ΕΝΥΠΕΚΚ: Η πρότασή μας για την Ελλάδα

Η Εκτελεστική Επιτροπή της Ένωσης για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝΥΠΕΚΚ) με Πρόεδρο τον καθηγητή Αλέξη Μητρόπουλο κατέθεσε την “Πρόταση της για την Ελλάδα”

1.Το καλοκαίρι του 2018 η Ελληνική Δημοκρατία έλαβε την τελευταία δόση τού τρίτου δανείου (του ESM) που ανεβάζει το δημόσιο χρέος στα 343 δις ευρώ (188,6% του ΑΕΠ). Το χρέος προβλέπεται να αυξηθεί περαιτέρω βραχυπρόθεσμα, ενώ, όταν υπεγράφη η πρώτη Δανειακή Σύμβαση, τον Μάιο του 2010, ανερχόταν -με τα αναθεωρημένα μάλιστα στοιχεία- στα 301,062 δις ευρώ (126,74% του ΑΕΠ).

Και με τα τρία Μνημόνια Συνεννόησης για τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις οικονομικής πολιτικής, εφαρμόστηκε –πλην των άλλων- η γενικευμένη ρήτρα εσωτερικής υποτίμησης σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές δαπάνες (σχολεία, πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα, νοσοκομεία και όλα τα καθιδρύματα του ΕΣΥ, τα φάρμακα, στις δομές και παροχές κοινωνικής μέριμνας), ακίνητα, κινητά και όλα τα άλλα αποτιμητά περιουσιακά στοιχεία. Υπολογίζεται ότι ένα ολόκληρο σημερινό ΑΕΠ, παραπάνω από 180 δις ευρώ, αφαιρέθηκαν βίαια από τους συνταξιούχους, τους μισθωτούς τού ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και τα νοικοκυριά, κατά τη μνημονιακή περίοδο 2010-2018.

Ο ελληνικός λαός μπήκε σε μια περιπέτεια χωρίς θετικά αποτελέσματα για την οικονομία και την κοινωνία παρά μόνον τη βίαιη πτώση-αφαίρεση του 28% του ΑΕΠ και τη «διόρθωση» του διπλού ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών και προϋπολογισμού λόγω της τεχνητής ύφεσης.

2.Στις 21-8-2018 προφανώς δεν βγήκαμε από τα Μνημόνια, ούτε ακυρώσαμε τους 700 και πλέον εφαρμοστικούς τους νόμους, αλλά εισήλθαμε σε μια νέα περίοδο υλοποίησης των σκληρότερων μνημονιακών μέτρων και εμβάθυνσης των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων.

Η κυβέρνηση ανέλαβε νέες δεσμεύσεις:

-οι πλειστηριασμοί κατοικιών, επαγγελματικών χώρων, αγρών και επιχειρήσεων θα υπερβούν τις 130.000 ως το τέλος του 2021 (10.000 για το 2018 και 40.000 για κάθε επόμενο από τα τρία έτη),

-τα «κόκκινα» δάνεια, μέχρι το τέλος του 2019, θα πρέπει να μειωθούν στο 35% από 48% (από 92 δις στα 64,6 δις ευρώ σε έναν χρόνο),

-οι πωλήσεις των κυριότερων στοιχείων τού διαχρονικού υλικού και άυλου πλούτου της πατρίδας, από την ενέργεια μέχρι τα νερά, προβλέπεται να ολοκληρωθούν ως το τέλος του 2019, όπως επίσης οι ιδιωτικοποιήσεις λιμανιών, μαρίνων κ.λπ.

Προβλέπεται επίσης να υλοποιηθεί η μείωση κατά 3.000 περίπου ευρώ της έκπτωσης φόρου («αφορολόγητο») για το 2020 και η δύο φορές ψηφισμένη περικοπή των συντάξεων που είναι συνδεδεμένη με το πλεόνασμα των ετών 2019-2022.

Στο ζήτημα αυτό, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα σχέδιο εμπαιγμού των συνταξιούχων περί δήθεν αποτροπής, μετάθεσης ή μειώσεων σε δόσεις των ήδη  ψηφισθέντων, ενώ η μόνη συζήτηση που έπρεπε να γίνεται σήμερα είναι η επιστροφή στους συνταξιούχους αυτών που τους αφαιρέθηκαν (περίπου 80 δις ευρώ) και η με νόμο κατάργηση δια παντός του επανυπολογισμού των συντάξεων και της λεγόμενης «προσωπικής διαφοράς».

Ταυτόχρονα δρομολογείται η εφαρμογή τής λεγόμενης «εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ», η οποία -μεταξύ των άλλων- προβλέπει «εκσυγχρονισμό», κυρίως δηλαδή δημιουργία ιδιωτικών αγορών σε όλο το εύρος των δημοσίων λειτουργιών, ακόμη και όσων ανήκουν στον σκληρό πυρήνα της κρατικής εξουσίας.

Εξάλλου η περαιτέρω μείωση των δημοσίων επενδύσεων συνεχίζεται και απαξιώνει τις στοιχειώδεις υποδομές τής χώρας έτσι που δημιουργούνται καθημερινά προβλήματα λόγω έλλειψης υποτυπώδους συντήρησης.

Η χώρα εφεξής υποχρεώνεται να παρουσιάζει πλεονάσματα 3,5% για μία πενταετία (μέχρι το 2022) και 2,2% κατ’έτος μέχρι το 2060, κάτι πρωτοφανές και ασύλληπτο στην οικονομική ιστορία των κρατών, που έχει –σύμφωνα και με τις επίσημες εκτιμήσεις του ΔΝΤ- μόνο 6% πιθανότητες να υλοποιηθεί, ακόμη και υπό τις ευνοϊκότερες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες.

Με αυτή την ανήκουστη δέσμευση των πολλών επόμενων κυβερνήσεων δημιουργείται και νέο μείζον ζήτημα Δημοκρατίας αφού αφορά σε πολλές διαδοχικές εκφράσεις τής λαϊκής κυριαρχίας που είναι φαλκιδευμένες.

Η αλλοτρίωση του δημοσίου πλούτου κυρίως μέσω των ιδιότυπων «ιδιωτικοποιήσεων», όπου κρατικές επιχειρήσεις των δανειστών αγοράζουν αντί ευτελούς συνήθως τιμήματος σημαντικά στοιχεία τού εθνικού και κοινωνικού πλούτου, καθώς και η υποθήκευση όλων των δημόσιων στοιχείων γενικώς μέσω του υπερΤαμείου (κάτι πρωτοφανές στην ιστορία του πολιτισμένου κόσμου!), αποστερούν την Ελληνική Πολιτεία από έναν στοιχειώδη αναπτυξιακό σχεδιασμό, αφού όλοι γνωρίζουν ότι πρόκειται περί δέσμιων και συνεχώς απαξιούμενων στοιχείων που δεν μπορούν να ενταχθούν σε μια εθνική αναπτυξιακή προσπάθεια.

Η υπερενισχυμένη διπλή εποπτεία τής τετραρχίας των δανειστών, αφενός μεν με την επιτόπια «μεταρρυθμιστική» και δημοσιονομική αστυνόμευση από εκατοντάδες τεχνοκράτες τους, αφετέρου δε, με την ανά τρίμηνο επιθεώρηση των εκπροσώπων τής τετραμερούς επιτήρησης, αφαιρεί κάθε δυνατότητα αυτενέργειας και γελοιοποιεί κάθε ισχυρισμό περί ανάκτησης βαθμών ελευθερίας από την Ελληνική Πολιτική Λειτουργία. Αλλά και το άγρυπνο βλέμμα τού αδηφάγου νομαδικού κεφαλαίου εποπτεύει τις εσωτερικές κινήσεις, έτοιμο να εκμεταλλευθεί κάθε παρέκκλιση από τη μνημονιακή πορεία.

Κατά συνέπεια :

-με τα προνομοθετημένα μέτρα και τις δεσμεύσεις τού τρίτου γενικευμένου και ανακεφαλαιωτικού Μνημονίου, να συμπληρώνουν το καθεστώς τής μνημονιακής …κανονικότητας της πατρίδας μας που μεταβάλλεται με γρήγορους ρυθμούς σε δευτερεύουσα-συμπληρωματική οικονομία και κοινωνία σε σχέση με τις κεντροευρωπαϊκές,

-με το Εθνικό Σύστημα Υγείας να συντηρείται πλέον από τις κρατήσεις των διαρκώς απομειούμενων συντάξεων και να καταρρέει,

-με το Κοινωνικό Κράτος να διαλύεται και να προσομοιάζει σε  φιλανθρωπικό ίδρυμα βικτωριανής εποχής,

-με τις εργασιακές σχέσεις να απορρυθμίζονται με την προϊούσα ελαστικοποίηση, ανασφάλεια, ατυπία και τις υποτυπώδεις αμοιβές για τους ανειδίκευτους εργάτες και τους νέους,

-με τη μετανάστευση των προικισμένων νέων μας να συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς,

-με τις γεννήσεις να υπολείπονται σημαντικά από τους θανάτους,

-με τους γάμους των νέων Ελλήνων να μειώνονται και τις αυτοκτονίες να αυξάνονται καθημερινά, αλλά να μην δημοσιοποιούνται αφού πλέον έγιναν μνημονιακή …ρουτίνα,

-με  τον ελληνικό πληθυσμό (κυρίως τον ενεργό) να γερνά και να συρρικνώνεται δημιουργώντας τραγικά αδιέξοδα στη διεξαγωγή της οικονομικής και κοινωνικής λειτουργία τής χώρας, αλλά και υπαρκτικά προβλήματα στο Έθνος,

-με την άφρονα, επιπόλαιη και εθνομηδενιστική αντιμετώπιση του Μεταναστευτικού Ζητήματος σε μια περίοδο εθνικής ανασυγκρότησης και αναστοχασμού των κρατών (ακόμη και αυτών του στενού πυρήνα της ΕΕ),

-με την καταστροφή του μικρο-ιδιοκτητικού τρόπου παραγωγής και την αλλοτρίωση της προγονικής και οικογενειακής περιουσίας,

-με την ανυπαρξία εθνικής αποταμίευσης, καθόσον όλες πλέον οι συστημικές τράπεζες, που ανακεφαλαιοποιήθηκαν τρεις φορές με τα χρήματα του ελληνικού λαού (αφού προηγουμένως μηδενίστηκε σχεδόν η αξία των μετοχών τους) και βρίσκονται στα χέρια ξένων, στους οποίους περνούν με μεγάλη ευκολία και με ευτελή τιμήματα μέσω αυτών και τα κύρια παραγωγικά μέσα τής πατρίδας (ιδιωτικά και δημόσια),

-με τα πολλά σοβαρά εθνικά θέματα να …«επιλύονται» το ένα μετά το άλλο εις βάρος των διαχρονικών συμφερόντων του λαού και του έθνους, σύμφωνα με τις απροκάλυπτες πλέον εντολές των ξένων, αφού η χώρα εισήλθε σ’αυτή την περίοδο της όξυνσης των εθνικών, φυλετικών και θρησκευτικών ιδιαιτεροτήτων, με τον εφησυχασμό ενός ιστορικά ατεκμηρίωτου, επιπόλαιου και βλαπτικού διεθνισμού, αφήνοντας ζωτικό χώρο στους πάσης φύσεως γείτονες, που διεκδικούν ο καθένας μέρος τής ιστορίας, των συμβόλων, των περιουσιακών στοιχείων και του πληθυσμού της πατρίδας, θέτοντας υπό αναθεώρηση το status quo,

-με το Σκοπιανό να οδεύει προς «επίλυση» σύμφωνα με τις μη αποκρυπτόμενες (δημόσιες) …υποδείξεις των συμμάχων και της ΕΕ, παρά την καθολική αντίδραση του ελληνικού λαού που εκδήλωσε με κάθε τρόπο την αντίθεσή του στη Συμφωνία Εθνικής Υποχώρησης των Ψαράδων Πρεσπών,

-με τους πολίτες καταπτοημένους, μελαγχολικούς, απέλπιδες, οιονεί παραιτημένους,

ΚΑΝΕΝΑΣ γνήσιος και προοδευτικός άνθρωπος και πατριώτης δεν μπορεί να μην σκέφτεται ότι πρέπει να μπει, σαν ένα πρώτο βήμα, ένα τέλος σ’αυτή τη γενικευμένη κατρακύλα.

3.Για την επιβολή, βεβαίως, του σκληρού μνημονιακού πλαισίου μεθοδεύτηκε η συκοφάντηση του Συνδικαλιστικού Κινήματος, ο διασυρμός του, η ποινικοποίηση ακόμη και νόμιμων δράσεών του που περιγράφονταν στον θεσμικό νόμο 1264/1982, καθώς και η συρρίκνωση των αρμοδιοτήτων του. Έτσι η κοινωνία δεν μπόρεσε να αντιδράσει μαζικά και συντονισμένα, κυρίως όταν οι αντιμνημονιακές δημοκρατικές δυνάμεις που επαγγέλλονταν την άμεση κατάργηση των Μνημονίων, έκαναν στροφή 180 μοιρών ως κυβέρνηση και έφεραν το τρίτο σκληρότερο Μνημόνιο (ν. 4336/2015). Αλλά και η ηγεσία του Σ/Κ δεν έλαβε εγκαίρως τις αναγκαίες πρωτοβουλίες απεξάρτησης από κομματικές δεσμεύσεις και διεύρυνσης με το νέο «πρεκαριάτο», τους απόμαχους της εργασίας, τους ανέργους κ.λπ., ώστε να ανανεωθεί να ανασυγκροτηθεί προκειμένου να αποφύγει την επερχόμενη καθολική ήττα στο κοινωνικό ζήτημα ή έστω να αμβλύνει τις συνέπειές της. Το ίδιο συνέβη με το Συνεταιριστικό Κίνημα, το Κίνημα Νεολαίας κ.λπ.

Αλλά και το μεγαλύτερο μέρος τής ελληνικής διανόησης και των ανθρώπων της τέχνης μετεωρίστηκε και κινείται ακόμη μεταξύ συστημικής ενσωμάτωσης, μνημονιακής στήριξης ή απάθειας.

Έτσι ο λαός βρέθηκε στο κενό χωρίς ηγεμονική πρωτοποριακή δύναμη αντίστασης που θα τον προστάτευε από τα μνημονιακά δεινά.

4.Τη λύτρωση από τη διαρκή μνημονιακή αλλοτρίωση εμποδίζει και η  θλιβερή συνειδητοποίηση ότι το ακραίο και γενικευμένο νεοφιλελεύθερο αυτό πρόγραμμα ανέλαβε να φέρει εις πέρας, στο σκληρότερο και πλέον κρίσιμο στάδιό του, μια κυβέρνηση που εξελέγη στο όνομα τής αριστερής ιδεολογίας και με την επαγγελία τής άμεσης κατάργησης των Μνημονίων. Έτσι δυσφημίστηκε και κάθε άλλη προοδευτική κίνηση στην Ελλάδα, την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο, αφού αυτοί που έδρασαν επ’ονόματί της, κατεδάφισαν τις κοινωνικές, οικονομικές, εργασιακές και θεσμικές κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα.

Η Αριστερά στην Ευρώπη, και εξαιτίας του ΣΥΡΙΖΑ, περιθωριοποιείται και άλλα αυθόρμητα και ετερόκλητα λαϊκά κινήματα καταλαμβάνουν το κενό που αφήνει.

Το σπουδαιότερο όμως αρνητικό «επίτευγμα» είναι ότι εμπέδωσαν στην κοινωνία την αίσθηση ματαιότητας, του περιττού τής δημοκρατίας, αφού με την πλήρη εφαρμογή τού μνημονιακού πλαισίου ενστάλαξαν σε κάθε νεανική συνείδηση ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση και ότι η διαφορά μεταξύ των πρώτων και ύστερων μνημονιακών αφορά σε δευτερεύοντα ανώδυνα και ανεπαίσθητα ζητήματα. Αυτή η μοιρολατρία και η παραίτηση από την αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων απονευρώνει τη δημοκρατία, προωθεί τον ολοκληρωτισμό και συνιστά μια ιστορική και ανεπανόρθωτη ζημιά για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια Αριστερά.

5.Αλλά η ιστορία δεν μπορεί να σταματήσει επειδή η ετερόκλητη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ αποδείχθηκε ως ο πιο εκλεκτός και χρήσιμος βραχίονας των δανειστών.

Όσοι έμειναν ΣΥΝΕΠΕΙΣ και ΟΡΘΙΟΙ στην πολιτική, ιδεολογική και ηθική λαίλαπα των Μνημονίων, όσοι ονειρεύονται να ξανακάνουν την Ελλάδα ικανή να ανακτήσει τη χαμένη της κυριαρχία, τα παραγωγικά μέσα, τους ανθρώπους της (κυρίως τους νέους) και να οικοδομήσει καινούργιους, μη αντιστρεπτούς, δημοκρατικούς-συμμετοχικούς θεσμούς που δεν θα επιτρέψουν σε όποιο φιλόδοξο κόμμα ή πρόσωπο να συνεχίσει την πορεία της αλλοτρίωσης, εκμεταλλευόμενοι την ευπιστία των καλών ανθρώπων και πατριωτών, ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΔΡΑΣΟΥΝ.

Είναι επιβεβλημένη ανθρώπινη κοινωνική και εθνική ανάγκη να συγκροτήσουν ένα ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΕΠΑΝΑΚΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ, ΕΠΑΝΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΤΗΣ …

Το μνημονιακό θεσμικό πλαίσιο που είναι πλέον νομικό, οικονομικό και πολιτικό καθεστώς, παρά τις επιμέρους διαφορές των κομμάτων τού μνημονιακού τόξου, τη συντηρητική δημοσιολογία και τη δορυφορική του διανόηση, θα αντισταθεί ενωμένο σε μια τέτοια προσπάθεια. Γιατί η συνειδητοποίηση της μνημονιακής «κανονικότητας» ως τρόπου ζωής των Ελλήνων είναι αναγκαίος όρος επιβίωσής του.

Γι’αυτό απαιτείται ένα Μέτωπο ευρύ, αλλά και επιμέρους συμμαχίες και συνεργασίες που θα υπερβούν τις μεμονωμένες αυτοποιητικές πρωτοβουλίες (που εκδηλώνονται χωρίς συνοχή και βαθιές κοινωνικές αναφορές) και θα δημιουργήσουν μια μεγάλη πολιτική δύναμη στη βάση δύο κυρίαρχων αξόνων:

α.Επαναδιαπραγμάτευση για:

-την ακύρωση των δεσμεύσεων (πρωτίστως για τα πλεονάσματα μέχρι την ονομαστική και δραστική διαγραφή του χρέους) και της ρήτρας εσωτερικής υποτίμησης σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές κ.λπ.,

-τη μεγάλη μείωση της φορολογίας για τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα,

-την κατάργηση του ΑΝΤΙαναπτυξιακού, ΑΝΤεργατικού και ΑΝΤΙκοινωνικού μνημονιακού θεσμικού πλαισίου,

-την άρση τής προσβλητικής για τον λαό και το έθνος ενισχυμένης εποπτείας,

-την ανάκτηση της νομοθετικής πρωτοβουλίας και ασφαλώς την κατάργηση του υπερΤαμείου,

-την εθνική χρησιμοποίηση των κρίσιμων στοιχείων τού διαχρονικού άυλου και υλικού πλούτου της πατρίδας και

-την επαναφορά τού τραπεζικού συστήματος στα εθνικά αναπτυξιακά πλαίσια.

Η κυβέρνηση που θα προκύψει από αυτό το Κίνημα θα διαπραγματευθεί σκληρά με την ΕΕ, με ειλικρίνεια, συχνή λογοδοσία, σχέδιο και όραμα. Και θα ζητήσει να αλλάξει η εξόφθαλμα λανθασμένη πολιτική της έναντι της πατρίδας μας.

β.Εάν όμως η ΕΕ (κυρίως ο στενός της πυρήνας, που υπό τη γερμανική κηδεμονία επιβάλλει τις πολιτικές της) αρνηθεί να ακυρώσει την πολιτική της σε βάρος τής χώρας και του λαού, τότε θα πρέπει να προετοιμαστούμε με πλήρως επεξεργασμένα σχέδια εναλλακτικής οικονομικής πορείας. Θα πρέπει να αναπτύξουμε, με δημοκρατικές διαδικασίες, σχέδιο αυτόνομης εθνικής πορείας, εκμεταλλευόμενοι τους νέους κύκλους συμμαχιών στην Ευρώπη, τις ρωγμές που διανοίγονται στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας και τη δημιουργική ικανότητα του λαού.

Η δράση μας είναι επιβεβλημένο να λάβει διπλή κατεύθυνση:

αφενός μεν στο κοινωνικό πεδίο με διαρκή ενημέρωση, διαλέξεις, ανακοινώσεις και στήριξη των κοινωνικών αγώνων

και αφετέρου στο πολιτικό-κοινοβουλευτικό πεδίο για την ανάκτηση των συνταγματικών λειτουργιών τού Κοινοβουλίου και την αναστήλωση του κύρους τής Πολιτικής Λειτουργίας.

Σήμερα είναι ανάγκη να δημιουργηθεί ένα Κίνημα που -σε πρώτο στάδιο- θα εμποδίσει την εκτέλεση των μέτρων του σκληρού τρίτου και του συμπληρωματικού του Μνημονίου, ενώ -σε δεύτερη φάση- θα επιδιώξει τον σχηματισμό μιας ευρύτερης παλλαϊκής συμμαχίας με τον κόσμο της εργασίας, του πολιτισμού, της επιστήμης, τους βιοτέχνες, τους εμπόρους, τους μικρομεσαίους αγρότες, τους πολλούς επαγγελματίες των υπηρεσιών κ.λπ., και με την ενεργή στήριξη και βοήθεια του Απόδημου Ελληνισμού θα αναδομήσει τη χώρα, θα αποκαταστήσει το Σύνταγμα, θα εισαγάγει νέους θεσμούς και θα εκπονήσει ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα με συγκεκριμένες ιεραρχήσεις και στόχους αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας (κυρίως τους εκπατρισμένους νέους) προς όφελος της κοινωνίας και του λαού.

Ιδιαίτερη μέριμνα πρέπει να ληφθεί για την αναστήλωση του χαμένου ηθικού των νέων που, προϊόντος του μνημονιακού χρόνου, στα καθημαγμένα πρόσωπα και τις ρημαγμένες ζωές των γονιών και των παππούδων τους, βλέπουν την κατάληξη και του δικού τους εργασιακού βίου. Επομένως, οι νέοι των πανεπιστημίων, της τέχνης, του εμπορίου και του πολιτισμού, με την ελεύθερη και απροκατάληπτη πληροφόρηση στα παγκόσμια κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά δρώμενα, ΜΠΟΡΟΥΝ και ΠΡΕΠΕΙ να εξέλθουν από τον πολιτιστικό και ψυχολογικό ασφυκτικό κύκλο των Μνημονίων, να δουν τι γίνεται στις άλλες χώρες και να ενώσουν τις δυνάμεις τους με αυτούς που απέρριψαν τη σημερινή ζοφερή ελληνική πραγματικότητα κι έμειναν όρθιοι στο όραμα για μια κυρίαρχη και ευημερούσα πατρίδα.

Τώρα που όλα τα προσωπεία κατέπεσαν και το κυβερνητικό αφήγημα της …εξόδου από τα Μνημόνια έχει γίνει λαϊκό ανέκδοτο, οι καιροί είναι πρόσφοροι για τη δημιουργία ενός τέτοιου Κινήματος.

Ο αναχωρητισμός, η απογοήτευση, η αποστράτευση και η αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες δεν αποτελούν ώριμη πολιτική στάση στη σημερινή συγκυρία. Ο λαός πρέπει να εκφραστεί πέραν και εκτός των μνημονιακών κομμάτων και των άλλων συστημικών τους παραφυάδων.

Ήρθε ο καιρός να δημιουργήσουμε την ΟΡΘΙΑ ΕΛΛΑΔΑ, μια ζωντανή και παλλαϊκή Πολιτική Κίνηση, που θα προστατεύσει τους πολίτες από την επερχόμενη λαίλαπα των πιο σκληρών μνημονιακών μέτρων αποκαλύπτοντας την πλήρη αλήθεια για τις νεοφιλελεύθερες επιλογές της ΟΝΕ και της Ευρώπης, πλέον, «των πολλών ταχυτήτων» και θα δώσει νέο πατριωτικό αναπτυξιακό όραμα συνεργασίας όλων των δυνάμεων του Ελληνισμού.

Τώρα που η κυρίαρχη γραμμή της ΕΕ και η ελιτίστικη αντίληψη της νεολειτουργικής θεωρίας τής Ευρωπαϊκής Τεχνοδομής αμφισβητούνται από μεγάλες και μικρές ευρωπαϊκές χώρες, είναι ανάγκη η Ελλάδα  -που υπέστη και υφίσταται, για αόριστο ακόμη χρονικό διάστημα τις πιο τραγικές συνέπειες αυτής της πολιτικής περισσότερο από κάθε άλλη χώρα- να ακολουθήσει τον δρόμο τού κοινωνικού, οικονομικού, θεσμικού και εθνικού (εξ)ορθολογισμού.

ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ να αποκτήσουμε εθνική στρατηγική στο κενό τής καταρρέουσας και χωρίς σταθερό προσανατολισμό αστικής τάξης, η οποία δεν μπόρεσε να αποτρέψει την καταστροφική μανία των Μνημονίων τής διαρκούς ετερονομίας, κηδεμονίας και υποβάθμισης της χώρας.

ΚΑΛΟΥΜΕ όλους όσοι καλύπτονται ή συμμερίζονται τις διαπιστώσεις και τις ανησυχίες μας, τις αναλύσεις και τα συμπεράσματά μας, σε μια κοινή πορεία συσστράτευσης για το καλό της χώρας, του λαού, των οικογενειών όλων.

Δίνουμε στη δημοσιότητα, τα μέλη και τους φίλους της ΕΝΥΠΕΚΚ, αλλά και σε κάθε άλλο εγρήγορο πολίτη της Ελλάδας και του Απόδημου Ελληνισμού, το παρόν σχέδιο για συζήτηση, διαβούλευση, επεξεργασία, παρατηρήσεις κ.λπ. ώστε να διαμορφωθεί με συμμετοχικό και δημοκρατικό τρόπο το τελικό κείμενο διακήρυξης που τις επόμενες εβδομάδες θα συζητηθεί και εγκριθεί από τους εκπροσώπους των πόλεων και των περιφερειών της χώρας και του Απόδημου Ελληνισμού.