Επιμένουμε ΟΧΙ!

Πριν τρία χρόνια, στις 5 Ιουλίου του 2015 έμελλε να κλείσουν πολλά κεφάλαια της πρόσφατης πολιτικής Ιστορίας της Ελλάδας αλλά ταυτόχρονα  άνοιξαν νέες εκκρεμότητες που ακόμα δεν έχουν βρει λύση.

H ανακοίνωση της προσφυγής στον μηχανισμό στήριξης έγινε από το γραφικό Καστελόριζο στις 23 Απριλίου 2010 από τον πρωθυπουργό του λεφτά υπάρχουν Γεώργιο Α. Παπανδρέου. Από τη στιγμή εκείνη ξεκίνησε ένας ορυμαγδός εξελίξεων σε όλα τα επίπεδα.

Οι αγανακτισμένοι και οι πλατείες

Στον απόηχο των μεγάλων λαΐκών κινητοποιήσεων διαμαρτυρίας κατά της ψήφισης του πρώτου μνημονίου, μετά την προσπάθεια σπίλωσης της αντίστασης με τη φωτιά στη Marfin (που εδώ και 8 χρόνια τα θύματα της παραμένουν αδικαίωτα) και με τα πρώτα σημάδια της κρίσης στην οικονομική κατάσταση της μεσαίας τάξης , εμπνευσμένη από το κίνημα των Ισπανών «Indigniados» και με οργάνωση μέσα από τα social media συγκεντρώθηκε στο Σύνταγμα κυρίως αλλά και στις πλατείες των μεγάλων πόλεων της χώρας ένα τεράστιο και ανομοιογενές πλήθος.

Σχεδόν δύο μήνες κράτησε αυτή η πρωτόγνωρη κατάσταση. Μια ειρηνική συνύπαρξη ετερόκλητων ανθρώπων από την άκρα δεξιά ως την άκρα αριστερά που ακόμα και σήμερα τα κόμματα αδυνατούν να εξηγήσουν. Απολίτικα και με γενικόλογα συνθήματα από τη μια αλλά και με μεγάλες συζητήσεις ζυμώσεις και προβληματισμό από την άλλη. Μια όμορφη ιστορία που έμελλε να τελειώσει με τον γνωστό τρόπο της καταστολής και των “μπαχαλάκηδων” κατά τη διάρκεια ψήφισης του μεσοπρόθεσμου.

Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ και το δημοψήφισμα

Οι διεργασίες και η διάλυση του μεταπολιτευτικού πολιτικού σκηνικού φάνηκε στις εκλογές του Μαΐου του 2012. Με ένα δεύτερο μνημόνιο στη πλάτη και την αστυνομική βία να διαλύει βάναυσα μια από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις των τελευταίων ετών, ο λαός με τη ψήφο του θέλησε να τιμωρήσει τους υπεύθυνους για τη χρεωκοπία και ανέδειξε σε αντίπαλο δέος της ΝΔ τον ΣΥΡΙΖΑ του 3% και έβαλε στη βουλή τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Αυτή η αλλαγή ολοκληρώθηκε τον Γενάρη του 2015 με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ.

Ο λαός πίστεψε τις εξαγγελίες περί διαπραγμάτευσης και παρόλο που σε μία μεγάλη πληθυσμιακή ομάδα είχε ωριμάσει η ιδέα της εξόδου από το ευρώ και την ΕΕ ως μοναδική λύση για τη σωτηρία της χώρας, στη πλειοψηφία υπήρχε ο φόβος της πτώχευσης της ανεξέλεγκτης χρεωκοπίας και των αντιποίνων από τους εταίρους. Πάνω σε αυτό το φόβο στηρίχτηκε και η εκστρατεία τρομοκράτησης των Ελλήνων από τη ντόπια ολιγαρχία με αιχμή του δόρατος τα ΜΜΕ κατά τη διάρκεια της εβδομάδας πριν το δημοψήφισμα. Οι Βρυξέλλες ξεδιάντροπα στήριξαν το ΝΑΙ έχοντας παίξει νωρίτερα και το χαρτί των capital controls που κρατάνε μέχρι σήμερα.

Όμως οι ταλαιπωρημένοι πολίτες στάθηκαν στο ύψος τους και με ένα ποσοστό που άγγιξε το 62% διατράνωσαν το ΟΧΙ στα σχέδια εξόντωσης τους το ΟΧΙ στην κατοχή της χώρας και ως ένα βαθμό και το ΟΧΙ στο ευρώ και την ΕΕ αφού οι υπέρμαχοι του ΝΑΙ τόνιζαν συνεχώς τη πιθανότητα εξόδου. Δυστυχώς ο κος Τσίπρας αψήφησε τη ρητή λαΐκή εντολή και όχι μόνο δεν τίμησε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος αλλά έφερε και το δικό του 3ο μνημόνιο.

Σήμερα; Επιμένουμε ΟΧΙ!

Τον Σεπτεμβρίο του  2015 ο Τσίπρας προσπάθησε να νομιμοποιήσει την επιλογή του με τις εκλογές εξπρές. Το εκλογικό σώμα που στήριξε το ΟΧΙ ζαλισμένο και αηδιασμένο από τη προδοσία είτε απείχε είτε χωρίς να προλάβει να οργανωθεί δε κατάφερε να μπει στη Βουλή. Κάποιοι στρουθοκαμηλίζοντας συνέχιζαν να ελπίζουν στη λύση εντός ΕΕ.

Τώρα πια όμως δεν υπάρχουν αυταπάτες! Και οι πιο φιλοευρωπαίοι έχουν πια καταλάβει ότι όσο παραμένουμε στην ένωση και στο κοινό νόμισμα η κατοχή της χώρας θα συνεχιστεί. Όσοι απείχαν κατάλαβαν ότι έτσι διευκόλυναν τα σχέδια των κατακτητών. Ακόμα και οι πιο καλοπροαίρετοι που θέλουν να πιστέψουν στο παραμύθι της εξόδου από τα μνημόνια, βλέπουν την εξαθλίωση των ηλικιωμένων, την ανεργία και τη μετανάστευση των νέων το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τους πλειστηριασμούς και την κατάρρευση των κοινωνικών δομών και προσγειώνονται στη πραγματικότητα. Βλέπουν τη χώρα να μετατρέπεται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων και να ξεπουλιέται η ιστορία της χώρας με αντάλλαγμα προεκλογικά τρικ.

Το μόνο που μένει είναι όλες οι δυνάμεις που στήριξαν το ΟΧΙ να καταφέρουν να βρουν τη κοινή συνισταμένη και να μπορέσουν να εκφράσουν όλους αυτούς που μετά την ανατροπή του δημοψηφίσματος έμειναν χωρίς πολιτική στέγη αλλά και όλους αυτούς που ανεξάρτητα από το κομματικό τους παρελθόν συναντήθηκαν σε κοινές δράσεις. Η έξοδος από την ΕΕ και το ευρώ η κρατικοποίηση των τραπεζών η διαγραφή του χρέους η απονομή δικαιοσύνης και η Συνταγματική Αναθεώρηση είναι οι ελάχιστοι επιθυμητοί κοινοί στόχοι. Χωρίς προσωπικές ατζέντες και με ειλικρίνεια να ενωθούμε και να βροντοφωνάξουμε πως: Επιμένουμε ΟΧΙ!

*Πηγή: metopotouoxi.blogspot.com