Η φετινή χρονιά αποτέλεσε για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια, χρονιά κινηματικής δραστηριότητας εντός των συλλόγων με βασικότερο τον αγώνα των καθηγητικών σχολών ενάντια στο πιστοποιητικό διδακτικής επάρκειας που αφαιρεί το βασικό, και στις περισσότερες περιπτώσεις μοναδικό, επαγγελματικό τους δικαίωμα. Σε συμπόρευση με το κίνημα των εκπαιδευτικών, που διεκδικούσε μαζικούς διορισμούς μονίμων κόντρα στην απαξίωση του επαγγέλματος και τις άθλιες συνθήκες ελαστικής εργασίας, ήταν η βασική κεντρική έκφραση του φοιτητικού κινήματος που προσπάθησε να ορθώσει αναχώματα στην αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης και στην επίθεση στα δικαιώματα των φοιτητών ως αυριανών εργαζόμενων.
Παράλληλα, ο αγώνας στην Πολυτεχνική της Ξάνθης για τα ζητήματα της φοιτητικής μέριμνας, οι κινητοποιήσεις στους Πολιτικούς Μηχανικούς της Θεσσαλονίκης κόντρα στην επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, ο αγώνας στο ΤΕΙ Αθήνας ενάντια στην υποβάθμιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των σπουδαστών μέσω της συγχώνευσης στο Παν. Δυτ. Αττικής, αλλά και οι κινητοποιήσεις στα Χανιά και την Πάτρα, αποτελούν ενέσεις αυτοπεποίθησης όσον αφορά στη δυνατότητα του φοιτητικού κινήματος, να συγκροτείται και να παλεύει. Κόντρα σε όσους θέλουν την σπουδάζουσα νεολαία απογοητευμένη και αμήχανη, ανίκανη να παλέψει ενάντια στο μέλλον που ετοιμάζουν, αποδείχθηκε ότι μια αριστερά προσηλωμένη στην υπεράσπιση των συμφερόντων της σπουδάζουσας νεολαίας, με ριζοσπαστικές πρακτικές και πολιτική ενότητα, μπορεί να συμβάλει στη συγκρότηση νέων γύρων αγώνα.
Ταυτόχρονα, η σπουδάζουσα νεολαία έδωσε το παρόν σε όλες τις κινηματικές μάχες: στην πάλη ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τον πόλεμο, στις αντιφασιστικές – αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις, στον αγώνα ενάντια στην υφαρπαγή της λαϊκής κατοικίας.
Αυτό το πολιτικό ρεύμα της αμφισβήτησης, της ενότητας και του αγώνα, πρέπει να εκφραστεί και στις φετινές φοιτητικές εκλογές που αποτελούν στοίχημα για τις δυνάμεις της φοιτητικής αριστεράς, αλλά και για τον κόσμο των συλλόγων. Μεγάλος εχθρός παραμένουν τα ποσοστά αποχής, ως έκφραση του TINA, της απογοήτευσης και της απόσυρσης από τις συλλογικές διαδικασίες. Η κατεύθυνση αυτή ενισχύεται από την στάση των καθεστωτικών δυνάμεων (ΔΑΠ-ΠΑΣΠ). Ενδεικτική είναι η απόσυρση από την ενεργό συνδικαλιστική πρακτική, η πολιτική στήριξη στην εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και η πολιτική προπαγάνδα για ένα πανεπιστήμιο χωρίς φοιτητικό συνδικαλισμό και αντιπαράθεση.
Η πορεία για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος και την οικοδόμηση νέων, νικηφόρων αγώνων περνάει, αναπόδραστα, μέσα από την ανασυγκρότηση της ριζοσπαστικής αριστεράς στις σχολές. Η συνύπαρξη, εντός των κινηματικών διεργασιών, σχημάτων και αγωνιστών που συμμετέχουν σε διαφορετικά μορφώματα της ριζοσπαστικής αριστεράς αποτελεί ελπιδοφόρο δείκτη. Είναι αναγκαίο σε μια περίοδο που ο κίνδυνος να βαρύνει η ήττα πάνω στο ίδιο τον λαό και τη νεολαία είναι υπαρκτός, η ριζοσπαστική αριστερά να κάνει βήματα υπέρβασης του κατακερματισμού και σύγκρουσης με τη λογική της αυτοσυγκρότησης, προς την κατεύθυνση της ενότητας με το βλέμμα στραμμένο στους αγώνες, στις διεκδικήσεις και τις νίκες.
Η κοινή δράση των σχημάτων των ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-ΑΡΔΙΝ μέσα στις ζωντανές κινηματικές διεργασίες ανέδειξε για μία ακόμα χρονιά πως η κατεύθυνση της κοινής δράσης, της κοινής παραγωγής σχεδιασμού και της κοινής παρέμβασης είναι η μόνη νικηφόρα. Η στρατηγική αυτή υλοποιείται στους φοιτητικούς συλλόγους εδώ και τρία χρόνια και μόνο ελπιδοφόρα βήματα έχει μετρήσει. Η κοινή πρακτική των τριών δικτύων της ριζοσπαστικής αριστεράς και οι συστηματικές πολιτικές λειτουργίες των σχημάτων έχουν διαμορφώσει πολιτικές συγκλίσεις, που διαρκώς διευρύνονται. Ταυτόχρονα, η κοινή πολιτική έκφραση της αριστεράς έχει συμβάλλει στην αναδιάταξη του συσχετισμού δύναμης εντός των σχολών, όπως αποδεικνύεται και από τις κινηματικές διαδικασίες του προηγούμενου διαστήματος. Και στις μάχες των φοιτητικών εκλογών όμως, τα αποτελέσματα της Αριστερής Ανατρεπτικής Συνεργασίας αναδεικνύουν πως το τα ριζοσπαστικά ρεύματα εντός των φοιτητικών συλλόγων υποστηρίζουν και στρατεύονται στην διαδικασία της ενότητας της φοιτητικής αριστεράς, κόντρα στον κατακερματισμό και την περιχαράκωση.
Ως νέοι/νέες ΛΑΕ μέσα στα πανεπιστήμια, από την απαρχή αυτής της διαδικασίας, στηρίζουμε και προωθούμε την αναγκαιότητα της συστηματικής πολιτικής συλλειτουργίας των σχημάτων των τριών δικτύων. Η Αριστερή Ανατρεπτική Συνεργασία δεν αποτελεί απλά μία κοινή εκλογική καταγραφή, ούτε απλά η έκφραση της ενιαιομετωπικής πρακτικής σε κάθε επιμέρους φοιτητικό σύλλογο. Αποτελεί την διαδικασία εκείνη που απώτερο στόχο έχει την συγκρότηση ενός αριστερού, ριζοσπαστικού σχήματος στον κάθε φοιτητικό σύλλογο και την ενοποίηση των πολιτικοσυνδικαλιστικών μορφωμάτων ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-ΑΡΔΙΝ. Είναι αναγκαιότητα η συσπείρωση όλων των ριζοσπαστικών, αγωνιζόμενων ρευμάτων της φοιτητικής αριστεράς σε ένα κοινό όχημα πολιτικής έκφρασης και παρέμβασης.
Σε αυτήν την κατεύθυνση καλούμε τον κόσμο του αγώνα να στρατευθεί, οπλισμένος με την πείρα των σημαντικών βημάτων της φετινής χρονιάς, αλλά και έχοντας κατά νου την προοπτική των μαχών που μέλλονται να ’ρθουν.
Στις 16 Μάη, συμμετέχουμε- στηρίζουμε- ψηφίζουμε «Αριστερή Ανατρεπτική Συνεργασία ΕΑΑΚ- ΑΡΕΝ- ΑΡΔΙΝ»
Στην ενότητα η δύναμη, στον αγώνα η ελπίδα!
Νέοι/Νέες ΛΑΕ