Η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και τα καθήκοντα της Αριστεράς

Α’ ΜΕΡΟΣ

1.       Από το φθινόπωρο, το πολιτικό σκηνικό θα παρουσιάζει πολλά κοινά σημεία-αλλά και πολλές διαφορές-, με την περίοδο Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου του 2011. Τότε, η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ είχε δημιουργήσει ένα πρωτοφανές, για τη μεταπολίτευση και το δικομματισμό, πολιτικό κενό.

2.       Το πολιτικό κενό εκείνης της περιόδου ήρθε να καλύψει ο ΣΥΡΙΖΑ, αξιοποιώντας το σύνθημα της «αριστερής κυβέρνησης», προβάλλοντας δηλαδή το στοιχείο της άμεσης εναλλακτικής πρότασης.

3.       Οι υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς είτε δεν αντιλήφθηκαν το κενό, είτε δεν θέλησαν να το αξιοποιήσουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Δεκέμβριο του 2011 (πριν ο ΣΥΡΙΖΑ προκρίνει το σύνθημα της «αριστερής κυβέρνησης»),  το ΚΚΕ συγκέντρωνε στις δημοσκοπήσεις ποσοστό 14%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις 7%.

4.       Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ εκείνη την περίοδο οφειλόταν κυρίως σε εξωγενείς παράγοντες, την δυναμική παρουσία του λαϊκού παράγοντα . Σήμερα η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ προέρχεται κυρίως από εσωτερικούς, την απόλυτη σήψη (πολιτική κα ηθική) του φαινόμενου της μετάλλαξης και της αποδοχής του ΤΙΝΑ.

5.       Την περίοδο του  ’11 κυριαρχούσε το κράμα Θυμού-Ελπίδας, γεγονός που καθιστούσε πιο εύκολη την αποδοχή ενός εναλλακτικού σεναρίου, πόσο μάλλον  κάποιου που δεν θα αμφισβητούσε ριζικά το υπάρχον πλαίσιο. Παρέμενε όμως ισχυρή η αναζήτηση λύσης σε Συλλογικό-Κοινωνικό επίπεδο.

6.       Την σημερινή περίοδο κυριαρχεί το κράμα Απογοήτευση-Αποστράτευση από το Συλλογικό Όραμα.  Το πολιτικό κενό που γεννά η συνολική σήψη του πολιτικού/οικονομικού μοντέλου του συστήματος της νεοαποικιοκρατίας (και όχι μόνο ενός κόμματος), έχει τέτοια ποιοτικά χαρακτηριστικά που δεν μπορεί πλέον να καλυφθεί» με «εύκολες» λύσεις.

7.       Το 2011, τα κοινωνικά στρώματα που αποτέλεσαν τη δυναμική βάση του πολιτικού κενού, ήταν κυρίως  τα ευρύτερα μικροαστικά στρώματα, που είχαν πληγεί ιδιαίτερα, τα πρώτα δύο χρόνια των Μνημονίων.

8.       Σήμερα, τη βάση του πολιτικού κενού αποτελούν κυρίως οι , λεγόμενες, δυναμικές ηλικίες 18-44. Οι ηλικίες δηλαδή που καλούνται να (μη) ζήσουν προοπτικά σε μια χώρα υποθηκευμένη για δεκαετίες. Ηλικίες με μεγαλύτερη πρόσβαση στην εναλλακτική πληροφόρηση, με αντιφατικά χαρακτηριστικά συμπεριφοράς και χαμηλότερη πολιτικοποίηση των προηγούμενων γενιών.

9.       Η Αριστερά βρίσκεται ξανά (δεύτερη φορά μετά το καλοκαίρι του 2015), μπροστά σε μια μεγάλη ιστορική ευκαιρία. Τα καθήκοντα της περιόδου προϋποθέτουν μεγάλες ανατροπές και ρήξεις και στο εσωτερικό της.