Στη σοβαρή κρίση στον αραβο- μουσουλμανικό κόσμο, με επίκεντρο το Κατάρ, η Ελλάδα και η Τουρκία, επέλεξαν διαφορετικά «στρατόπεδα». Η Ελλάδα, δέχτηκε να αναλάβει την διπλωματική εκπροσώπηση της Αιγύπτου στο Κατάρ, που είναι μία από τις επτά (7) Αραβικές χώρες (Σαουδική Αραβία, Αίγυπτος, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Υεμένη, Λιβύη, Μπαχρέιν, αλλά και οι Μαλδίβες), που επέβαλαν εμπάργκο στο Κατάρ. Η Τουρκία, αποφάσισε να στηρίξει πλήρως το Κατάρ, ενισχύοντας μάλιστα με στρατιωτικό προσωπικό και μέσα την νεότευκτη βάση της στο Κατάρ, την πρώτη και μοναδική στρατιωτική βάση της Τουρκίας στον Περσικό Κόλπο. Η διπλωματική επιλογή της Ελλάδος, δηλαδή εμμέσως να επιλέξει συμμαχία στην κρίση στο Κατάρ, παράγει πολιτικά και οικονομικά αποτελέσματα, αλλά και αυτονόητες δεσμεύσεις, στην περίπτωση που η κρίση στον Περσικό Κόλπο πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, ώστε η στρατιωτική επιλογή να γίνει αναπόφευκτη, για την επίλυση της κρίσης. Ωστόσο, η απόφαση της Κυβέρνησης, δημιουργεί, μεσοπρόθεσμα, πρόσθετες ευνοϊκές συνθήκες για την ελληνο-αιγυπτιακή προσέγγιση, με στόχο την οριοθέτηση της μεταξύ τους ΑΟΖ. Επισημαίνουμε ότι, είναι σε εκκρεμότητα η οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών. Το «αγκάθι» στις συνομιλίες ανάμεσα σε Αθήνα και Κάιρο, είναι το Καστελόριζο και η εμμονή, αλλά και οι απειλές, για χρήση στρατιωτικής βίας από την Τουρκία, εφόσον Ελλάδα και Αίγυπτος προχωρήσουν στην οριοθέτηση της μεταξύ τους ΑΟΖ. Η Τουρκία, επιμένει ότι το σύμπλεγμα νησίδων και βραχονησίδων (συνολικά 13) του Καστελόριζου, πρέπει να εξαιρεθεί από τις συνομιλίες για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και συνεπώς για την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Η Τουρκία διατείνεται ότι, το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο, αλλά στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Τουρκική διπλωματία υποστηρίζει ακόμη, ότι το σύμπλεγμα των 13 νησίδων της περιοχής του Καστελόριζου διέπεται από ειδικό καθεστώς, των αποκομμένων νησίδων που επικάθονται επί της τουρκικής υφαλοκρηπίδας. Άρα, δεν διαθέτουν ούτε ΑΟΖ, ούτε και δική τους υφαλοκρηπίδα!
Αν όμως γίνει αποδεκτή η τουρκική άποψη, τότε, το Καστελόριζο αποκόπτεται από τον Εθνικό κορμό και το επόμενο βήμα θα είναι η αμφισβήτηση της κυριαρχίας του. Και το σημαντικότερο, αν γίνει δεκτό ότι το Καστελόριζο δεν διαθέτει ΑΟΖ, τότε η Ελλάδα δεν θα έχει δυνατότητα οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Κύπρο, αφού θα παρεμβάλλεται η ΑΟΖ της Τουρκίας.
Το Καστελόριζο έχοντας δική του ΑΟΖ, ως κατοικούμενο νησί, αποτελεί σημείο οριοθέτησης της ΑΟΖ της Ελλάδας με την Αίγυπτο και με την Κύπρο. Δηλαδή η Τουρκία δεν θα έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο. Γι’ αυτό η Άγκυρα αρνείται να δεχθεί ότι το Καστελόριζο διαθέτει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος, η αναμενόμενη έντονη αντίδραση της Τουρκίας, που η Αίγυπτος, με τον φιλοδυτικό ηγέτη της Στρατάρχη Αλ – Σίσι είναι επιφυλακτική στην οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Ελλάδα, ενώ ο προηγούμενος αιγύπτιος ηγέτης Αμρ Μούσα, ο εκλεκτός της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, είχε πλήρως υιοθετήσει την άποψη της Τουρκίας και γενικά, ήταν εχθρικός προς την Ελλάδα. Επίσης, το Κατάρ, όπως είναι γνωστό, υποστήριξε ανοιχτά και μάλιστα παρείχε γενναία χρηματοδότηση στην Μουσουλμανική Αδελφότητα και τον ηγέτη της Μ. Μόρσι, που κέρδισε τις προεδρικές εκλογές το 2012 στην Αίγυπτο, με αποτέλεσμα, να προκληθεί ρήξη στις σχέσεις της, με τη Σαουδικής Αραβία και με τα ΗΑΕ, που είναι και η αφετηρία της σημερινής κρίσης στο Κόλπο, που είναι η έκφραση μιας αδυσώπητης μάχης εξουσίας, ηγεμονίας και γεωοικονομικών – ενεργειακών συμφερόντων των αυταρχικών καθεστώτων της περιοχής.
Η κρίση στο Κατάρ, είναι πολύ σοβαρή, επειδή διακυβεύονται οικονομικά, πολιτικά, ενεργειακά και γεωθρησκευτικά συμφέροντα.
Τα κράτη της Δύσης (ΗΠΑ, Ε.Ε., Καναδάς και Ισραήλ), υποστηρίζουν εμμέσως το εμπάργκο κατά του Κατάρ, επειδή, όπως διατείνονται, ενισχύει οικονομικά τη διεθνή τρομοκρατία. Φυσικά, αυτή η εκδοχή, δεν υπολείπεται της αλήθειας. Παράλληλα, η δυτική διπλωματία, αναδεικνύει σε τιμητή τη Σαουδική Αραβία, παρότι, αποδεδειγμένα Σαουδαράβες Κροίσοι επενδύουν δισεκ. δολάρια σε πολυάριθμες τρομοκρατικές ισλαμο-φασιστικές οργανώσεις ανά τον κόσμο.
Είναι πασίγνωστο ότι, η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία ήταν και είναι(;) οι βασικοί χρηματοδότες του ISIS, της ΑΛ-ΚΑΙΝΤΑ και της ΑΛ-ΝΟΥΣΡΑ, στον πόλεμο κατά του Άσαντ στην Συρία.
Φυσικά, το πρόβλημα είναι τα αμύθητα πλούτη του ΚΑΤΑΡ, οι μεγάλες επενδύσεις του σε ΗΠΑ και Ευρώπη, τα τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου που διαθέτει το Εμιράτο, καθώς και μια υποτυπώδης προσπάθεια για αποκατάσταση των σχέσεών του με το ΙΡΑΝ, με πιθανή την αυτονόμησή του από τον οικονομικό εναγκαλισμό των Δυτικών πολυεθνικών.
Υπενθυμίζεται ότι το Κατάρ, είναι πρώτη στις εξαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου και τρίτη σε αποθέματα φυσικού αερίου στον Κόσμο. Το Κατάρ διαμοιράζεται ένα γιγάντιο κοίτασμα φυσικού αερίου, το south pars, με το Ιράν και έχει αναπτύξει και οικονομικές σχέσεις με την Τεχεράνη. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος της στοχοποίησης του Κατάρ από την Σαουδική Αραβία, δηλαδή εμμέσως της Τεχεράνης.
Ήδη δυτικά ΜΜΕ υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να γίνει στρατιωτική επέμβαση στο ΚΑΤΑΡ, των συμμάχων της Σαουδικής Αραβίας (ΗΠΑ, ΙΣΡΑΗΛ, ΚΑΝΑΔΑΣ, ΑΙΓΥΠΤΟΣ, σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ), ώστε να χτυπηθεί η τρομοκρατία και να εξουδετερωθεί ο ISIS!! Δεν αποκλείεται, ο κύριος στόχος να μην είναι τελικά το ΚΑΤΑΡ ή όχι μόνο το ΚΑΤΑΡ και οι επενδύσεις του, ούτε και ο ISIS, αλλά το Θεοκρατικό – σιιτικό ΙΡΑΝ, θανάσιμος εχθρός του Ισραήλ και της ουαχαμπιτικής (σουνιτική αίρεση) Σαουδικής Αραβίας.
Το Κατάρ κατηγορείται ιδιαίτερα από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Αίγυπτο, για προνομιακές σχέσεις με την εξτρεμιστική σουνιτική Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Η Τουρκία και το Κατάρ, υποστήριξαν τους Αδερφούς Μουσουλμάνους στην Αίγυπτο, αλλά και τις δυνάμεις, που αντιπολιτεύονται τον Άσαντ στη Συρία.
Από την άλλη πλευρά όμως, το Κατάρ αποτελεί μία περιοχή ειδικής στρατηγικής σημασίας για τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή του Περσικού Κόλπου, καθώς φιλοξενεί μία από τις μεγαλύτερες αμερικανικές αεροπορικές βάσεις, με πρωταγωνιστικό ρόλο στη διεξαγωγή επιχειρήσεων αεροπορικού βομβαρδισμού κατά στόχων του Ισλαμικού Κράτους στην Συρία. Επίσης, η ρωσική διπλωματία έχει κάνει αισθητή την παρουσία της στην νέα κρίση στον Κόλπο. Στηρίζει αναφανδόν το Ιράν, αλλά και τις επιλογές του Τ. Ερντογάν, ειδικά μετά τη στρατιωτική συμφωνία, η Τουρκία να αγοράσει τα υπερσύγχρονα ρωσικά πυραυλικά συστήματα S-400. Οι κακές σχέσεις της Τουρκία με τις ΗΠΑ, λόγω του Κουρδικού (οι ΗΠΑ δηλώνουν αποφασισμένες να αναγνωρίσουν Κουρδικό Κράτος, που αποτελεί μια εξέλιξη «εφιάλτη» για την Τουρκία), αλλά και με την Γερμανία, αποτελούν, μία ακόμη επιβαρυντική παράμετρο της κρίσης στον Κόλπο.
Η κατάσταση περιπλέκεται και μάλιστα πολύ άσχημα. Τα παραδείγματα του ΙΡΑΚ και της Λιβύης, φαίνεται ότι δεν έχουν αναλυθεί προσεχτικά, εκτός και αν (το πιθανότερο), τα οικονομικά, ενεργειακά και γεωστρατηγικά συμφέροντα, κατισχύουν του διπλωματικού «ορθολογισμού», ως το αποτέλεσμα ρεαλιστικής εφαρμογής της διεθνούς νομιμότητας.
