Κυρίαρχο θέμα σχολιασμού στον γερμανικό Τύπο αποτελούν οι δηλώσεις του επίδοξου διαδόχου της Άγκελα Μέρκελ, Φρίντριχ Μερτς, για το συνταγματικό δικαίωμα του ασύλου στη Γερμανία. Ο Μερτς δήλωσε ότι θα πρέπει να συζητηθεί αν το θεμελιώδες αυτό δικαίωμα μπορεί να διατηρηθεί στη σημερινή του μορφή.
Η Süddeutsche Zeitung στηλιτεύει τις δηλώσεις του Φρίντριχ Μερτς με σχόλιό της. Όπως αναφέρει: «Ο Μερτς δεν γνωρίζει ή δεν θέλει να γνωρίζει ότι το κοινό δίκαιο της ΕΕ για το άσυλο είναι ήδη αρκετά προχωρημένο. Στη Χάρτα των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ υπάρχει το Άρθρο 18, το οποίο εγγυάται το δικαίωμα στο άσυλο όπως ορίζεται από τη Σύμβαση της Γενεύης για τους Πρόσφυγες. Και υπάρχει ακόμη από το 2012 οδηγία της ΕΕ (σ.σ. οδηγία 2011/95/ΕΕ) που ορίζει ενιαίους κανόνες για την αναγνώριση προσφύγων. Η ΕΕ παρέχει σε αυτήν την περίπτωση ένα ατομικό δικαίωμα στο άσυλο με τρόπο παρόμοιο με αυτόν που το κάνει το γερμανικό Σύνταγμα. Δεν υπάρχουν ελλείψεις, όπως θεωρεί ο Μερτς, στο ενιαίο δίκαιο της ΕΕ, υπάρχει ελλιπής βούληση των κρατών να το τηρήσουν».
Σκληρή κριτική στον Φρίντριχ Μέρτς ασκεί και η Südwest Presse: «Ο Φρ. Μερτς είναι νομικός και πολιτικός. Ως πολιτικός θα έπρεπε να γνωρίζει ότι το ατομικό θεμελιώδες δικαίωμα στο άσυλο δεν είναι απλά ένα οποιοδήποτε άρθρο του γερμανικού Συντάγματος. Είναι η απάντηση στον όλεθρο του Ολοκαυτώματος, ο νόμος που απορρέει από την ανάληψη ευθύνης από τη Γερμανία για τα εγκλήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Γι’ αυτό θα έπρεπε να γνωρίζει ότι με την πρότασή του -όσο ενδιαφέρουσα κι αν είναι από νομικής άποψης- σπάει ένα ταμπού».
Η Frankfurter Allgemeine Zeitung αναγνωρίζει μεν πόσο λεπτό και ιστορικά φορτισμένο είναι το ζήτημα που έθεσε ο Φρίντριχ Μερτς, επισημαίνοντας ότι το θεμελιώδες συνταγματικό δικαίωμα στο άσυλο είναι «μια ιερή αγελάδα της γερμανικής πολιτικής».
Ωστόσο, η εφημερίδα που απηχεί απόψεις κύκλων του μεγάλου γερμανικού κεφαλαίου, “κλείνει το μάτι” σε μια πολιτική περιορισμού του δικαιώματος. Όπως γράφει, «το γερμανικό δικαίωμα στο άσυλο κατά το Άρθρο 16a θα διατηρήσει την αναγκαία αποδοχή μόνον εφόσον παραμείνει σύμβολο ανθρωπισμού και κυριαρχίας του δικαίου -και δεν μετατραπεί σε πήλινο μνημείο που θα θυμίζει τους καιρούς όπου το κράτος ήξερε ακόμη να προστατεύει τα σύνορά του και να επιβάλλει τους κανόνες του».
Μετά τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν, ο χριστιανοδημοκράτης πολιτικός παρενέβη εκ νέου, ισχυριζόμενος ότι σε καμία περίπτωση δεν έθεσε σε αμφισβήτηση το θεμελιώδες δικαίωμα στο άσυλο.