Η τραγωδία των πυρκαγιών στην ανατολική Αττική (Μάτι) προκάλεσε σοκ στην ελληνική κοινωνία. Τόσο για την ένταση, την έκταση και το μέγεθος της φυσικής καταστροφής, όσο και για τα δεκάδες θύματα, άνθρωποι και ζώα, που έχασαν εν ριπή οφθαλμού, τη ζωή τους χωρίς να προλάβουν να αντιδράσουν.
Το σοκ, όμως, της ελληνικής κοινωνίας δεν περιορίζεται στα δύο σημεία αυτά. Είναι απίστευτα σοκαριστικά τα όσα αποκαλύπτονται μέρα με τη μέρα για την αδράνεια και την ανευθυνότητα με την οποία οι επίσημες αρχές αντιμετώπισαν το φαινόμενο της πυρκαγιάς τόσο κατά την εξέλιξή του, όσο και μετά το πέρας αυτού.
Και πολύ περισσότερο η μη ανάληψη οποιασδήποτε ευθύνης από τον οποιονδήποτε. Και σε σχέση με αυτό, το σοκ της ελληνικής κοινωνίας, σταθερά και προοδευτικά, δίνει τη θέση του σε αγανάκτηση και σε οργή.
Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι πως σοκ υπέστη και η ίδια η κυβέρνηση. Όχι από ευαισθησία για το μέγεθος της τραγωδίας. Ούτε από τις βαριές ευθύνες της που δεν ανέλαβε. Σοκ διότι η τραγωδία, με επίκεντρο το Μάτι, συνέλαβε την κυβέρνηση να χαλαρώνει στο μάτι του κυκλώνα. Κι όπως είναι γνωστό, στο μάτι του κυκλώνα, επικρατεί η απόλυτη ηρεμία σε σχέση με τον υπόλοιπο… κυκλώνα.
Σε μία τέτοια κατάσταση σοκ, όπου ανατράπηκαν όλοι της οι σχεδιασμοί, σε κατάσταση πανικού, βρέθηκε να βάλει κατά πάντων, προβαίνοντας ακόμη και σε περιύβριση νεκρών, κατηγορώντας για το μέγεθος της τραγωδίας ανθρώπους που μόλις είχαν χάσει τη ζωή τους.
Οι φιέστες για μία έξοδο από τα μνημόνια που δεν είναι φυσικά έξοδος φαίνεται να οδηγούνται σε ακύρωση. Το χαρτί πρόωρων εκλογών, στην περίπτωση που η κυβέρνηση δεν έπαιρνε κάποιου είδους αναβολή για τις περικοπές των συντάξεων, κάτι που, τουλάχιστον, βάσει προϊστορίας, δεν φαινόταν να κλίνει σε θετική κατεύθυνση. Κάποιος ανασχηματισμός, που θα ανανέωνε, μόνο στα πρόσωπα, το φθαρμένο κυβερνητικό επιτελείο. Όλα στον αέρα.
Κι η κυβέρνηση, το αυτί της οποίας, τρία χρόνια τώρα, δεν ιδρώνει για τίποτα και για κανέναν λόγο, μπροστά σε όλα τα αντιλαϊκά και νεοφιλελεύθερα μέτρα των προγραμμάτων και των μνημονίων συμφωνίας με τους Θεσμούς, βρέθηκε από το μάτι του κυκλώνα, μέσα στον ίδιο τον κυκλώνα.
Στο Μαξίμου, φυσικά, δεν έχουν απορρίψει το σενάριο των πρόωρων εκλογών. Αντίθετα, υπάρχουν φωνές που υποστηρίζουν πως κάποια μέτρα για τους πυρόπληκτους συν μία, εξωραϊστικά δοσμένη, εμφάνιση του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ μπορούν να μετριάσουν την κακή εικόνα και τα κακά εκλογικά ποσοστά που φαίνεται να έχει μέχρι τώρα το κυβερνών κόμμα στις δημοσκοπήσεις.
Ωστόσο, στον αντίποδα, τα παραδείγματα φυσικών καταστροφών όπως ο σεισμός του ’99 στην Πάρνηθα και οι φονικές πυρκαγιές στην Ηλεία το ’07, δεν μπορούν να συγκριθούν ως προς την αντιμετώπιση και τα μέτρα ανακούφισης των πληγέντων με την παρούσα κατάσταση.
Αφενός, διότι η κυβέρνηση βγήκε με ανεξέλεγκτη επιθετική επικοινωνιακή πολιτική, βάλλοντας κατά πάντων πλην του εαυτού της αλλά και της Περιφέρειας Αττικής, αφετέρου, η κρατική μηχανή για την αντιμετώπιση των φαινομένων όπως και η ανακούφιση των πληγέντων τότε δεν προσέκρουαν σε μνημονιακούς σκόπελους, τους οποίους η παρούσα κυβέρνηση έχει αποδεχθεί στο σύνολό τους αλλά δεν παραδέχεται ως μία από τις αιτίες που ο κρατικός μηχανισμός είναι ανεπαρκής.
Την ίδια ώρα, ανεπαρκέστατη κρίνεται και επικοινωνιακά να διαχειριστεί την επερχόμενη περικοπή των συντάξεων. Γιατί πολιτικά έχει ήδη κριθεί, η κυβέρνηση έχει ήδη νομοθετήσει και ψηφίσει τη συγκεκριμένη διάταξη και το μόνο που προσδοκά είναι κάποιου είδους εξυπηρέτηση από ΕΕ και ΔΝΤ για παράταση εφαρμογής των περικοπών, που θα της έδινε περισσότερες ανάσες ζωής και παραμονής στο μάτι του κυκλώνα. Παρ’ όλ’ αυτά, στελέχη της, συνεχώς, στα ΜΜΕ, επιμένουν πως είναι δυνατή η αναστολή του μέτρου, χωρίς να είναι σε θέση να το στηρίξουν κάπως.
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβέρνηση θα έχει να χειριστεί τόσο επικοινωνιακά όσο και πολιτικά το όποιο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην ΠΓΔΜ για τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Με θετικό αποτέλεσμα, η κυβέρνηση κερδίζει χρόνο. Με αρνητικό αποτέλεσμα, η κυβέρνηση θα έχει να αντιμετωπίσει ένα ακόμη μέτωπο, χωρίς να μπορούν να προβλεφθούν οι διαστάσεις που μπορεί να πάρει καθώς πρόκειται για δισεπίλυτο εθνικό ζήτημα, με το οποίο αποφάσισε να ασχοληθεί χωρίς να μπορεί να εγγυηθεί την επίλυσή του, όποια κι αν ήταν αυτή, δεν εξετάζεται εδώ η πρόταση της Συμφωνίας με την ΠΓΔΜ.
Ο μηχανισμός με τον οποίο δημιουργείται (προσοχή: δημιουργείται, όχι πως λειτουργεί) ένας κυκλώνας αποτελεί ακόμη αντικείμενο μελέτης της επιστημονικής κοινότητας, χωρίς να σημαίνει πως δεν μπορεί εξηγηθεί. Συνεπώς, γνωρίζουμε ότι πρόκειται για ένα σύστημα θύελλας με κλειστή περιστροφική, δηλαδή κυκλωνική, κυκλοφορία γύρω από ένα ήρεμο κέντρο χαμηλής βαρομετρικής πίεσης που επικρατεί νηνεμία, το γνωστό ως μάτι του κυκλώνα.
Η κυβέρνηση βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα αλλά δεν έφτασε ως εκεί μόνη της. Διεκδίκησε μεν στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ αυτήν τη θέση, της προσφέρθηκε δε προσωρινώς, μέσα από αλλεπάλληλες υποχωρήσεις και οπισθοχωρήσεις και την πλήρη υποταγή σε ό,τι ζητούσαν ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ.
Μέσα από την αλαζονεία και την οίηση της όποιας εξουσίας και των όποιων προνομίων κατείχε σε θέσεις και πόστα, θεώρησε πως πρόκειται για μόνιμη κατάσταση και πως ό,τι συμβαίνει γύρω της δεν την αγγίζει.
Η τραγωδία που έζησε το πανελλήνιο στο Μάτι, μετατόπισε την κυβέρνηση από το μάτι στο επικίνδυνο τεταρτοκύκλιο του κυκλώνα, αναγκάζοντάς τη να ζήσει τον κυκλώνα σε όλο του το μεγαλείο. Η παραίτηση Τόσκα δεν ήταν παρά μία απέλπιδα αλλά μάταιη προσπάθεια του κυβερνητικού επιτελείου να βρεθεί ξανά στο μάτι του κυκλώνα. Και σε αυτήν την απελπισία της κυβέρνησης, να βρεθεί δηλαδή ξανά στα ήρεμα νερά, οφείλεται ο πανικός που την έχει καταβάλει, πανικός που εκδηλώνεται με την πρωτόγνωρη επιθετικότητα που βγάζει και που ξεμπροστιάζει όλες της τις αδυναμίες, φέρνοντας την κυβέρνηση αντιμέτωπη με το ίδιο της, το πραγματικό, πρόσωπο.
Πηγή: brigada.gr
