Ατύχημα ή ταξικό έγκλημα;

Εδώ και δύο μέρες σε όλη τη χώρα πρώτο θέμα συζήτησης είναι το τραγικό ατύχημα στη Λαμία. Το είδους του ατυχήματος, η καταγραφή του, η  διάσταση του «τυχαίου» σαν τραγικό στοιχείο, η κοινωνική θέση του παραβάτη-θύτη και το είδος του οχήματος, η ταυτότητα των αθώων θυμάτων, αποτέλεσαν –και λογικά- το έναυσμα για μια συζήτηση που μπορεί να ξεκινούσε από το ανθρώπινο και συχνά κατέληγε στο κοινωνικό ή και ταξικό ακόμη .
Και όντως ειπώθηκαν πολλά εστιάζοντας στη «ταξική διάσταση» του ατυχήματος, με αφορμή τη κοινωνική θέση του οδηγού και το αυτοκίνητο-που στα χέρια του μεταμορφώθηκε σε όπλο εγκλήματος.
Και όντως το έγκλημα ήταν ταξικό!
Όχι όμως επειδή ο οδηγός ήταν γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας και το αυτοκίνητο, όχημα-φετίχ των διαφόρων ελίτ.
Ο οδηγός θα μπορούσε να ήταν από το Κερατσίνι και να οδηγούσε το πειραγμένο μεταχειρισμένο του πατέρα του.
Και πάλι το ατύχημα, ταξικό έγκλημα θα ήταν, καθώς ο διαχρονικός Θύτης θα ήταν το συγκεκριμένο ταξικό κράτος και οι πολιτικοί του διαχειριστές, με την εγκληματική πολιτική που ακολουθούν δεκαετίες τώρα στα θέματα της οδικής ασφάλειας.
Ο ίδιος Θύτης έχει παραδώσει δεκαετίες τώρα τους δρόμους της χώρας στους εθνικούς εργολάβους, που (υπο)«χρηματοδοτούν» τα δίκτυα μέσω «δανείων» και επιστρέφουν «τόκους» μέσω πολιτικής στήριξης και ελεγχόμενων ΜΜΕ.
Ο ίδιος Θύτης έχει την ευθύνη που το οδικό δίκτυο της χώρας, στο μεγαλύτερο τμήμα του, παραμένει ζωντανό μουσείο οδικών standards της δεκαετίας του ΄60, με ότι αυτό συνεπάγεται στο τομέα της ασφάλειας.
Ο ίδιος Θύτης έχει την ευθύνη της άθλιας συντήρησης των υποδομών και τη μετατροπή της κοινωνικής ανάγκης της μεταφοράς σε αφορμή για ένα επιπλέον χαράτσι.
Ο ίδιος Θύτης έχει μετατρέψει τη Τροχαία αστυνόμευση από μηχανισμό που θα έπρεπε να έχει σαν κύρια ευθύνη διαδικασίες ελέγχου και πρόληψης, σε μηχανισμό κοπής κλήσεων.
Ο ίδιος Θύτης έχει μετατρέψει τον υποτιθέμενο ΚΟΚ σε καρικατούρα διατάξεων, με την βασική πλευρά τη συνεισφορά στα κρατικά ταμεία. Καθόλου τυχαίο που σε άλλες χώρες η οδήγηση αυτοκινήτων ανάλογου «προφίλ δυνατοτήτων» προϋποθέτει ειδικά διπλώματα και εξετάσεις.
Ο ίδιος Θύτης έχει την ευθύνη που στη χώρα δεν υπάρχει καμία Παιδεία οδικής συμπεριφοράς(όπως και οποιουδήποτε άλλου είδους παιδεία φυσικά), ευθύνη που βαραίνει το κράτος και όχι φυσικά την οικογένεια ή τις εφηβικές παρέες.
Ο ίδιος Θύτης έχει την ευθύνη που το αξιακό σύστημα περιλαμβάνει το «φαίνεσθαι» και όχι το «είναι», την επίδειξη αντί για την ουσία, το «δήθεν» αντί για το «όντας».
Ο ίδιος Θύτης, τα τελευταία «μνημονιακά» χρόνια έχει φτωχοποιήσει σε τέτοιο βαθμό τον ελληνικό λαό, που τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στους δρόμους είναι ολοένα και πιο παλιά, ολοένα και πιο κακοσυντηρημένα.
Ο ίδιος Θύτης…