Οι χρηματιστηριακές αγορές έχουν υποδεχθεί με ανακούφιση την απόφαση των ιταλικών και των ευρωπαϊκών αρχών το περασμένο Σαββατοκύριακο για το σχήμα διάσωσης των δύο τραπεζών στο Veneto.
Όπως είχε επισημανθεί την Δευτέρα από το Capital.gr, ο διαχωρισμός των καταθετών και των senior επενδυτών (ομολόγων), από τους μετόχους και τους κατόχους ομολογιών μειωμένης εξασφάλισης, με παράλληλη κάλυψη του μεγάλου μέρους των ζημιών από τον προϋπολογισμό, έχει δημιουργήσει ένα προηγούμενο για το οποίο το τραπεζικό σύστημα σ’ ολόκληρη την Ευρωζώνη, αισθάνεται προς το παρόν …ανακουφισμένο.
Ανεξάρτητα από την παραδοχή Ευρωπαίων αξιωματούχων στο Capital.gr, ότι η επιλογή αυτή θα επιβραδύνει τις προσπάθειες για την τραπεζική ενοποίηση και για ενα περισσότερο ευρωπαϊκό σύστημα εγγύησης καταθέσεων, εν τούτοις η 100% διάσωση των καταθέσεων (περί τα 50 δισ. ευρώ) και των senior ομολογιούχων των δύο τραπεζών από το ιταλικό κράτος έχει προς το παρόν ενισχύσει την βεβαιότητα για τις επενδύσεις στο τραπεζικό σύστημα, όπως παρατηρούν Ευρωπαίοι αναλυτές σε πρόσφατο δημοσίευμα των FT.
Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για μία διαδικασία στα όρια της ευρωπαϊκής νομιμότητας από πλευράς των ευρωπαϊκών θεσμών, που παρακάμπτει τις προβλέψεις της Οδηγίας BRRD (της γνωστής για την επιβολή του bail – In, με εφαρμογή στην Κύπρο), στο όνομα του χαρακτηρισμού των συγκεκριμένων τραπεζών εθνικής και όχι ευρωπαϊκής σημασίας.
Τα σχόλια που ακούγονται τον τελευταίο καιρό στην Φρανκφούρτη μετά τα παραδείγματα των δύο τραπεζών στο Veneto, ή της Banco Popular στην Ισπανία, ή ακόμα της μακρόσυρτης περιπέτειας διάσωσης της ιταλικής MPS, κάνουν λόγο για επιλεκτική εφαρμογή των κανονισμών και αλα κάρτ Bail-In.
Η κατάσταση φαίνεται ότι θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερες πιέσεις στο μέτωπο των ευρωπαϊκών NPLs που παραμένουν η ανοικτή και ανεξέλεγκτη πληγή στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.
Οι αριθμοί αναφέρονται σε ενα ποσό της τάξης των 950 δισ. ευρώ για τα NPLs, αλλά μία περισσότερο αναλυτική προσέγγιση στο πρόβλημα, σύμφωνα με ανεπίσημες εκτιμήσεις αυξάνει το μέγεθος αυτό κατά τουλάχιστον 50%.
Το πλέον ανησυχητικό όπως σημειώνεται αρμοδίως είναι η ανισομέρεια της κατανομής σε ορισμένες χώρες της Ευρωζώνης και η ακόμα εξαιρετικά ισχυρή σχέση του προβλήματος αυτού με το δημόσιο χρέος.
Ο κρίκος αυτός παραμένει εξαιρετικά ανθεκτικός και αποτελεί σύμφωνα με παράγοντες της ΕΚΤ την “αχίλλειο πτέρνα” της Ευρωζώνης.
Η αλα καρτ αντιμετώπιση του προβλήματος δεν φαίνεται να καθησυχάζει τους κεντρικούς τραπεζίτες.
Συγκεκριμένα για την περίπτωση της απορρόφησης των δύο ιταλικών τραπεζών από την καλύτερα κεφαλαιοποιημένη ιταλική τράπεζα την Intesa San Paolo και την οριστική αντιμετώπιση του προβλήματος, υπενθυμίζεται το παράδειγμα της απορρόφηση της καταρρέουσας Bear Sterns από την πανίσχυρη κεφαλαικά JP Morgan που είχε θεωρηθεί ως καταλυτική για να καθησυχάσει το τραπεζικό σύστημα. Και τότε είχε θεωρηθεί οτι το πρόβλημα είχε αντιμετωπισθεί. Όμως η Bear Sterns δεν ήταν παρά η κορυφή ενός αόρατου ακόμα παγόβουνου που χτύπησε μετά από ένα περίπου χρόνο ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα.
Αυτό που ακολούθησε στις ΗΠΑ και τον υπόλοιπο κόσμο απέδειξε οτι η αλα καρτ αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στο τραπεζικό σύστημα δεν είναι αποτελεσματικό “φάρμακο”…
*Πηγή: Capital.gr