Δ.Στρατούλης: Κυβερνητική πρόβα άτακτης υποχώρησης στα εργασιακά

Του Δημήτρη Στρατούλη
ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
Αναγκαίο όσο ποτέ το πολιτικό και εκλογικό μέτωπο των αριστερών και αντιμνημονιακών δυνάμεων.
Η πρώτη συνάντηση του υπουργού Εργασίας με το κλιμάκιο των δανειστών, στα πλαίσια της δεύτερης αξιολόγησης, προδιέγραψε τις αρνητικές εξελίξεις στα εργασιακά.
Οι δανειστές «έδειξαν τα δόντια τους» με τις θρασύτατες απαιτήσεις τους για νέα και ολοκληρωτική εργασιακή κατεδάφιση.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έδειξε την πολιτική αδυναμία της να υπερασπίσει τα αυτονόητα και την διαθεσιμότητά της για νέες άτακτες υποχωρήσεις.
Η ηγεσία της ΝΔ συνεχίζει να αποτελεί το δεξιό δεκανίκι δανειστών και κυβέρνησης πιέζοντας για πιο γρήγορη εκθεμελίωση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Α. ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΖΗΤΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ;
Οι δανειστές απαιτούν στα πλαίσια της «διαπραγμάτευσης» με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για τη δεύτερη αξιολόγηση δέκα μέτρα νέας γενικευμένης και καθολικής εργασιακής κατεδάφισης.
Στόχος τους είναι η μετατροπή της εργασιακής ζούγκλας, που κυριαρχεί μετά την εφαρμογή τριών μνημονίων στη χώρα μας σε εργασιακή κόλαση με εργαζόμενους – και κυρίως νέους – που θα είναι σύγχρονοι σκλάβοι.
Συγκεκριμένα απαιτούν:

1. Κατάργηση 13ου και 14ου μισθού (Δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων και επίδομα αδείας).
2. Μείωση του κατώτατου μισθού από 1-1-2017 (κάτω από τα 586 € μικτά που ισχύει σήμερα για τους άνω των 25 ετών και κάτω από τα 510 € για τους έως 25 ετών).
3. Κατάργηση όλων των προσαυξήσεων-επιδομάτων-τριετιών («ΑΠΟ-επιδοματοποίηση» του μισθού). Δηλαδή, αμετάβλητο μισθό για όλον τον εργασιακό βίο («σύστημα “καθαρού” μισθού»-«single minimum wage system»), ώστε ο εργαζόμενος του Ιδιωτικού Τομέα να λαμβάνει τον ίδιο μισθό κατά την είσοδο στην εργασία και κατά την έξοδο από αυτήν!
4. Νομοθετημένο από την κυβέρνηση κατ’ έτος – και όχι συμφωνημένο μεταξύ της ΓΣΕΕ και των εργοδοτικών φορέων – κατώτατο μισθό.
5. Δυνατότητα συνομολόγησης μισθού κατώτερου από τον θεσμοθετημένο κάθε φορά κατώτατο, μέσα από τις ατομικές συμβάσεις εργασίας με παράκαμψη των συλλογικών συμβάσεων εργασίας (ΣΣΕ) και νέα μείωση της αμοιβής των υπερωριών και της απασχόλησης το σαββατοκύριακο.
6. Κατάργηση γενικώς της μετενέργειας των ΣΣΕ.
7. Πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, χωρίς όρια και χωρίς διοικητικό βέτο. Σήμερα επιτρέπονται έως 6 απολύσεις το μήνα για επιχειρήσεις με 20 έως 150 εργαζόμενους και 5% του προσωπικού ή έως 30 εργαζόμενους το μήνα για επιχειρήσεις που απασχολούν περισσότερους από 150 εργαζόμενους.
8. Αλλαγή συνδικαλιστικού νόμου 1264/1982 στην κατεύθυνση περιορισμού της χρηματοδότησης των συνδικαλιστικών οργανώσεων, των διευκολύνσεων, των αδειών και της προστασίας των συνδικαλιστών από απολύσεις-μεταθέσεις.
9. Ανατροπή του θεσμικού πλαισίου για τις απεργίες, με αύξηση του χρόνου που ισχύει σήμερα (24 ώρες στον ιδιωτικό τομέα και 4 ημέρες στον ευρύτερο δημόσιο) για την προειδοποίηση του εργοδότη, και θέσπιση ως προϋπόθεσης, για να κηρυχτεί νόμιμα μία απεργία, η απόφαση γι’ αυτή να λαμβάνεται από το 51% των εργαζομένων της επιχείρησης ή του κλάδου. Θέσπιση δικαιώματος στους εργοδότες για Ανταπεργία: (lock out).
10. Γενικευμένη ευελιξία της αγοράς εργασίας με ελαστικοποίηση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας (αυξομείωση ωραρίου), αλλά και με τη θέσπιση και επέκταση όλων των «νέων» μορφών «μικρο-εργασίας» (φτηνής, ακάλυπτης ασφαλιστικά και απροστάτευτης δικαιωματικά εργασίας), όπως:

α.Mini jobs, midi jobs, labour franchising, teleworking.
β.«Συμβάσεις μηδενικών ωρών» ή «έκτακτης ανάγκης»
γ.«Συμβάσεις λίγων ωρών».
δ.«Συμβάσεις με το τηλέφωνο».
ε.«Λευκές συμβάσεις».
Β. TA MNHMONIA METETΡΕΨΑΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΣΕ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΖΟΥΓΚΛΑ 
Λόγω των εφαρμοζόμενων επί 6 χρόνια μνημονιακών πολιτικών, έχουμε πλέον στη χώρα μας εργασιακό μεσαίωνα, ιδιαίτερα για τους νέους.
Οι μισθοί μειώθηκαν 35-50%, περίπου 127.000 εργαζόμενοι παίρνουν μικτό μηνιαίο μισθό έως 100 ευρώ και 344.000 εργαζόμενοι από 100 έως 400 ευρώ.

• Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας ουσιαστικά καταργήθηκαν.
• Οι εργασιακές σχέσεις και το οκτάωρο κατεδαφίστηκαν, με εκατοντάδες χιλιάδες απλήρωτους για πολλούς μήνες εργαζόμενους, με γενικευμένα εφαρμοζόμενες ελαστικές σχέσεις εργασίας, οι οποίες ξεπερνούν το 52% των νέων προσλήψεων.
• Η εργοδοτική αυθαιρεσία έγινε ανεξέλεγκτη λόγω μνημονιακής κατεδάφισης της εργατικής νομοθεσίας και διάλυσης των δημόσιων ελεγκτικών μηχανισμών.
• Η ανασφάλιστη και μαύρη εργασία έχουν σπάσει όλα τα ρεκόρ
• Οι απολύσεις έχουν γίνει πιο εύκολες και πιο φτηνές για την εργοδοσία.
• Οι άνεργοι έχουν τριπλασιαστεί στα χρόνια των μνημονίων.

Μεγάλη πολιτική ευθύνη γι’ αυτή την κατάσταση έχουν και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, ιδιαίτερα η ηγεσία της ΓΣΕΕ, με αποκορύφωμα την στήριξή της στο ντροπιαστικό ΝΑΙ στο δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου 2015.
Γ. ΟΙ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΗΣ
Οι διαβεβαιώσεις της Κυβέρνησης στους εργαζόμενους, ότι διαθέτει κόκκινες γραμμές άμυνας για τα εργασιακά, έχουν τόση αξία, όση είχαν και οι αντίστοιχες για τις συντάξεις, οι οποίες αποδείχτηκαν ότι ήταν κάστρα χτισμένα στην άμμο, που κατέρρευσαν με το «πρώτο φύσημα του ανέμου», δηλαδή τις πιέσεις των δανειστών.
Η χρησιμοποίηση από τον Υπουργό Εργασίας ως δήθεν αμυντικού εργαλείου της αναμενόμενης έκδοσης της απόφασης του ευρωπαϊκού δικαστηρίου επί της προσφυγής της LAFARGE (ΑΓΕΤ) για ομαδικές απολύσεις είναι απλό φύλλο συκής, γιατί ήδη ο γενικός εισαγγελέας εισηγήθηκε σε αυτό την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων.
Το άλλο επιχείρημα της κυβέρνησης, ότι τα όρια της είναι οι ευρωπαϊκές πρακτικές στις εργασιακές σχέσεις, στην ουσία παραπέμπει στην εργασιακή κατεδάφιση που συντελέστηκε πριν λίγους μήνες στην Γαλλία.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έχει «κόκκινες γραμμές» απέναντι στις θρασύτατες απαιτήσεις των δανειστών για μια νέα εργασιακή κατεδάφιση. Κι αυτό συμβαίνει, επειδή ούτε έχει, ούτε θέλει να έχει μια εναλλακτική λύση απέναντι στη χρηματοδότηση και τα μνημόνια τους, με έξοδο από την Ευρωζώνη και έκδοση εθνικού νομίσματος, που θα συνοδεύεται από διαγραφή χρέους και αναπτυξιακό φιλολαϊκό πρόγραμμα.
Επομένως και πάλι η κυβέρνηση θα υποχωρήσει στους εκβιασμούς των δανειστών, όπως έκανε με τις μειώσεις των συντάξεων, τη «φορολεηλασία» και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου.
Δ. «ΜΕΤΩΠΟ» ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ– ΣΕΒ – ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΓΣΕΕ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ Ή ΠΩς ΕΒΑΛΑΝ ΤΟΥ ”ΛΥΚΟΥΣ ΝΑΦΥΛΑΝΕ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ” 
Το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι θα έχει ως ασπίδα για τα εργασιακά «το μέτωπο» της ίδιας με το ΣΕΒ και την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αποδείχτηκε το πιο αστείο πολιτικό ανέκδοτο της χρονιάς.
Ο ΣΕΒ, δεν κράτησε ούτε για λίγο τα προσχήματα. Λίγες ημέρες μετά την επίσημη εξαγγελία της κυβέρνησης περί συγκρότησης εθνικού μετώπου «προστασίας» των εργασιακών σχέσεων μαζί με τους εργοδοτικούς φορείς και την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με δημόσια τοποθέτησή του, ζήτησε την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, την υπερίσχυση των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων έναντι των κλαδικών, την κατάργηση της διαιτησίας και τον δραστικό περιορισμό των απεργιών. Δηλαδή ο ΣΕΒ, πάντα συνεπής με τα ταξικά συμφέροντα αυτών που εκφράζει, ζητά όλα όσα απαιτούν και οι δανειστές.
Ε. «ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ «ΕΜΠΕΙΡΟΓΝΩΜΟΝΩΝ» ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ «Ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ» ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΕΒ
Το λεγόμενο πόρισμα της διορισμένης από τους δανειστές Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για τα εργασιακά, όσο κι αν ο υπουργός Εργασίας προσπαθεί να το παρουσιάσει ως αμυντικό εργαλείο απόκρουσης των απαιτήσεων που θέτουν οι δανειστές, στην ουσία αποτελεί «Δούρειο Ίππο» για την αποδοχή και την εφαρμογή τους από την κυβέρνηση.
Αυτό το πόρισμα στην πραγματικότητα κατοχυρώνει και επεκτείνει την υπάρχουσα μνημονιακή εργασιακή «ζούγκλα» στην χώρα μας. Σε ορισμένα, μάλιστα, σημεία του για τη διαιτησία, την αντιπροσωπευτικότητα των σωματείων, τις ομαδικές απολύσεις, τον υποκατώτατο μισθό των νεοπροσλαμβανομένων και την ολιγόωρη ή μηδενική εργασία, υιοθετεί πλήρως τις απαιτήσεις των δανειστών και του ΣΕΒ για ακόμα πιο φτηνούς και κακοπληρωμένους, ακόμα πιο «ευέλικτους», ακόμη πιο ανασφαλείς εργαζομένους (ιδιαίτερα μάλιστα όσο αφορά στους νέους).
ΣΤ. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΩΡΑ ΕΠΑΝΑΡΥΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ 
Αυτό που χρειάζεται σήμερα όσο ποτέ είναι όχι η μεγαλύτερη απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων αλλά η επαναρύθμισή τους, δηλαδή:

• Η επαναφορά του κατώτερου μισθού στα προ των μνημονίων επίπεδα, δηλαδή στα 751 ευρώ μικτά τον μήνα.
• Η αποκατάσταση του θεσμού των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
• Η αποκατάσταση και αναβάθμιση του ατομικού εργατικού δικαίου.
• Μέτρα ανάσχεσης των απολύσεων με κατάργηση των μνημονιακών νόμων, που τις έκαναν πιο εύκολες και πιο φθηνές για τις επιχειρήσεις.
• Ριζική μείωση των ελαστικών μορφών εργασίας στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα προς όφελος της πλήρους και σταθερής εργασίας.
• Επαναφορά της κυριακάτικης αργίας ,του οκτάωρου και του πενθήμερου.
• Κατάργηση των διατάξεων, με τις οποίες απελευθερώθηκαν ακόμα περισσότερο η εκ περιτροπής εργασία και η μερική απασχόληση.
• Ενίσχυση του ρόλου και των αρμοδιοτήτων και επαρκή στελέχωση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας.
• Μέτρα περιορισμού της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας καθώς και της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και παραβατικότητας με συνεργασία του ΣΕΠΕ με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του ΙΚΑ και τα Εργατικά Κέντρα.

Μία τέτοια όμως δημοκρατική επαναρύθμιση των εργασιακών σχέσεων δεν μπορεί να γίνει στα πλαίσια των μνημονίων, αλλά μόνο στα πλαίσια μιας εναλλακτικής λύσης σε αυτά.
Ζ. ΟΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ 
Η ΛΑΕ καλεί τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα τους να μην εγκλωβιστούν και να μην αποπροσανατολιστούν από τα επικοινωνιακά πολιτικά κόλπα της κυβέρνησης περί εθνικού μετώπου και κοινωνικού διαλόγου για τα εργασιακά.
Τα νέα αντεργατικά μέτρα μπορούν να ανατραπούν μόνο με ενωτικούς, μαχητικούς και συντονισμένους αγώνες των εργαζομένων.
Οι ταξικές, αγωνιστικές δυνάμεις, που δρουν στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιμένουν να οργανωθεί αυτός ο ξεσηκωμός από τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Από την άλλη πλευρά, ούτε η ηγεσία του ΠΑΜΕ μπορεί να συμβάλει σε παλλαϊκό ξεσηκωμό, εφόσον επιμένει να συνεχίζει την τακτική ξεχωριστών κινητοποιήσεων, που δεν ενεργοποιούν ολόκληρο το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και δεν ενοχλούν το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο.
Οι ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις, όπου και αν έχουν πολιτικές αναφορές, θα πρέπει άμεσα να εργαστούν, ώστε να υπάρξει κοινή αντίσταση ενάντια στη νέα αντεργατική μνημονιακή λαίλαπα. Επίσης, να πάρουν θαρραλέες και συντεταγμένες πρωτοβουλίες για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, για την οργάνωση και πολιτικοποίηση της λαϊκής και εργατικής οργής ενάντια στις βάρβαρες μνημονιακές πολιτικές και για την δημοκρατική αντιμνημονιακή ανατροπή.
Η. ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΓΙΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΤΟΥΣ 
Αυτή την ώρα χρειάζεται όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς, οι αντιμνημονιακές και προοδευτικές δυνάμεις να αναλάβουν τις πολιτικές ευθύνες τους, και να συμπαραταχθούν στον αγώνα, για να μην κατεδαφιστούν εργατικές κατακτήσεις ενός αιώνα.
Επίσης, οι πρωτοβουλίες και κοινές δράσεις αριστερών, αντιμνημονιακών δυνάμεων για τη στήριξηαυτών των κινητοποιήσεων, μπορούν και πρέπει να είναι η αφετηρία για τη συγκρότηση ενός ευρύτατου πολιτικά μετώπου αριστερών, αντιμνημονιακών, προοδευτικών, δημοκρατικών δυνάμεων που, στη βάση μιας ριζοσπαστικής και βιώσιμης εναλλακτικής πρότασης, μπορεί να δώσει νέα ελπιδοφόρα διέξοδο για τον λαό, τη νεολαία και τη χώρα.
*Ο Δημ. Στρατούλης είναι μέλος της ΠΓ. της Λαϊκής Ενότητας.