Έφυγε από τη ζωή, για το μεγάλο ταξίδι, μια ξεχωριστή, μια σπουδαία γυναίκα, μια σημαντική προσωπικότητα της Ιεράπετρας.
Την κυρία Ευδοκία Γεωργακάκη, έτσι την αποκαλούσαμε όλοι οι φίλοι της, όλοι οι Γεραπετρίτες «κυρία Ευδοκία». Γιατί έτσι αισθανόμασταν, γιατί η Ευδοκία ήταν μία πραγματική κυρία. Πάντα ευγενής, ήρεμη, προσηνής, χαμογελαστή, απέπνεε σεβασμό, καλοσύνη, σιγουριά, αυτοπεποίθηση, μα και δύναμη αποφασιστικότητα, αγωνιστικότητα.
Πάντα εμπνεόμενη, πάντα έχοντας πυξίδα στην πορεία της τα υψηλά πανανθρώπινα ιδανικά και τις αξίες του σοσιαλισμού, της Δημοκρατίας, της Ισότητας της κοινωνικής Δικαιοσύνης.
Αυτά τα ιδανικά που από τα εφηβικά της χρόνια την ενέπνευσαν και την έκαναν να ξεχωρίσει, να συμμετάσχει ενεργά στην Εθνική Αντίσταση, στους κοινωνικούς αγώνες και στους αγώνες για τα δικαιώματα των Γυναικών
Μέχρι και στα βαθιά της γεράματα, πάντα, όταν τη συναντούσα, είχε μια βαθειά έγνοια και αγωνία να μαθαίνει, να ενημερώνεται για τις εξελίξεις, για την Αριστερά, για όλους του συντρόφους, για την ενότητα του χώρου, για τα ιδανικά και τα όνειρα που περίμεναν δικαίωση.
Είχε τύχη αγαθή να γνωρίσει από κοντά τον Ήρωα μεγαλομάρτυρα Ναπολέοντα Σουκατζίδη και την ηρωίδα Μαρία Λιουδάκη που ήταν δασκάλα της.
Θυμάμαι, με συγκίνηση κάποτε, μου είχε χαρίσει μια φωτογραφία του Ναπολέοντα, την οποία έχω στο γραφείο μου και μου είχε διηγηθεί ένα περιστατικό που σημάδεψε τη ζωή της.
Ο Ναπολέων, έμενε τότε σπίτι τους και μάζευε τα παιδιά για να τους διδάσκει δωρεάν Γαλλικά. Κάποτε φιλοξένησε τον μεγάλο διανοούμενο και συγγραφέα Νίκο Καζαντζάκη
Η μικρή τότε Ευδοκία τον σταμάτησε και γεμάτη περιέργεια τον ρώτησε ποιος είναι ο φιλοξενούμενός του. Πάντα θυμόταν την απάντησή του Ναπολέοντα: “Αυτός Ευδοκία είναι ένας πολύ μεγάλος άνθρωπος!» Είναι αυτές οι στιγμές που σημαδεύουν τη ζωή μας.
Είχε ακόμη την τύχη να έχει σύντροφο και σύζυγό της τον Γιάννη Γεωργακάκη το μεγάλο Γεραπετρίτη ποιητή που με το έργο του και τη στάση ζωής επηρέασε θετικά την προσωπικότητα της Ευδοκίας. Αυτό βέβαια λειτούργησε και αντίστροφα καθώς και ο ίδιος ο Γιάννης σίγουρα στο πρόσωπό της βρήκε την έμπνευση.
Ήταν πάντα πρόθυμη να δώσει την αγάπη , την προσφορά της σε όποιον την είχε ανάγκη. Στους φορείς με ανθρωπιστικό ρόλο, στους Γιατρούς του Κόσμου, τη UNICEF έστελνε ανελλιπώς την οικονομική συμβολή. Ανήσυχη φιλομαθής (μόνο της παράπονο που μου εξέφρασε κάποτε, ήταν πως δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει λόγω του πολέμου) τη Φιλοσοφική σχολή που είχε εισαχθεί. Χαρούμενο και κοινωνικό άτομο με θετική ενέργεια, της άρεσαν η διασκέδαση και τα ταξίδια. Στα κοινωνικά δρώμενα ήταν πάντα παρούσα. Δημοτική Σύμβουλος επί Δημαρχίας Μυγιάκη, στην Ένωση Προοδευτικών Γυναικών Ιεράπετρας, στην Παγκρήτια Ένωση, μέλος του ΚΚΕ και του Συνασπισμού, συμμετείχε πάντα ενεργά σε κάθε εκδήλωση ακόμη και σε πολύ μεγάλη ηλικία στις πορείες του Πολυτεχνείου.
Ήταν πρότυπο μάνας και συζύγου. Χωρίς να προπαγανδίζει και να επιβάλλει τις ιδέες της στα παιδιά της, με την ίδια τη στάση ζωής της τα μπόλιασε με τα μεγάλα ιδανικά της Αριστεράς.
Ο γιος της ο Νίκος, σύντροφος και φίλος μου είχε πει για τη μάνα του. «Αν δικαιούνται και οι κομμουνιστές και γενικότερα οι Αριστεροί να έχουν τους δικούς τους Αγίους τότε νοιώθω μεγάλη τύχη που μεγάλωσα με τη φροντίδα και αγάπη μιας δικής μας Αγίας της Αγίας Ευδοκίας Γεωργακάκη»
Αυτό είναι το καλύτερο μετάλλιο τιμής και Αγάπης που το παίρνεις μαζί σου, αγαπημένη φίλη και συντρόφισσα Ευδοκία από τα παιδιά σου και από όλους εμάς, στο ταξίδι σου στις γειτονιές των Αγγέλων που πας. Θα σε θυμόμαστε πάντα και θα σε κρατούμε ζωντανή στη μνήμη μας, κυρία Ευδοκία.
*Ο Κώστας Δερμιτζάκης είναι πρώην βουλευτής Λασιθίου.