόκκινα δάνεια. Η “άνοιξη” της πιστωτικής ευφορίας (μετά την είσοδο της χώρας στο ευρώ), με πρωταγωνιστές το τοκογλυφικό τραπεζικό σύστημα και την έλλειψη επενδυτικής παιδείας των Ελλήνων, οδήγησε σε μεγάλη υπερχρέωσή τους. Έτσι εισήλθαμε στον “βαρύ χειμώνα”, μετά την ουσιαστική πτώχευση της χώρας το 2010, οπότε και μειώθηκε βιαίως η αγοραστική δύναμη της πλειονότητας των Ελλήνων με την εξτρεμιστική οικονομική πολιτική της υποτίμησης των πάντων.
Εκείνη την περίοδο της μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης των τοξικών ομολόγων του 2008, αντίστοιχες καταστάσεις αντιμετώπισαν και άλλες χώρες, από τις ΗΠΑ έως την Ισλανδία και τον ευρωπαϊκό Νότο. Καμία, όμως, από αυτές δεν επέτρεψε το πρόβλημα των κόκκινων δανείων να μετατραπεί σε οικονομική και κοινωνική “γάγγραινα“, η οποία δέκα χρόνια μετά την είσοδο στον μνημονιακό “ζουρλομανδύα” αποτελεί εν εξελίξει εθνικό, οικονομικό και κοινωνικό έγκλημα.
Κόκκινα δάνεια και πολιτικές
Οι ΗΠΑ το 2008 με αστραπιαίες διαδικασίες κρατικοποίησαν μία από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες τράπεζες, τη Citi Bank. Αφού την εκκαθάρισαν από τα τοξικά ομόλογα και τα δάνειά της, στη συνέχεια, ως γνήσια καπιταλιστική χώρα, την παρέδωσαν στους ιδιώτες, με σημαντικό όφελος, όμως, για την οικονομία και το τραπεζικό σύστημα.
Από την άλλη, η Ισλανδία, η οποία πτώχευσε το 2010, εφάρμοσε μια ορθολογική, κοινωνική και δίκαιη λύση με σπουδαία αποτελέσματα. Αυτήν του κουρέματος όλων των ληφθέντων έως τότε δανείων από τους πολίτες (κόκκινων και πράσινων), σε ποσοστό 30% ως 70%. Το κούρεμα έγινε με βάση την πτώση των τιμών των ακινήτων και της οικονομίας γενικότερα, σε συνδυασμό με την ατομική αγοραστική δύναμη των δανειοληπτών. Αυτό είχε ως συνέπεια την παροχή οξυγόνου στην κοινωνία, αλλά και στην οικονομία, η οποία κατάφερε να βγει από την κρίση και την χρεοκοπία.
Τέλος, η Κύπρος νομοθέτησε την λεγόμενη “ρήτρα προτεραιότητας” του δανειολήπτη έναντι των funds, στα οποία οι τράπεζες σκόπευαν να πωλήσουν τα δάνεια. Παρείχε έτσι τη δυνατότητα σε κάθε δανειολήπτη να προσφέρει ένα ευρώ παραπάνω από την τιμή με την οποία θα μεταβιβάζονταν στα funds και να αναλάβει ο ίδιος την αποπληρωμή του δανείου.
- Πρώτον, με τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών με χρήματα των φορολογούμενων, που συσσωρεύθηκαν ως δημόσιο χρέος, χωρίς κανένα, μάλιστα, αποτέλεσμα, αφού τα χρήματα αυτά έχουν “κάνει φτερά”. Οι δε τράπεζες συνεχίζουν να παραμένουν έως σήμερα προβληματικές.
- Δεύτερον, με την συντελούμενη μαζική πώληση των κόκκινων δανείων “αντί πινακίου φακής” σε ξένα και ντόπια funds και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και της πρώτης κατοικίας.
Παρενέργειες σε εθνικά θέματα
Η κυβέρνηση της ΝΔ, επιχαίροντας αρχικά ότι ακολουθεί τον νόμο του ΣΥΡΙΖΑ για την ουσιαστική κατάργηση της προστασίας της πρώτης κατοικίας, προέβαινε σε υποκριτικές εκκλήσεις. Να κάνουν όλοι αίτηση στην λεγόμενη πλατφόρμα προστασίας της πρώτης κατοικίας, τη στιγμή που λόγω των περιορισμών, που θέτει αυτός ο νόμος, δεν μπορούσε να ενταχθεί ούτε το 5% των κόκκινων δανειοληπτών, που πραγματικά δικαιούνταν προστασίας. Παράλληλα, προετοίμαζε τον παρόντα νόμο για πτωχεύσεις των φυσικών προσώπων, ο οποίος θα αποτελέσει την ταφόπλακα για κατάργηση, κάθε είδους προστατευτικού πλαισίου στο κρίσιμο αυτό θέμα. Έτσι, θα οδηγήσει σε περισσότερους και επιθετικότερους πλειστηριασμούς.
Αυτή η εξέλιξη, όμως, δεν θα έχει μόνο οικονομικές και σοβαρές κοινωνικές παρενέργειες, αλλά θα αγγίξει και τον εθνικό πυρήνα. Μία τέτοια σοβαρή κοινωνική αναταραχή αποτελεί ανεπίτρεπτη συνέπεια λόγω των μείζονων ανοιχτών εθνικών θεμάτων και τη μέγιστη σημερινή απειλή του τουρκικού επεκτατισμού κατά της Ελλάδας. Δε χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης για να διαπιστώσει τις καταστρεπτικές συνέπειες που μπορεί να έχει μια τέτοια εξέλιξη για την κοινωνική συνοχή της χώρας.
Το συμπέρασμα που προκύπτει στο θέμα των κόκκινων δανείων είναι το εξής: η μη εφαρμογή λύσεων στην Ελλάδα, που με επιτυχία ακολούθησαν άλλες χώρες, χωρίς, μάλιστα, να αποτελούν κάτι επαναστατικό για τη διεθνή νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία (ΗΠΑ, Ισλανδία, Κύπρος), οφείλεται στη στρατηγική επιδίωξη των δανειστών. Στόχος τους είναι ο πλήρης αφελληνισμός της εγχώριας παραγωγικής βάσης και η υφαρπαγή των “φιλέτων” της ελληνικής γης και περιουσίας. Για να το επιτύχουν συνεργάστηκαν με το ανίκανο και εξαρτημένο πολιτικό προσωπικό εξουσίας της τελευταίας δεκαετίας, καθώς και των ντόπιων παρασιτικών “κορακιών”, που διαχρονικά έχουν σκυλεύσει τον εθνικό πλούτο.
Εύθραστη ελληνική οικονομία
Προκαλεί μεγάλη οργή, το γεγονός ότι ενόψει της πανδημίας, που απειλεί την εύθραυστη ελληνική οικονομία και την κοινωνική ισορροπία, λόγω των πρόδηλων εθνικών κινδύνων, δεν λαμβάνονται γενναίες ορθολογικές πολιτικές λύσεις. Λύσεις τις οποίες πρότεινε να εφαρμοστούν στις ευρωπαϊκές χώρες στην αρχή της πανδημίας τον Μάρτιο, ο πρώην επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι. Κατέτειναν στη διαγραφή των χρεών φυσικών και νομικών προσώπων ως και 70%, μέσω της δημιουργίας της λεγόμενης Bad Bank.
Είναι γνωστό ότι με πολύ λιγότερο του 20% της αξίας τους πωλούνται τα δάνεια στα funds. Μια τέτοια λύση, θα αποτελούσε λύτρωση για τα ελληνικά νοικοκυριά, αλλά και οξυγόνο για την ελληνική οικονομία. Μάλιστα, το πρώτο κεφάλαιο αυτής της τράπεζας θα μπορούσε να είναι τα 12 δισ. που έχουν δεσμευτεί για το σαθρό σχέδιο “Ηρακλής“.
Το μόνο που θα προσφέρει αυτό το σχέδιο είναι η μεγέθυνση της μαύρης χοάνης του τραπεζικού συστήματος, στο οποίο έχουν διοχετευτεί ως σήμερα πάνω από 100 δισ. ευρώ για τις ανακεφαλαιοποιήσεις του, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Αυτά συμβαίνουν, αντί, έστω και “στο παρά πέντε”, να υπάρξει μια τολμηρή και γενναία λύση του προβλήματος με συνδυασμό της ισλανδικής και της κυπριακής εμπειρίας.
Όπως προαναφέρθηκε, το βαθιά εξαρτημένο και ανίκανο πολιτικό προσωπικό εξουσίας και η ντόπια οικονομική ολιγαρχία, επιχειρούν να φορτώσουν τα βάρη στις πλάτες των φορολογουμένων, χωρίς να δίνουν την παραμικρή ελπίδα και βοήθεια στις χειμαζόμενες κοινωνικές τάξεις της χώρας. Η ύβρις και η αθλιότητά τους θα καταγραφούν με μαύρα γράμματα στην ιστορία αυτής της χώρας.
