Η ταινία της εβδομάδας: Οι αδελφοί Σίστερς – The Sisters brothers

Οι αδελφοί Σίστερς – The Sisters brothers

Διάρκεια: 121’

Σκηνοθεσία: Ζακ Ωντριάρντ

Πρωταγωνιστούν: Γιακίν Φοίνιξ, Τζον Σι Ράιλι, Τζέκ Τζίλνεχαλ, Ριζ Αχμέντ

Γουέστερν από Ευρωπαίο σκηνοθέτη; Κι ο Σέρτσιο Λέονε ήταν Ιταλός και γύρισε τα καλύτερα γουέστερν ever. Ένα γουέστερν που δεν είναι γυρισμένο στα ερημικά τοπία της Αλμερίας αλλά μέσα σε σιτοβολώνες, ελαιώνες και μεσογειακά δάση; ΟΚ, το γουέστερν δεν ορίζεται από τον χώρο αλλά από την έννοια του όριου: ανάμεσα στον πολιτισμό και τη φύση, ανάμεσα στον ορθολογισμό και την τρέλα.

Το γουέστερν είναι το κινηματογραφικό είδος που γέννησε το Χόλυγουντ αλλά συνεχίζει να ορίζει την έβδομη τέχνη όσο κανένα άλλο. Όλες τις κινηματογραφικές δεκαετίες γυρίζονταν εξαιρετικά γουέστερν που, από κάποιο σημείο και μετά, ξέφευγαν από το κυρίαρχο αφήγημα και έλεγαν ιστορίες πλασμένες στο χτες με αναφορά στο σήμερα. Και κάτι ακόμα: το γουέστερν, ως κινηματογραφική φόρμα, έχει να πει ιστορίες από κάθε γωνιά της γης.

Στο περσινό φεστιβάλ της Βενετίας δυο ταινίες γουέστερν ανταγωνίζονταν για ένα από τα βραβεία της Μόστρα: η ‘Μπαλάντα του Μπάστερ Σκραγκσ’ των αδελφών Κοέν, σε παραγωγή Netflix, και οι ‘Αδελφοί Σίστερς’ του Ζακ Ωντιαρντ,  πρώτη αγγλόφωνη ταινία του γνωστού  γάλλου σκηνοθέτη των ‘Προφήτης’, ‘Σώμα με σώμα’ και ‘Ντιπάν’.  Με αμερικάνους ηθοποιούς αλλά γυρισμένη στην Ευρώπη – Νότια Ισπανία, Γαλλία, Ρουμανία;.

Η ταινία των Κοέν ήταν ένα συμπίλημα των βασικών θεμάτων των γουέστερν σε μια σύγχρονη απόδοση, με καταπληκτικά πλάνα σε τοπία που είναι πραγματικά κρίμα που δεν είδαμε στη μεγάλη οθόνη – η ταινία ήταν παραγωγή του Netflix.

Το γουέστερν του Ωντιάρντ είναι μια ταινία με ψυχή.

‘Ένα γουέστερν απ’ τα παλιά. Με υπόθεση, ήρωες, πλοκή. Κάπου εκεί στην Άγρια Δύση. Της Αμερικής; Της Ευρώπης; Των ψυχικών ορίων;

Ο Ωντριάρντ στήνει την ιστορία του με βάση την παλιά, καλή συνταγή. Πρωταγωνιστές δυο αδέλφια, επαγγελματίες εγκληματίες: οι αδελφοί Αδελφές, the Sister Brothers. Δυο γόνοι μιας δυσλειτουργικής οικογένειας, ο μικρότερος, εξωστρεφής, βίαιος και μέθυσος παρασύρει τον μεγαλύτερο, πιο συναισθηματικόαδελφό σε μια ‘σταδιοδρομία’ ξεκαθαρίσματος των λογαριασμών κάποιου Αρχικαπετάνιου στο Όρεγκον.Οι αδελφοί Σίστερς ξέρουν πια μόνο να σκοτώνουν. Από αυτό ζουν, αυτό τους ενώνει.

Η τελευταία του αποστολή είναι να βρουν και να ‘ανακρίνουν’ έναν Γουόρμ, χημικό που έχει ανακαλύψει μια φόρμουλα για να ανιχνεύει χρυσό στους ποταμούς και τις λίμνες. Όταν ο συνδετικός τους κρίκος, ο Τζον Μόρις, νεαρός αστικής οικογένειας που αναζητάει την περιπέτεια στην Άγρια Δύση, θα αυτομολήσει μαζί με τον Γουόρμ για να βρει μαζί του το χρυσάφι με το οποίο ονειρεύονται να οικοδομήσουν μια σοσιαλιστική κοινωνία κάπου στο Ντάλας, οι αδελφοί Σίστερς θα ακολουθήσουν τα ίχνη τους. Όταν όμως συναντηθούν διώκτες και θύματα, οι ρόλοι θα αλλάξουν.

Όπως και το γουέστερν θα αλλάξει όταν πίσω από την κάμερα είναι ένας ευρωπαίος. Ένας γάλλος σκηνοθέτης που, περνώντας από το νεονουάρ σε στιβαρά κοινωνικά δράματα, κάνει ένα γουέστερν που σέβεται όλες τις συμβάσεις του είδους – που θα μας ενθουσιάσουν εμάς τους φανατικούς – προσθέτοντας το δικό του στοιχείο: σμιλεύει τους ήρωας του σε φροϋδικά καλούπια, γεμάτους υπαρξιακές αγωνίες και αναζητήσεις.  Προσαρμόζει το είδος στον χώρο και το πάει ένα βήμα πιο πέρα: εδώ δεν κυριαρχεί το τοπίο – το μετρημένο σε ανθρώπινα μεγέθη ευρωπαϊκό τοπίο – αλλά ο άνθρωπος.

Η ταινία του Ωντριάρντ είναι τόσο ευρωπαϊκή όσο και αμερικάνικη, αφού ο δημιουργός της δεν διστάζει να αναμετρηθεί με τον μύθο: έχοντας για βοήθεια μεγάλης εμβέλειας ηθοποιούς – ο Γιοακίν Φένιξ σε μια ακόμη αξέχαστη ερμηνεία με δίπλα του τον Ράιλι στον γλυκόπικρο ρόλο που του πάει γάντι, μαζί με τον Τζιλνεχαλ και τον Αχμέντ – φέρνει την Ευρώπη στην Αμερική και την Αμερική στην Ευρώπη σε ένα γουέστερν με αρχή, μέση και τέλος, διακριτούς ρόλους και κλιμακούμενη εσωτερική και εξωτερική δράση. Μια ταινία που βλέπεται μέχρι το τελευταίο της λεπτό, καλογυρισμένη στη λεπτομέρεια, με νοσταλγικές καφετιές ώχρες, καταφέρνει να είναι ταυτόχρονα ένας φόρος τιμής στους μεγάλους σκηνοθέτες του είδους και ένα σχόλιο για την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης.