Συνέντευξη του Αλ. Αλαβάνου στο Βήμα της Κυριακής και στον Λ. Σταυρόπουλο.
«Από το τέλος του Εμφυλίου και μετά, καμία συντηρητική ή αντιδραστική πολιτική δύναμη δεν έχει κάνει, με τόση επιτυχία μάλιστα, ανάλογη επίθεση στην Αριστερά όσο ο ΣΥΡΙΖΑ» δηλώνει ο Αλ. Αλαβάνος ενώ προειδοποιεί: «Έρχεται όμως η στιγμή για τον πέλεκυ της δικαιοσύνης».
Η διαδικασία συγκρότησης της Πρωτοβουλίας των «114», στην οποία συμμετέχετε, σημαίνει και προετοιμασία για εκλογές;
«Πρόθεσή μας είναι να αρθρώσουμε μια απάντηση στη δικαιολογημένη άποψη της πλειοψηφίας του λαού μας, και ιδιαίτερα των νέων, “κανέναν δεν μπορούμε να πιστέψουμε πια”. Απάντηση που στηρίζεται σε ένα συγκροτημένο και σαφές πρόγραμμα ανασυγκρότησης της Ελλάδας και εισόδου της στον 21ο αιώνα, από τον οποίο απουσιάζουμε σήμερα. Θέλουμε να ενώσουμε τις διάσπαρτες νησίδες αντίστασης και δημιουργίας που υπάρχουν σήμερα σε ένα πανίσχυρο Αρχιπέλαγος. Δεν είναι ευκαιριακή εκλογικίστικη προσπάθεια, δεν είναι όμως κι αδιάφορες οι εκλογές».
Στο κείμενο των «114» υπάρχει ως μότο μια φράση από το ψήφισμα της «Κυβέρνησης του Βουνού» του ’44. Τι ακριβώς πρεσβεύετε;
«Στην προμετωπίδα, μετά από πρόταση του Μανώλη Γλέζου – και είναι τιμή μου να συνυπογράφω το κείμενο μαζί του – αναφέρεται: “Ολες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, ανήκουν στο λαό και ασκούνται από τον λαό”. Το λέμε στο κείμενο των “114”: “Εμπνεόμαστε από τις παρακαταθήκες μεγάλων ιστορικών εθνικών και κοινωνικών αγώνων του λαού μας, από τις ιστορικές στιγμές θυσίας και ανιδιοτέλειας, από την πολύτιμη κληρονομιά δημιουργικού πνεύματος και επινοητικότητας που μας έρχονται από το βάθος του ιστορικού παρελθόντος αυτού του τόπου”. Θέλουμε να οικοδομήσουμε ένα γεφύρι που θα ενώνει την ιστορία μας με τα πέτρινα χρόνια της τρόικα».
Στη διακήρυξή σας γίνεται λόγος για ανασυγκρότηση και αναγέννηση της οικονομίας. Εντός ή εκτός της ευρωζώνης;
«Δεν γίνεται μόνο λόγος, αλλά αναγράφονται και οι συντεταγμένες αυτής της πορείας: τόνωση της ενεργού ζήτησης, άμεση αποκλιμάκωση της φορολογίας, επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, επενδυτική δράση του Δημοσίου, κατάργηση των πρωτογενών πλεονασμάτων, χρήση των νομισματικών εργαλείων, αναδιαπραγμάτευση του χρέους, δραστικές πρωτοβουλίες για την απασχόληση. Κατά τη γνώμη μου, αυτά απαιτούν την έξοδό μας από το ευρώ. Η ιδιαιτερότητα με τους “114” είναι ότι οι θέσεις αυτές συνυπογράφονται από πρόσωπα της άλλης όχθης, που δεν θέτουν την ίδια προτεραιότητα αλλά συμφωνούν σαφώς ότι σε κάθε περίπτωση πιέσεων, εκβιασμών, εντολών από τις Βρυξέλλες δεν θα γίνεται ούτε βήμα πίσω, όποια συνέπεια κι αν έχει αυτό στη σχέση μας με την ευρωζώνη ή την Ευρωπαϊκή Ενωση. Είναι πολύ πικρά τα διδάγματα από το σχιζοφρενικό αλαλούμ της αοριστίας του ΣΥΡΙΖΑ, για να ανεχθούμε κι εμείς την οποιαδήποτε ασάφεια».
Θεωρείτε ότι υπάρχει χώρος να καλύψετε μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ;
«Ο χώρος μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ καλύπτεται από τη ΝΔ – και δεν το λέω ειρωνικά. Κοινή πολιτική τους είναι η υποταγή στους δανειστές, ο ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι ακόμα πιο δεξιά. Οχι μόνο η ΝΔ, αλλά, από το τέλος του Εμφυλίου και μετά, καμία συντηρητική ή αντιδραστική πολιτική δύναμη δεν έχει κάνει, με τόση επιτυχία μάλιστα, ανάλογη επίθεση στην Αριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιτέθηκε και απαξίωσε το στρατηγικό της πλεονέκτημα, τις αξίες του κόσμου της εργασίας που παραδοσιακά τη διέπνεαν: ειλικρίνεια, ευθύτητα, εντιμότητα, μαχητική αγωνιστικότητα για τα δικαιώματα του λαού. Ερχεται όμως η στιγμή για τον πέλεκυ της δικαιοσύνης».
Πριν από λίγες ημέρες ήταν η επέτειος του δημοψηφίσματος του 2015, για το οποίο ο Πρωθυπουργός δήλωσε στη Βουλή υπερήφανος. Πώς το σχολιάζετε;
«Περηφάνια; Για τι πράγμα; Γιατί κατόρθωσαν το ακατόρθωτο, δηλαδή να εφαρμόσουν το “Ναι”, όταν η πλειοψηφία του λαού ψήφισε πανηγυρικά “Οχι”; Πού αλλού έχει συμβεί αυτό; Μπορεί ίσως να αισθάνεται περήφανος γιατί τα μαθήματα απάτης, κομπίνας, παραπλάνησης, κυνισμού, δυστυχώς, περνάν στη συμπεριφορά ενός μέρους της κοινωνίας σε έναν τόπο χωρίς ηθικό πια και χωρίς αυτοεκτίμηση».
Πάντως τον Αύγουστο η χώρα βγαίνει από τα μνημόνια. Η κυβέρνηση μιλάει για τέλος της επιτροπείας και μια νέα εποχή. Δεν συμμερίζεστε την αισιοδοξία της;
«Ένας κατά συρροήν φονιάς κάποτε σταματάει. Δεν είναι αθώος, τα πτώματα είναι πτώματα. Τα μνημόνια κάποτε θα σταματούσαν, τα έργα τους όμως παραμένουν: μισθοί, συντάξεις, λιτότητα, φοροληστεία. Κι όχι μόνο, έχουμε νέα μέτρα για Ασφαλιστικό, συντάξεις, ιδιωτικοποιήσεις, έχουμε ενισχυμένη εποπτεία και τριμηνιαίους ελέγχους σαν να είμαστε υπό κατοχή. Ενα είναι το κριτήριο για το τέλος της κρίσης. Η μέση ελληνική οικογένεια. Μπορεί να έχει ασφάλεια για το σπίτι και την υγεία; Μπορούν τα μέλη της να γυρνάνε το απόγευμα κουρασμένοι από τη δουλειά; Μπορεί το πιτσιρίκι να πηγαίνει για αγγλικά ή πιάνο; Μπορούν να καλέσουν τους γείτονες για ένα κυριακάτικο πλούσιο τραπέζι; Τότε μόνο μπορούμε να πούμε ότι αρχίζει νέα εποχή».
«Δεν διστάζουν σε τίποτε προκειμένου να έχουν την πιο μικρή ήττα»
Την απόφαση του Eurogroup για το χρέος, για την οποία μάλιστα ο κ. Τσίπρας φόρεσε και γραβάτα, πώς την κρίνετε;«Την έχει αποδοκιμάσει το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Δεν συμμετέχει στο πρόγραμμα γιατί διαφωνεί με την άρνηση της ευρωζώνης για μείωση του ελληνικού χρέους. Η συμφωνία του χρέους προβλέπει 2,2% πρωτογενές πλεόνασμα μέχρι το 2060. Οι δανειστές μάς επιβάλλουν δημοσιονομικές πολιτικές όχι για ένα ή τρία χρόνια αλλά για μισόν αιώνα. Είναι προκλητικό, είναι προσβλητικό, είναι παράλογο και μαζί είναι γελοίο».
Αμφισβητείτε την πρόθεση της κυβέρνησης να ανασταλούν κάποια ψηφισμένα οδυνηρά μέτρα όπως η περικοπή συντάξεων και η μείωση του αφορολογήτου;
«Δεν αποκλείεται τίποτε. Δεν διστάζει σε τίποτε προκειμένου να έχει την πιο μικρή ήττα που μπορεί να πετύχει. Για αυτό και αυτή η δουλική στάση απέναντι στη Μέρκελ, που εκδηλώνεται κυρίως με την αδιανόητη προσφορά της Ελλάδας για επαναπροώθηση εδώ προσφύγων που έχουν εισέλθει στη Γερμανία».
Πιστεύετε ότι θα πάμε σε εκλογές λόγω της συμφωνίας με την πΓΔΜ; Και πώς κρίνετε την ίδια τη συμφωνία που επιτεύχθηκε;
«Το θέμα του χρόνου των εκλογών δεν είναι προβλέψιμο σε μια χώρα σε τόσο μεγάλη ρευστότητα. Όσο για τη συμφωνία, στοιχειώδης αρχή της διπλωματίας είναι ότι οι θετικές πλευρές εκκινούν ταυτόχρονα για τις δύο πλευρές, και όχι σήμερα για τη μία και στον αόριστο μέλλοντα και εάν για την άλλη. Κι ακόμα νέα δεδομένα για τη Μακεδονία απαιτούν μιαν άλλη αντίληψη και αναπτυξιακό πρόγραμμα για τη Βόρεια Ελλάδα. Η Θεσσαλονίκη έχει πιο σημαντική γεωστρατηγική σημασία και από την Αθήνα. Έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί σε ένα είδος πρωτεύουσας των ειρηνικών Βαλκανίων, συγκοινωνιακό κόμβο, κέντρο έρευνας, ανάπτυξης, απασχόλησης, παιδείας. Ένα τέτοιο όραμα θα μπορούσε να καθησυχάσει έναν λαό βαθιά πληγωμένο, είτε από τη γερμανοβουλγαρική κατοχή είτε από το ξερίζωμα από τον Πόντο, τη Μικρά Ασία».
