Ίσως και ν΄ αργήσαμε – ακόμη κι έτσι, ας μην αργήσουμε κι άλλο.
Τις στιγμές που η παράδοση της αστικής δημοκρατίας διακόπτεται βιαίως από την ύβρη της νεοφιλελεύθερης τεχνοκρατίας,
που το ξεπούλημα του δημόσιου και η βίαιη συγκεντροποίηση του ιδιωτικού πλούτου επιταχύνεται,
που η εργασία πιέζεται πίσω κι από αυτά τα κεκτημένα της μεσοπολεμικής περιόδου,
που η χώρα παρασύρεται σε ανίερες συμμαχίες απεμπολώντας την ιστορική παρακαταθήκη της στην ευρύτερη περιοχή,
που τα λαϊκά δίκαια και η εθνική ανεξαρτησία αμφισβητούνται σε πρωτοφανή για τη σύγχρονη ιστορία βαθμό, στο πλαίσιο επιδεινούμενων συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή,
το Ελληνικο Κοινοβούλιο παραμένει άβουλο, παρακολουθεί πειθήνια τις επιταγές των δανειστών και συμπαρατάσσεται πίσω από τα μεγάλα, νεοϊμπεριαλιστικά συμφέροντα.
Με εξαίρεση από τη μια την αυτοαπομονωτική τακτική του Κ.Κ.Ε. κι από την άλλη τους ανέξοδους, επικίνδυνους όσο και χυδαίους ψευτοπαλικαρισμούς των νεοναζιστών της Χρυσής Αυγής, όλες οι πτέρυγες συνηγορούν στις βασικές πτυχές μιας υπερσυντηρητικής, νεοφιλελεύθερης τακτικής και υποτάσσονται απολύτως στις επιταγές των ξένων και και των εγχώριων δυναστών, αφου βέβαια πρώτα εξαντλήσουν τις αντιπαραθέσεις τους σε ήσσονος, δευτερεύουσας σημασίας ζητήματα προς αποκόμιση των όποιων, παροδικών, μικροπολιτικών ωφελειών.
Ανάξιες απέναντι στις προκλήσεις των καιρών, Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση επικεντρώνουν απλώς στη δική τους πολιτική επιβίωση, με όποιο κόστος, με κάθε συμβιβασμό.
Η χώρα χρειάζεται τώρα μια εναλλακτική πρόταση, ένα πολιτικό υποκείμενο που θα εκφράσει τη συσσωρευόμενη λαϊκή αγανάκτηση σε μια κατεύθυνση προοδευτικού, ρεαλιστικού ριζοσπαστισμού, υπεράσπισης της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας,
που δεν θα φοβηθεί τις απαραίτητες ρήξεις,
αλλά θα τις αξιοποιήσει για τη μετουσίωση της παραγωγικότητας της εργασίας σε κοινωνικά δίκαιη και περιβαλλοντικά ισόρροπη ανάπτυξη.
Τα δέκα σημεία για συνεργασία – κοινή δράση – ενότητα που παρουσιάζουμε σήμερα επίσημα ελπίζουμε να γονιμοποιήσουν αυτήν την επίμοχθη διεργασία προς την τελική διαμόρφωση του φορέα της δημοκρατικής ανάκτησης, της σοσιαλιστικής μετεξέλιξης και της υπεράσπισης των λαϊκών δικαίων.
Η ιστορία δεν σταματά – ή θα τη διαμορφώσουμε, ή θα την υποστούμε.
*Ο Γρηγόρης Ζαρωτιάδης είναι Αν. Καθηγητής Τμήματος Οικονομικών Επιστημών, ΑΠΘ και μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου της Σοσιαλιστικής Προοπτικής
