Παναγιώτης Λαφαζάνης
Θα την αξιοποιήσει η ελληνική πλευρά ή θα την καταπιεί και θα την θάψει στο όνομα της εθελοδουλείας της στον ευρωατλαντισμό και τη Γερμανοαμερικανοκρατία.
Η εξαιρετική σημασία της επιστολής Βλ. Πούτιν στο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν έγκειται τόσο στην αποδοκιμασία από τον Ρώσο Πρόεδρο των ενεργειών Ερντογάν εποικισμού και προσάρτησης της Αμμοχώστου.
Καλές είναι οι αποδοκιμασίες αλλά έχουμε χορτάσει από δαύτες, ενώ ελάχιστα ενοχλούν τον Ερντογάν, άσχετα αν η Τουρκία ξεσηκώνει θόρυβο για να τις αντικρούσει και να μειώσει και αυτήν την περιορισμένη αξία τους.
Η μεγάλη σημασία της επιστολής Πούτιν είναι η πρόταση “βόμβα” που περιέχει και για την οποία πήρε την ευθύνη ο ίδιος ο πρόεδρος της Ρωσίας, πρόταση, που αν αξιοποιηθεί από την ελληνική πλευρά, μπορεί να τινάξει στον αέρα τα επεκτατικά σχέδια του Ερντογάν στην Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Συγκεκριμένα ο Βλ. Πούτιν δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι σε αυτήν ακριβώς την συγκυρία όπου η Δύση που βρίσκεται σε υποχώρηση και αφήνει ένα μεγάλο κενό πολιτικής και στρατιωτικής ισχύος στην ευρύτερη περιοχή, ενώ το καθεστώς Ερντογάν μοιάζει να κλυδωνίζεται, έρχεται να τονίσει πολύ χαρακτηριστικά ότι το σύστημα εγγυήσεων που σήμερα ισχύει για την Κύπρο είναι “αναχρονιστικό”. Μια λέξη που υπονοεί και σηματοδοτεί πολύ περισσότερα από την ίδια την ουσία της.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο Βλ. Πούτιν αμφισβητεί ευθέως και στην ουσία δυναμιτίζει το καθεστώς εγγυητριών δυνάμεων επί της Κύπρου, αλλά και τις αποικιακές συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου οι οποίες το θεσμοθετούν, πλήττοντας την Βρετανία και πρωτ’ απ’ όλα την Τουρκία, στο σημείο εκείνο που η τελευταία στηρίζει την στρατιωτική κατοχική παρουσία της στο νησί.
Ο Βλ. Πούτιν, όμως, δεν αρκέστηκε απλώς να ρίξει αυτήν την “βόμβα” στην στρατηγική της κατοχικής Τουρκίας για την άλωση ολόκληρης της Κύπρου αλλά και προχώρησε παραπέρα προτείνοντας ένα νέο σύστημα εγγυήσεων ασφάλειας για την Κύπρο υπό την αιγίδα του ΟΗΕ!
Η πρόταση αυτή του Πούτιν, ιδιαίτερα επίκαιρη και από αρκετές απόψεις διεισδυτική και ελκυστική σε πολλές πλευρές περιοχή, την Ευρώπη και τον κόσμο, αλλάζει ριζικά τα δεδομένα και μπορεί να θέσει σε εντελώς καινούριες βάσεις τη συζήτηση και την προοπτική της Κυπριακής υπόθεσης.
Ελλάδα και Κύπρος, αντί να βρίσκονται σε διαρκή άτακτη υποχώρηση αυτοεγκλωβισμένες σε τριμερείς εγγυήσεις και πενταμερείς διασκέψεις της συμφοράς, οι οποίες οδήγησαν στην απαίτηση για δύο κράτη και τον Κυπριακό ελληνισμό, μετά και την Αμμόχωστο, στο χείλος της ολοκληρωτικής δορυφοροποίησης, έχουν τώρα με την πρόταση Πούτιν τη μοναδική ρεαλιστική ευκαιρία να αλλάξουν το πλαίσιο συζήτησης και διευθέτησης του Κυπριακού, να φύγουν από την άμυνα και τη συνεχή υποχώρηση και να περάσουν στην αντεπίθεση, θέτοντας τολμηρά το πρόβλημα της λύσης του Κυπριακού σε νέες βάσεις.
Μπορούν Αθήνα και Λευκωσία να αφυπνισθούν από τον λήθαργο και τις λογικές της ήττας και της παράδοσης και να αιφνιδιάσουν, κινούμενες με τόλμη, αξιοποιώντας την πρόταση Πούτιν και αναλαμβάνοντας άμεσα πρωτοβουλίες παντού για τη προωθησή της και τον εμπλουτισμό της στην κατεύθυνση μιας νέας διεθνοποίησης του Κυπριακού στη βάση νέων θετικών περιφερειακών, ευρωπαϊκών και διεθνών συνεργασιών;
Μπορούν Ελλάδα και Κύπρος να πάρουν πάνω τους μια ρεαλιστική κίνηση που είναι δυνατόν να ανακατέψει τα χαρτιά και να προκαλέσει νέες τεκτονικές εξελίξεις ή είναι, όπως φοβούμαι, καταδικασμένες μέχρι τελικής πτώσεως στον άδοξο κατευνασμό, την πολιτική δειλία, την παράδοση, την υποτέλεια και την άνευ ορίων εθελοδουλεία;
