Η αλλαγή των τουρκοσυριακών συνόρων είναι γεγονός και η κατακτητική διάσταση των επιχειρήσεων του τουρκικού στρατού στις κουρδικές περιοχές της Συρίας δεν κρύβεται, σε πείσμα όσων θεωρούν ότι ο στρουθοκαμηλισμός είναι πολιτική παρέμβαση.
Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, ανεβάζουμε κατά καιρούς τους τόνους για κάποιο ζήτημα και ταυτόχρονα αφήνουμε στη σιωπή ένα σωρό θέματα που σχετίζονται με αυτό και αποτελούν την άλλη όψη του ιδίου νομίσματος.
Για το Αφρίν, λόγου χάριν, ελάχιστη συζήτηση έχει γίνει, γιατί προφανώς μας έπεφτε πολύ μακριά το Δυτικό Κουρδιστάν και η Συρία. Και έτσι έχουν γίνει ελάχιστα αντιληπτές οι συνέπειες της τουρκικής πολιτικής που εφαρμόζεται εκεί. Σαν να είναι κάτι απολύτως συνηθισμένο στην ευρύτερη περιοχή μας να γίνονται εισβολές της μιας χώρας στην άλλη. Και σαν να μην έχει καμιά σημασία ότι η Τουρκία -με την οποία έχουμε κοινά σύνορα- έχει ήδη “αλλάξει”, δια πυρός και σιδήρου, τα σύνορά της με τη Συρία.
Για το Αφρίν, λόγου χάριν, ελάχιστη συζήτηση έχει γίνει, γιατί προφανώς μας έπεφτε πολύ μακριά το Δυτικό Κουρδιστάν και η Συρία. Και έτσι έχουν γίνει ελάχιστα αντιληπτές οι συνέπειες της τουρκικής πολιτικής που εφαρμόζεται εκεί. Σαν να είναι κάτι απολύτως συνηθισμένο στην ευρύτερη περιοχή μας να γίνονται εισβολές της μιας χώρας στην άλλη. Και σαν να μην έχει καμιά σημασία ότι η Τουρκία -με την οποία έχουμε κοινά σύνορα- έχει ήδη “αλλάξει”, δια πυρός και σιδήρου, τα σύνορά της με τη Συρία.
Η Ρωσία δεν “μιλάει” γιατί την συμφέρει η αστάθεια στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Οι ΗΠΑ δεν “μιλάνε” γιατί το Στέιτ Ντιπάρτμεντ εκτιμά προφανώς ότι εάν δεν εμποδίσει άμεσα τις κινήσεις του Ερντογάν μπορεί να περιορίσει τη ζημιά στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Και η Συρία κάνει ότι δεν βλέπει την εισβολή, και την κατοχή τμήματος της (κάποτε) επικράτειάς της από ξένη στρατιωτική δύναμη, επειδή αυτό είναι το θέλημα της Ρωσίας.
Από κοντά και εμείς, που επίσης κάνουμε ότι δεν βλέπουμε και κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. ελπίζοντας ότι κάπως, κάποτε, ο Ερντογάν θα δει Θεού πρόσωπο και δεν θα προχωρήσει σε αντίστοιχες επιθετικές ενέργειες προς τη δική μας πλευρά. Σαν να μην υπήρξε εισβολή στην Κύπρο. Σαν να μην υπάρχει διείσδυση της Τουρκίας στα Βαλκάνια. Σαν οι δηλώσεις για αυτούς “που γλίτωσαν από το να γίνουν παστά ψάρια στον Σαγγάριο και έφυγαν πεφτοντας στη θάλασσα” να μην έγιναν από τον Ερντογάν και να μην απευθύνονταν σε εμάς.
Δεν είναι θέμα συλλαλητηρίων που τα έχουμε εύκολα όταν πρόκειται για γείτονες στις άλλες πλευρές του ορίζοντα και μάλιστα σε εποχές που διαφαίνεται η πιθανότητα μιας κάποιας λύσης. Ούτε για σοβινιστικές κραυγές αντίστοιχες με αυτές που χρησιμοποιεί ο Τούρκος πρόεδρος και οι “συγγενείς” του Γκρίζοι Λύκοι, ή, στα καθ’ ημάς, η γνωστή νεοναζιστική συμμορία και οι κάθε είδους συνομιλητές της που ονειρεύονται τη… σοβαρή ακροδεξιά.
Είναι απλά ζήτημα κοινής λογικής. Μια κυβέρνηση, όπως η τουρκική, που εκβιάζει για το προσφυγικό, αποσπώντας κονδύλια από την ΕΕ και υποχωρήσεις από την ΕΕ και την Ελλάδα, δεν θα αργήσει να το χοντρύνει γενικώς και σε όποιον άλλον τομέα εκτιμήσει ότι έχει περιθώρια
Ένα καθεστώς, όπως το τουρκικό, που αλλάζει δια των όπλων τα σύνορα κατά βούλησιν στη μια πλευρά του “χάρτη”, είναι θέμα χρόνου να επιχειρήσει να τα αλλάξει και στην άλλη.
Και ένας ηγέτης που μιλά μεγαλοϊδεατικά, επεκτατικά και ιμπεριαλιστικά, όπως ο Ερντογάν, είναι ζήτημα συγκυριών το πότε θα επιχειρήσει να κάνει… πραγματικά και τα υπόλοιπα “σύνορα της καρδιάς του”.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος.
**Πηγή: news247.gr
Από κοντά και εμείς, που επίσης κάνουμε ότι δεν βλέπουμε και κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. ελπίζοντας ότι κάπως, κάποτε, ο Ερντογάν θα δει Θεού πρόσωπο και δεν θα προχωρήσει σε αντίστοιχες επιθετικές ενέργειες προς τη δική μας πλευρά. Σαν να μην υπήρξε εισβολή στην Κύπρο. Σαν να μην υπάρχει διείσδυση της Τουρκίας στα Βαλκάνια. Σαν οι δηλώσεις για αυτούς “που γλίτωσαν από το να γίνουν παστά ψάρια στον Σαγγάριο και έφυγαν πεφτοντας στη θάλασσα” να μην έγιναν από τον Ερντογάν και να μην απευθύνονταν σε εμάς.
Δεν είναι θέμα συλλαλητηρίων που τα έχουμε εύκολα όταν πρόκειται για γείτονες στις άλλες πλευρές του ορίζοντα και μάλιστα σε εποχές που διαφαίνεται η πιθανότητα μιας κάποιας λύσης. Ούτε για σοβινιστικές κραυγές αντίστοιχες με αυτές που χρησιμοποιεί ο Τούρκος πρόεδρος και οι “συγγενείς” του Γκρίζοι Λύκοι, ή, στα καθ’ ημάς, η γνωστή νεοναζιστική συμμορία και οι κάθε είδους συνομιλητές της που ονειρεύονται τη… σοβαρή ακροδεξιά.
Είναι απλά ζήτημα κοινής λογικής. Μια κυβέρνηση, όπως η τουρκική, που εκβιάζει για το προσφυγικό, αποσπώντας κονδύλια από την ΕΕ και υποχωρήσεις από την ΕΕ και την Ελλάδα, δεν θα αργήσει να το χοντρύνει γενικώς και σε όποιον άλλον τομέα εκτιμήσει ότι έχει περιθώρια
Ένα καθεστώς, όπως το τουρκικό, που αλλάζει δια των όπλων τα σύνορα κατά βούλησιν στη μια πλευρά του “χάρτη”, είναι θέμα χρόνου να επιχειρήσει να τα αλλάξει και στην άλλη.
Και ένας ηγέτης που μιλά μεγαλοϊδεατικά, επεκτατικά και ιμπεριαλιστικά, όπως ο Ερντογάν, είναι ζήτημα συγκυριών το πότε θα επιχειρήσει να κάνει… πραγματικά και τα υπόλοιπα “σύνορα της καρδιάς του”.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος.
**Πηγή: news247.gr
