Το καλοκαίρι του 1973, όταν ο δικτάτορας Παπαδόπουλος ‘’χαλάρωσε προσωρινά’’ την καταπίεση, το θέατρο ξεθάρρεψε.
Μεγάλη επιτυχία σημείωνε το ‘’Μεγάλο μας Τσίρκο’’ του Σταύρου Ξαρχάκου, που αναφερόταν στην δύσκολη πορεία της Ελλάδας από τα χρόνια του Όθωνα ως την Γερμανική Κατοχή και την Αντίσταση. Σε κάποιο σημείο η Τζ. Καρέζη τραγουδούσε: ‘’Καθώς τα μαγειρέψαν και τα φτιάξαν, από εξαρχής τον λάκκο τους εσκάψαν’’.
Αυτή η φράση θα μπορούσε να αναφέρεται σε όλη την πορεία του Νεοελληνικού Κράτους (1830-2018).
ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ: ΜΙΑ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ Β’ ΚΟΣΜΟΥ
Μετά την ναυμαχία του Ναβαρίνου (1827) και την νίκη της Ρωσίας στον ρωσοτουρκικό πόλεμο (1828-29) δημιουργήθηκε επιτέλους το κράτος της Νέας Ελλάδας.
Μετά τις πρώτες δεκαετίες η Αγγλία οριστικά κυριάρχησε στην Ελλάδα. Αυτό επισφραγίστηκε με τον ερχομό του Γεώργιου (της δυναστείας Γλύξμπουργκ) ως βασιλεία το 1863 και την ’’δωρεά’’ των Επτανήσων (1864) .
Από τότε η Ελλάδα είναι βασικά υπό την πολιτικό-στρατιωτική εξάρτηση του αγγλοσαξονικού ιμπεριαλισμού (Αγγλία 1863-1947, ΗΠΑ 1947-2018).
Όπως το είπε σε μια ‘’κρίση ειλικρίνειας’’ ο (παλαιός γερμανόφρων) δικτάτορας Μεταξάς το 1939: ‘’η Ελλάς είναι τμήμα της Αγγλικής Αυτοκρατορικής Άμυνας’’.
Είναι αλήθεια ότι η ιμπεριαλιστική Γερμανία προσπάθησε και αυτή να επιβληθεί στην Ελλάδα, αλλά η διπλή ήττα της (ήττα του Β΄ Ράιχ το 1918, συντριβή του Γ΄ Ράιχ το 1945) ανάγκασαν την Γερμανία να περιοριστεί μόνο σε προσπάθεια οικονομικής επιβολής στην Ελλάδα (σε ένα βαθμό το πέτυχε μέσω και της ΕΟΚ-Ε.Ε).
Έτσι σήμερα οι νατοϊκές βάσεις στην Ελλάδα είναι βασικά αμερικάνικες, ενώ οι Γερμανοί δρουν σ’ αυτές εφόσον συμφωνούν οι ΗΠΑ. Αλλά στον οικονομικό τομέα ο λόγος και οι εκβιασμοί των ηγετών της Γερμανίας (πχ Σόιμπλε) έχουν τον κύριο λόγο και ‘’πονάνε» την Ελλάδα.
Και πολιτιστικά η εξάρτηση από τους Αγγλοσάξονες είναι κυρίαρχη.
Κάθε βράδυ ο Έλληνας, μέσω των σίριαλ (αστυνομικών, στρατιωτικών, κατασκοπευτικών), βλέπει πολύ περισσότερο την αστερόεσσα από ότι την ελληνική σημαία! Μαθαίνει να «αγαπάει» τους Αμερικανούς στρατιώτες, ενώ οι Ρώσοι ή οι Κινέζοι είναι… ανύπαρκτοι ή εχθροί.
Αλλά σ’ αυτόν τον τομέα και οι Γάλλοι και οι Γερμανοί «εξαφανισμένοι»!
Σε όλο αυτό το διάστημα η Ελλάδα είχε μέτρια οικονομική ανάπτυξη. Βέβαια, μετά το 1949 και για 30 χρόνια υπήρξε μια ισχυρή βιομηχανική άνοδος, καθώς η αστική Ελλάδα ήταν «προπύργιο αντικομμουνισμού» και οι ΗΠΑ – ΝΑΤΟ προωθούσαν μια ορισμένη εκβιομηχάνιση της Ελλάδας.
Αλλά και τότε οι μηχανοκατασκευές έμεναν πίσω. Τρακτέρ και φορτηγά αυτοκίνητα εισάγονταν μαζικά από το εξωτερικό (πχ Γερμανία).
Στα λεωφορεία οι μηχανές έρχονταν από έξω και στην Ελλάδα φτιάχνονταν τα αμαξώματα! Η υψηλή τεχνολογία είχε αργή ανάπτυξη στην Ελλάδα.
Η ΧΡΟΝΙΑ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (1979-2018)
Μετά την Β’ πετρελαϊκή κρίση (1979) έπεσαν αρκετά οι ρυθμοί ανάπτυξης στην Δύση. Η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιταλία χτυπήθηκαν περισσότερο. Μετά το 1990 χτυπήθηκε πολύ και η Ιαπωνία. Αλλά και η Γερμανία έπαθε μεγάλη ζημιά: μειώθηκαν στο μισό οι ρυθμοί ανάπτυξης.
Η Ελλάδα, σαν εξαρτημένη χώρα, είχε μεγάλη ζημιά κυρίως στην υλική παραγωγή: Η ελληνική βιομηχανία το 2018(στοιχεία α’ 2μήνες) βρίσκεται 16% χαμηλότερα απ’ ότι το 2000!
Με τους κανονισμούς της ΕΟΚ – ΕΕ χτυπήθηκαν μια σειρά κλάδοι της ελληνικής βιομηχανίας. Για να διατηρηθεί το επίπεδο ζωής του λαού «και να μην γίνουν εξεγέρσεις», οι κυβερνήσεις από το 1980 αύξησαν το δημόσιο χρέος (Α. Παπανδρέου, Κ. Μητσοτάκης) και μετά το ιδιωτικό χρέος (Κ. Σημίτης, Κ .Καραμανλής).
Με τις παροχές και τα δάνεια, καθώς και την «ευρωπαϊστική» προπαγάνδα από τα Μ.Μ.Ε, μεγάλες μάζες λαού κοιμούνταν τον ύπνο του δικαίου. Και μετά ήρθαν τα μνημόνια…
Συνολικά στα 40 χρόνια (1981-2020) η Ελλάδα είναι ζήτημα εάν θα έχει αύξηση ΑΕΠ 50%, ενώ οι ΗΠΑ θα έχουν αύξηση 170-200% και η ΛΔ Κίνας αύξηση πάνω από 2000%!
Υπήρξε ένας τομέας που ανέβηκε πολύ στην Ελλάδα: ο Τουρισμός. Το εύκρατο κλίμα, τα ωραία νησιά και τα «δαντελλωτά ακρογιάλια», ο Παρθενώνας, οι Μυκήνες, η Κνωσός κλπ, οδήγησαν στην αύξηση των τουριστών κατά 600% περίπου στα 40 τελευταία χρόνια (από 4 σε 30 εκατομμύρια). Από τον τουρισμό η Ελλάδα μπορεί να κέρδισε ίσως και 200-300 δισεκατομμύρια δολάρια (μαζί με την απαραίτητη μόχλευση).
Με τον τουρισμό χτίστηκαν πολλές εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια και αγοράστηκαν ίσως εκατομμύρια τροχοφόρα (αυτοκίνητα ΙΧ, μοτοσυκλέτες, μικρά φορτηγά κλπ). Ο τουρισμός μαζί με τον ασυγκράτητο δανεισμό διατήρησαν (έως τώρα) σχετικά σταθερό το καπιταλιστικό ευρωατλαντικό καθεστώς της Ελλάδας.
Αλλά ακριβώς επειδή «βαριά βιομηχανία της Ελλάδας είναι ο τουρισμός», ακριβώς αυτό δείχνει τον εξαρτημένο χαρακτήρα της χώρας.
Στα πλαίσια του Ευρωατλαντισμού η Ελλάδα προορίζεται να μείνει «για πάντα» μια χώρα του Β’ Κόσμου. Βέβαια δεν είναι Αφρική, ούτε Πακιστάν ή Μπαγκλαντές, ούτε Γουατεμάλα ή Κολομβία.
Αλλά και δεν θα φτάσει «ποτέ» τούς συμμάχους της: ΗΠΑ, Καναδάς, Γερμανία, Ολλανδία, Νορβηγία, Σουηδία, Δανία, Αυστρία, Ελβετία, Αυστραλία ούτε και την Γαλλία ή την Βόρεια Ιταλία.
Αντίθετα η ΛΔ Κίνας, που το 1949 ήταν στο 10% του κεφαλήν βιομηχανικού επιπέδου της Ελλάδας , έχει περάσει πολύ (στο τριπλάσιο –τετραπλάσιο) την κατά κεφαλήν παραγωγή της Ελλάδας και πλησιάζει Γερμανία και ΗΠΑ.
Υστερεί βέβαια η Κίνα ακόμη στον τριτογενή τομέα. Αλλά οι λιανικές πωλήσεις ανεβαίνουν με 10% ετήσιο ρυθμό (ως το 2030 θα τριπλασιασθούν).
Η Κίνα μετά 10-15 χρόνια πιθανόν θα περάσει στον Α’ Κόσμο. Η Ελλάδα όμως Β’ Κόσμος ήταν επί Τρικούπη, Β’ Κόσμος επί Βενιζέλου, Β’ Κόσμος επί Κ. Καραμανλή και Α. Παπανδρέου, Β΄ Κόσμος επί Σαμαρά και Τσίπρα και το 2030-2040, όταν η Κίνα θα είναι (πιθανόν) Α’ Κόσμος, η Ελλάδα πάλι Β’ Κόσμος θα είναι.
Η Κίνα πριν το 1949 ήταν Δ’ ή Ε ή Κόσμος, με τρομερή εξαθλίωση.
Τότε η φτωχή Ελλάδα ήταν πολύ πιο πλούσια…
Ο εξαρτημένος ευρωατλαντικός καπιταλιστικός δρόμος της Ελλάδας είναι σε χρόνο αδιέξοδο. Η μεγαλοαστική τάξη δεν μπορεί να ηγείται της χώρας.
