Την Πέμπτη, 7.2.2019 στην Πρεσβεία της Παλαιστίνης στην Αθήνα έγινε απονομή μεταλλίου της Παλαιστινιακής Αρχής στη Νάντια Βαλαβάνη «εκτιμώντας την υποστήριξη της στις εθνικές φιλοδοξίες του Παλαιστινιακού Λαού ως προς την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την ίδρυση του Κράτους της Παλαιστίνης, καθώς και στην προώθηση της Ελληνο-Παλαιστινιακής φιλίας».
Η Νάντια Βαλαβάνη στην αντιφώνηση της εξήγησε στον Πρέσβη της Παλαιστίνης Marwan Toubassi ότι δεν έχει πάρει ποτέ οποιοδήποτε μετάλλιο για οτιδήποτε έχει κάνει στη ζωή της και ότι θεωρεί μεγάλη τιμή στο πρόσωπο της την απονομή του μεταλλίου της Παλαιστινιακής Αρχής. Δεν μπορεί ωστόσο να το αποδεχθεί παρά μόνο αν το παραλάβει επίσης εκ μέρους των οκτώ προσώπων, που ήταν παρόντα κατά την απονομή στην Πρεσβεία, καθώς και εκατοντάδων ακόμα Ελλήνων εκτός αίθουσας. Στη συνέχεια προχώρησε στην παρουσίαση καθενός από τους παρόντες, με αναφορά στη δράση του για την υπόθεση του Παλαιστινιακού λαού.
Πρόκειται για:
-Τους τέσσερις εκπροσώπους του «Καραβανιού Αλληλεγγύης», τον πρόεδρο του Κώστα Παπαδιγενόπουλο, τη Ζωή Κουμπιού, τον Γιάννη Τσουρούτα και τον Περικλή Αντωνίου. Οι τρεις πρώτοι συμμετείχαν στην οργάνωση των δυο «Προγραμμάτων για την Παλαιστίνη» για παιδιά ορφανά τουλάχιστον από τον ένα γονέα. Το πρώτο πραγματοποιήθηκε το διάστημα 2002-2005 στις πόλεις Ναμπλούς, Βηθλεέμ, Ραμάλα, Καλέντια & Τζανίν και αφορούσε 650 παιδιά, τα οποία πήραν χέρι-χέρι τμηματικά περίπου 2.000 δολάρια το καθένα, συγκεντρωμένα απ’ το υστέρημα όσων τα είχαν «υιοθετήσει» στην Ελλάδα. Το δεύτερο ξεκίνησε το 2009 «υιοθετώντας» 250 ορφανά παιδιά στη Γάζα και ολοκληρώθηκε το 2011, καθώς λόγω της κρίσης και των μνημονίων στην Ελλάδα, τερματίστηκαν όλα τα προγράμματα του «Καραβανιού Αλληλεγγύης» στο εξωτερικό προκειμένου να διοχετευτούν όλοι οι πόροι σε ορφανά παιδιά της Ελλάδας. Ο τελευταίος ως καλλιτεχνικός φωτογράφος του «Καραβανιού» ταξίδεψε μαζί με τον διευθυντή του φωτορεπορτάζ της εφημερίδας «Ελευθεροτυπίας» Σπύρο Τσακίρη τον Γενάρη του 2009 στη Γάζα ενώ συνεχιζόταν η ισραηλινή εισβολή και τράβηξαν εκπληκτικές φωτογραφίες από τη ζωή των καθημερινών ανθρώπων κάτω απ’ τις βόμβες και πάνω στα ερείπια, οι οποίες εκτέθηκαν αμέσως μετά στην Αθήνα και σε άλλες τέσσερις πόλεις της Ελλάδας ως κοινή έκθεση των δύο με τίτλο «Γάζα, γη που αιμορραγεί». Η Ν. Βαλαβάνη παρέδωσε στον Πρέσβη της Παλαιστίνης δυο φωτογραφίες του Περικλή Αντωνίου, η μια με θέμα τη ζωή μιας πολυμελούς οικογένειας μέσα στα ερείπια του σπιτιού της, η άλλη από την επιτόπια διανομή της χρηματικής ενίσχυσης από γυναίκες του «Καραβανιού» σε παιδιά της Γάζας.
-Τον Γιώργο Παπαπέτρο, που μεταξύ άλλων ως μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ συνόδεψε τον Μίκη Θεοδωράκη το 1982 σ’ ένα υπόγειο στη Βυρηττό, όπου συνάντησαν τον Γιασέρ Αραφάτ και άλλους εκπροσώπους της PLO για να του παραδώσουν τον «Ύμνο των Παλαιστινίων» που ο Μίκης είχε συνθέσει σε στίχους Μαχμούτ Νταρουίς μετά από κάλεσμα του Αραφάτ κατά το ταξίδι του στην Αθήνα το 1981. Η Ν.Βαλαβάνη παρέδωσε στον Πρέσβη αντίγραφο της ιστορικής φωτογραφίας αυτής της συνάντησης, την οποία είχε διαφυλάξει ο Γ.Παπαπέτρος.
-Την εκπαιδευτικό Τζένη (Ευγενία) Σιούτη, καθηγήτρια Γερμανικών και υπεύθυνη της Πολιτιστικής Επιτροπής στο Β’ Γυμνάσιο Ηλιούπολης. Μετά την Ισραηλινή εισβολή με την επωνυμία «Χυτό μολύβι» στη Γάζα και μέχρι σήμερα ανάπτυξε έντονη παιδαγωγική-μορφωτική-πολιτιστική δραστηριότητα ενημέρωσης των μαθητών της για την υπόθεση της Παλαιστίνης. Κορυφαίες στιγμές το 2010 και η μαθητική παράσταση σε μορφή μονολόγων με τα κείμενα που έγραψαν παιδιά της Γάζας μετά το «Χυτό μολύβι», το 2015-2016 όταν σε μαθητική παράσταση έφερε σε «διάλογο» τον Παπαδιαμάντη και το «Μοιρολόι της φώκιας» του με τον Νταρουίς και το «Πέταγμα της πεταλούδας» του, το 2018, όταν σε προβολή στο Ευρωκοινοβούλιο βραβευμένης μαθητικής ταινίας για το προσφυγικό που γυρίστηκε υπό την ευθύνη της, έκανε έκκληση για σταμάτημα της εθνοκάθαρσης στην Παλαιστίνη και, πάλι το 2018, όταν στην Πρεσβεία της Παλαιστίνης στην Αθήνα ομάδα μαθητών της συναντήθηκε και συζήτησαν με την 17χρονη Αχέντ Ταμίμι, που είχε μόλις απελευθερωθεί από τις Ισραηλινές φυλακές.
-Την ηθοποιό και σκηνοθέτρια Μάνια Παπαδημητρίου, που στη θεατρική της δουλειά επανέρχεται σταθερά στο θέμα της Παλαιστίνης. Σημαντικότεροι σταθμοί αυτής της δουλειάς τo 2003, όταν ανέβασε την παράσταση «Βερολίνο-Τελ Αβίβ πτήση 1933-2003» με σπαράγματα από τη σύγχρονη ιστορία Εβραίων και Παλαιστινίων από το ναζιστικό ολοκαύτωμα μέχρι την οικοδόμηση του τείχους αποκλεισμού της Ιερουσαλήμ, το 2008-2009 και ξανά το 2015-2016, όταν σκηνοθέτησε το έργο «Το όνομα μου είναι Ρέιτσελ Κόρυ», ενώ το 2010 ανέβασε θεατροποιημένα τα κείμενα των παιδιών της Γάζας με τίτλο «Γάζα, μαθήματα επιβίωσης».
-Τον Κώστα Ήσυχο, με τον οποίο η Ν.Βαλαβάνη συνεργάστηκε στενά τα πέντε τελευταία χρόνια για πλήθος διεθνή ζητήματα και ο οποίος αν το αποφασίσει σε πιο πρόσφορους καιρούς, θα μπορούσε να γράψει μια νουβέλα μόνο για τη δραστηριότητα του μ’ επίκεντρο την Παλαιστίνη.
– Και, βέβαια, εκατοντάδες ανθρώπους στην Αθήνα και την υπόλοιπη Ελλάδα, με πρώτο ανάμεσα τους τον Βαγγέλη Πισσίας, που είχε την έμπνευση για τη δημιουργία του «Στόλου της Ελευθερίας» κι έγινε ο διεθνής συντονιστής του εγχειρήματος «Ένα καράβι για τη Γάζα».
Η Ν.Βαλαβάνη κατέληξε υπενθυμίζοντας ότι δε μπορεί να υπάρξει διαρκής ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη.
