Το ΔΝΤ, με τη δήλωση συμπερασμάτων του για τις οικονομικές πολιτικές εξελίξεις και προοπτικές της χώρας, κάνει κυριολεκτικά σκόνη τη μυθολογία περί κανονικότητας και αποκαλύπτει με τον τρόπο του όχι μόνο την παταγώδη αποτυχία των μνημονιακών προγραμμάτων, αλλά και τα μεγάλα οικονομικά αδιέξοδα για το μέλλον της χώρας, την ίδια ώρα που επιμένει στην ρίζα του κακού για ακόμα πιο εκτεταμένες νεοφιλελεύθερες απορρυθμίσεις στην οικονομία, το ασφαλιστικό σύστημα και τις εργασιακές σχέσεις.
Με την δήλωση των συμπερασμάτων του το ΔΝΤ και ο επικεφαλής του κλιμακίου του ΔΝΤ για την Ελλάδα, Πίτερ Ντόλμαν επιμένουν σε απαράδεκτα και εξουθενωτικά μέτρα για τα ασθενέστερα στρώματα της κοινωνίας μας και την οικονομία με αιχμή το κόψιμο του αφορολόγητου, την κατάργηση του ετήσιου επιδόματος στους συνταξιούχους (ψευδώνυμης 13ης σύνταξης), το οποίο χαρακτηρίζουν “σπατάλη“, την δραστική μείωση των συντάξεων με την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς, την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων σε ότι είναι κερδοφόρο και με δυναμική στον δημόσιο τομέα και την εξάλειψη και του τελευταίου ίχνους από τα εναπομείναντα ατελέσφορα μέτρα για την προστασία της α’ κατοικίας.
Το μόνο θετικό ημίμετρο που εισηγείται το ΔΝΤ, είναι η μείωση από το 2020 του στόχου των πρωτογενών πλεονασμάτων.
Κατά τα άλλα η δήλωση των συμπερασμάτων του ΔΝΤ, αφού επικροτεί την κυβέρνηση για τις πρόσφατες αντεργατικές ρυθμίσεις της (απολύσεις και εργολαβικούς εργαζόμενους) και το σχέδιο της για τα “κόκκινα δάνεια” των τραπεζών (σχέδιο “Ηρακλής”), όπου το ελληνικό κράτος θα δώσει από τον “κουμπαρά” των 37 δις, 10δις από την τσέπη των φορολογουμένων σε χαριστικές “εγγυήσεις” για την τιτλοποίηση μέρους των κόκκινων δανείων (χαμένα λεφτά), περιγράφει με τα πιο μελανά και δυσοίωνα χρώματα τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.
Η δήλωση των συμπερασμάτων του ΔΝΤ θεωρεί ότι το 2019 θα πιαστεί ο μεταμνημονιακός στόχος του 3,5% του ΑΕΠ στο πρωτογενές πλεόνασμα αλλά σε βάρος της ανάπτυξης με δραστική περικοπή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων(!), ενώ το 2020 θα υπάρξει δημοσιονομικό κενό που θα πρέπει να καλυφθεί με νέα μέτρα(!), πράγμα που τινάζει στον αέρα και τις όποιες εξαγγελίες της κυβέρνησης, για νέες φορολογικές ελαφρύνσεις από το νέο έτος.
Το ΔΝΤ διαπιστώνει ότι το κατά κεφαλήν εισόδημα της οικονομίας παραμένει σε επίπεδα χαμηλότερα από αυτά πριν την προσχώρηση στην ευρωζώνη, πράγμα που δείχνει τον κατήφορο που πήρε η χώρα μέσα στο ευρώ. Υπογραμμίζει, επίσης, τη χαμηλή παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας, τη συνεχή μείωση της πιστωτικής επέκτασης, την απουσία επενδύσεων (αποεπένδυση), τις δυσμενείς δημογραφικές τάσεις κλπ, καταστάσεις που πνίγουν και αποτυπώνουν μιά οικονομία χωρίς μέλλον.
Το ΔΝΤ κάνει λόγο για πολύ μέτρια ανάπτυξη 2% το 2019 και 2020, η οποία είναι μάλλον υπεραισιόδοξη και στην πραγματικότητα θα κινηθεί πολύ χαμηλότερα και εκτιμά, όμως, μακροχρόνια ανάπτυξη στο 0,9%, με δύο λόγια σε επίπεδα στασιμότητας, πράγμα που σημαίνει ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί, τουλάχιστον, 15 χρόνια για να φτάσει το κατά κεφαλήν εισόδημα της στα προ κρίσης επίπεδα.
Ταυτόχρονα το ΔΝΤ θεωρεί αδύνατη τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του χρέους κάτι το οποίο σημαίνει ότι χωρίς ένα γενναίο, τουλάχιστον “κούρεμα” του χρέους, η Ελλάδα θα παραμένει εσαεί αποικία των πιστωτών.
Η δήλωση των συμπερασμάτων του ΔΝΤ προσομοιάζει στην ουσία με διαλυτική βόμβα για την οικονομία, τις τράπεζες, τις οποίες κοσμίως χαρακτηρίζει ως “δυσλειτουργικό κινητήρα ανάπτυξης” και υπογραμμίζει πως θέτουν σημαντικούς κινδύνους τόσο δημοσιονομικούς, όσο και χρηματοπιστωτικούς.
Σπάνια δήλωση του ΔΝΤ έρχεται παραδόξως και ενάντια στις προθέσεις του Ταμείου, να καταδείξει και στον πιο αδαή περί τα οικονομικά, πόσο αδιέξοδη είναι, υπό τα παρόντα νεοφιλελεύθερα “μεταμνημονιακά” πειράματα, η πορεία της χώρας, πόσο ανύπαρκτη είναι η λεγόμενη “κανονικότητα” και πόσο αναγκαία είναι για την Ελλάδα μιά μεγάλη προοδευτική ανατροπή για την εθνική ανεξαρτησία και την οικονομική παραγωγική ανασυγκρότηση της.
Ν.Ζ