Οι κινητοποίησεις των αγροτών προφανώς και δηλώνουν την απόγνωση των παραγωγών του πρωτογενούς τομέα παραγωγής,καθώς αδυνατούν να καλύψουν το κόστος των προιόντων τους. Ο πληθωρισμός έχει πλήξει τα νοικοκυριά που διαθέτουν χαμηλά και σταθερά εισοδήματα καθώς και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Το κόστος μετακίνησης και μεταφοράς πολιτών και εμπορευμάτων έχει αυξηθεί,όπως και ο καφές στις καφετέριες, καθώς η τιμή των καυσίμων οδεύει προς τα δύο ευρώ το λίτρο στην αμόλυβδη βενζίνη. Το αίτημα για άμεση διεξαγωγή εκλογών και εξ αυτής της αποτυχίας- μαζί με τις γνωστές άλλες- της οικονομικής πολιτικής,καθίσταται εκ νέου επίκαιρο. Την ίδια στιγμή στην Βουλή διαδραματίζονται ακραίες πολιτικές αντιπαραθέσεις,ακόμη και με χαρακτήρα ακτιβισμού. Όλοι αντιλαμβάνονται πλέον την αναγκαιότητα Αλλαγής στο πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό. Μία Αλλαγή επιτακτική,η οποία θα κατευθύνεται προς το συμφέρον των πολιτών και της κοινωνίας. Ωστόσο αυτή η Αλλαγή δεν πρέπει να σταματά στις γνωστές προγραμματικές εξαγγελίες,αλλά αμέσως πρέπει να συνοδεύεται με πράξεις οι οποίες θα δημιουργούν τις προυποθέσεις προστασίας των χαμηλών και σταθερών εισοδημάτων,θα διευκολύνει την λειτουργία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων,θα κατοχυρώνει την πολυφωνία στα ΜΜΕ,θα περιορίζει τον αυταρχισμό και θα περιστέλλει την εμφάνιση νοσηρών κοινωνικών φαινομένων,από τα οποία μαστίζεται δεκαετίες η ελληνική κοινωνία.
Εάν οι κινητοποιήσεις των αγροτών είναι επιτυχείς,τούτο θα οφείλεται στην οργάνωση του αγώνα τους και στην ανταπόκριση που θά έχει αυτός στην υπόλοιπη κοινωνία,όπως και τα αιτήματά τους,στο πόσο τελικά θα αγγίξει και άλλα στρώματά της. Με αυτόν τον τρόπο θα αποφευχθεί η διχαστική πολιτική που προωθεί και εφαρμόζει η εκάστοτε εξουσία,καθώς πάντα αυτήν εξυπηρετεί. Η ίδια αλληλεγγύη και συμπαράσταση πρέπει να επιδεικνύεται προς και από όλα τα κοινωνικά στρώματα τα οποία διεκδικούν την υλοποίηση δικαίων αιτημάτων τους. Φυσικά πρωτίστως τόσο η αλληλεγγύη όσο και η συμπαράσταση οφείλουν να είναι οι οδηγοί εκείνοι που να χαρακτηρίζουν τις σχέσειςτων, εδώ και καιρό δοκιμαζόμενων,πολιτών μεταξύ τους,μακριά και έξω από κάθε είδους διχασμούς ανάμεσά τους. Η ενότητα και ο αγώνας είναι οι πυλώνες εκείνοι επί των οποίων μπορεί συνολικά να αντισταθεί μία κοινωνία σε ό,τι την ευτελίζει,την δοκιμάζει,την ταλαιπωρεί και τελικώς την δυστυχεί. Επίσης αυτά είναι τα δύο απαραίτητα στοιχεία που οδηγούν σε ευημερία και βελτίωση της ζωής τόσο της κοινωνίας,όσο και των πολιτών. Οι καιροί επίσης απαιτούν και πολιτική ενότητα,παρ’ όλες τις επιμέρους διαφορές των προοδευτικών κοινοβουλευτικών και εξωκοινοβουλευτικών πολιτικών δυνάμεων,ούτως ώστε να πραγματοποιηθεί μία ουσιαστική Αλλαγή, σε κατεύθυνση προοδευτικά ριζοσπαστική,ρήξης και ανατροπής της σημερινής πολιτικής κατάστασης.
Οι καιροί απαιτούν συγκέντρωση δυνάμεων και όχι άσκοπη και άκαιρη σπατάλη αυτών. Είναι καιρός τώρα οι πολιτικές δυνάμεις με δημοκρατικό,προοδευτικό προσανατολισμό και χαρακτήρα, να φανούν επιτέλους πολιτικά ώριμες και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των πολιτών και της κοινωνίας. Σε διαφορετική περίπτωση,όπως το παρελθόν και η Ιστορία έχει διδάξει, θα είναι συνυπεύθυνες για ένα ίδιο αύριο,για ένα μέλλον χωρίς ελπίδα και προοπτική,διατηρώντας την Ελλάδα σταθερό ουραγό στους τομείς της ευημερίας,της ανάπτυξης,της δημοκρατίας,της κοινωνικής στήριξης και πρόνοιας και σε πολλούς άλλους. Οι επόμενες εκλογές θα αποδείξουν εάν οι προοδευτικές δυνάμεις είναι όντως έτοιμες δια της ενώσεως να πάψουν να βλέπουν την μικρή εικόνα που είναι το δέντρο και έχουν την ικανότητα και την διορατικότητα να δουν και να συνθέσουν την μεγάλη εικόνα που είναι το δάσος,η Ελλάδα δηλαδή και οι πολίτες της. Εάν εκ νέου δεν συμβεί αυτό,τότε θα επαναληφθεί το φαινόμενο η πολιτική να απωθεί αντί να έλκει και τούτο θα το εκφράσουν και πάλι οι πολίτες μέσω της μαζικής αποχής,του άκυρου και του λευκού και φυσικά και πάλι δεν θα ευθύνονται αυτοί. Είναι η απουσία οράματος,έμπνευσης και εμπιστοσύνης που δεν έχουν καταφέρει να μεταφέρουν σε αυτούς όλες εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που ευαγγελίζονται πολιτική Αλλαγής και ρήξης στα λόγια και στα προγράμματα,ενώ στην πράξη εφαρμόζουν και υιοθετούν πολιτική διάσπασης και μονοκομματικής αυθεντίας. Αυθεντίες και χαρισματικοί ηγέτες δυστυχώς εδώ και έτη απουσιάζουν από την πολιτική σκηνή της Ελλαδας,όσο και παγκοσμίως. Οπότε μόνον η σύνθεση και η ένωση,ο πλουραλισμός απόψεων και η διαισθητική ικανότητα να αντιληφθείς τις απαιτήσεις των καιρών και της κοινωνίας, είναι εκείνοι οι μόνοι πολιτικοί δείκτες οι οποίοι ενδεχομένως και υπό προυποθέσεις είναι οι ικανές και αναγκαίες συνθήκες,που θα επιφέρουν την πολυπόθητη και απαραίτητη πολιτική και κοινωνική Αλλαγή στην Ελλάδα. Μία Αλλαγή ριζική,συγκρουσιακή,βουλησιαρχική μόνον ως προς το συμφέρον των πολιτών και της κοινωνίας,που εδώ και πέραν δεκαετίας βιώνουν μία ζωή η οποία δεν τους αξίζει,δεν τους αρμόζει και δεν συνάδει ούτε με το παρελθόν,αλλά κυρίως ως προς το μέλλον. Μία ακίνητη κοινωνία,επί έτη παραμένοντας στο όριο,είναι δεδομένο ότι παρακμάζει,σαπίζει,βυσσοδομεί,αποσυντίθεται και τέλος οδηγείται σε οντολογική ανυπαρξία.
