Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από την αποικία χρέους: το φάντασμα της «Σοβιετίας»!
Στη βάση των κυρίαρχων ιδεολογημάτων, ο σοσιαλισμός απέτυχε οριστικά, πετάχτηκε στα απόβλητα της Ιστορίας. Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: εφ’ όσον το όλο εγχείρημα της ΕΣΣΔ και του σοσιαλισμού ήταν τόσο αποτυχημένο, φαύλο και η ήττα του αμετάκλητη, προς τι τόσο μένος και μίσος προς τη μνήμη του;
Βεβαίως, δεν συνιστούν έκπληξη οι ιαχές και οι άναρθρες κραυγές της γνωστής εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης (τύπου: «Η κυβέρνηση έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε τελευταίο Σοβιέτ της Ευρώπης», Ν. Μιχαλολιάκος, 3.7.17)…
Το ποίμνιο πρέπει να πειστεί ότι το κακό έχει παρεισφρήσει βαθέως και στα καθ’ ημάς! «Η τελευταία κομμουνιστική χώρα της Ευρώπης είναι η Ελλάδα!» (Α. Χατζής, 6.7.17). «Δεν έχουμε ελεύθερη οικονομία στην Ελλάδα, έχουμε σοβιετική οικονομία…», εξανίσταται ο Α. Γεωργιάδης (2.10.12), ενώ η Αννα Διαμαντοπούλου βρίσκει ότι «…σήμερα έχουμε μια μορφή σοβιετικού τύπου παρέμβασης…» (1.6.16).
Βάσει αγορεύσεων στη Βουλής εξ αφορμής των προσφάτων νομοσχεδίων, επιβάλλονται «σοβιετικού τύπου» εξισωτικοί θεσμοί!… Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση έφερε π.χ. νόμο που (καθ’ ομολογίαν του κυρίου Πρωθυπουργού) επανέφερε επί το μνημονιακότερον θέσεις και καταστάσεις του αλήστου μνήμης Νόμου Γιαννάκου για τα ΑΕΙ…
Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η Ανακοίνωση της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (31.7.17), που κατάφερε να συμπυκνώσει την αγωνία ορισμένου τύπου εργολάβων-εργοδοτών-εμπόρων του «Πανεπιστημίου της Αγοράς» για τυχόν συρρίκνωση των παχυλών εσόδων τους και από δίδακτρα (υψηλής αγοραίας ζήτησης μεταπτυχιακών):
«…οι καθηγητές των ελληνικών δημόσιων πανεπιστημίων εξακολουθούν να έχουν ανθρώπινες ανάγκες και… δεν μπορούν να παραιτηθούν από την ανάγκη της μετριοπαθούς αμοιβής τους, σε μια χώρα η οποία δεν έχει κολεκτίβες και κατασκευασμένα σταχανοφικά ιδεολογήματα-συνθήματα, που να καλούν σε εξοντωτική υπερεργασία τους είλωτες του συστήματος για να καρπώνεται και να απολαμβάνει την υπεραξία η νομενκλατούρα του»!
Στην προπαγάνδα η Ελλάδα παρουσιάζεται ως μια «τριτοκοσμική χώρα», που (άγνωστο πώς, γιατί και με τίνος ευθύνες) περιήλθε σε κρίση και χρεοκοπία, δήθεν λόγω του ότι σε αυτήν κυριαρχεί η διαφθορά, η ανομία, η εγκληματικότητα, η «αναξιοκρατία», το «πελατειακό μεγάλο κράτος-τέρας που στηριζόταν στον υπερδανεισμό», ως η «Βενεζουέλα των Βαλκανίων», που άρχεται από μια «διεφθαρμένη ελίτ των μπολσεβίκων»!
Οι κοκορομαχίες των πολιτικών του καθεστώτος έχουν στόχο:
1) την εύνοια των φορέων διακρατικής επιβολής-επιτροπείας και
2) το δημαγωγικό περιτύλιγμα των προδιαγεγραμμένων μέτρων γενοκτονίας, των «μνημονιακών υποχρεώσεων», που θα εκτελούνται απαρέγκλιτα με κάθε μέσο: απάτη-καταδολίευση, εξαγορά-διαφθορά, «διαίρει και βασίλευε» και ωμή βία-καταστολή.
Οι μεν κυβερνώντες θέλουν να πείσουν ότι ασκούν αυτή τη φονική πολιτική σαν να είναι φυσικό φαινόμενο, με «γνήσιο αριστερό-φιλολαϊκό πρόσημο», οι δε κυβερνήσαντες επί μακρόν και επίδοξοι διεκδικητές της κυβέρνησης αδημονούν να ασκήσουν την ίδια ακριβώς φονική πολιτική, με μεγαλύτερη (προς τους δανειστές) συνέπεια, ταχύτητα και αξιοπιστία, απαλλαγμένοι από τις δήθεν «αριστερές ιδεοληψίες» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ., την οποία επιχειρούν να παρουσιάσουν ως «αυθεντική αριστερά σοβιετικού τύπου»! Για να εξευτελιστεί κάθε έννοια αριστεράς και εναλλακτικής προοπτικής.
Σε λίγο θα συμπληρωθούν 100 χρόνια από τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, που αποτελεί αδιαμφισβήτητα το σημαντικότερο γεγονός του 20ού αι., ένα ορόσημο στην Ιστορία της ανθρωπότητας που προσφέρεται για ανεκτίμητα διδάγματα.
Ηταν η πρώτη πρώιμη νικηφόρος σοσιαλιστική επανάσταση, με την οποία δρομολογείται η ιστορική διαδικασία των εγχειρημάτων πρακτικού μετασχηματισμού της κοινωνίας στην κατεύθυνση της ενοποίησης της ανθρωπότητας (του κομμουνισμού), με θριαμβευτικές κατακτήσεις στην επιστήμη, στην (αεροδιαστημική, ενεργειακή) τεχνολογία, στην παιδεία, στην υγεία, στη διάσωση της ανθρωπότητας από τον φασισμό κ.ο.κ. αλλά και νομοτελείς αντιφάσεις, η μη επίλυση των οποίων οδήγησε τελικά στην αντεπανάσταση και στην κεφαλαιοκρατική παλινόρθωση.
Η ήττα των πρώιμων σοσιαλιστικών επαναστάσεων δεν συνιστά απόδειξη περί της δήθεν απουσίας εναλλακτικής προοπτικής. Αλλωστε, όλες οι πρώιμες αστικές επαναστάσεις ηττήθηκαν από φεουδαρχικές αντεπαναστάσεις και παλινορθώσεις, μέχρι να επικρατήσουν τελικά οι ώριμες και ύστερες επαναστάσεις και να εγκαθιδρυθεί η κεφαλαιοκρατία σε διάστημα 5 αιώνων για τις πιο προοδευμένες ευρωπαϊκές χώρες.
Με όλη τη σύγχυση, με όλο το πνεύμα απατών και αυταπατών που χαρακτηρίζει τα προπαγανδιστικά σχήματα, αυτά μαρτυρούν υποσυνείδητα ότι η «Σοβιετία» στοιχειώνει τον ύπνο των κυρίαρχων τάξεων. Οχι η εικονική, αλλά η αυθεντική, αυτή που δεν έρχεται τόσο από το παρελθόν, αλλά κυρίως από το μέλλον. Ξυπνά τους εφιάλτες τους, μια και οι ερχόμενες επαναστάσεις δεν θα είναι απλή επανάληψη -ως φάρσα ή ως τραγωδία- των πρώιμων επαναστάσεων του 20ού αι., αλλά νέου τύπου και ιστορικού-πολιτισμικού επιπέδου μορφές μαζικής δημιουργίας και ανάπτυξης, στην αναγκαία για την επιβίωση πορεία για την πανανθρώπινη ενοποίηση.
*αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας Πολυτεχνείου Κρήτης
ΠΗΓΗ: https://www.efsyn.gr
