Διμοιρία των ΜΑΤ που βρισκόταν σε ενδοεπικοινωνία με ανοιχτή ακρόαση με τους ανωτέρους της ακολούθησε χθες στη Βουκουρεστίου ομάδα του Restart (Επανεκκίνηση) η οποία κατευθυνόταν με πανό και προκηρύξεις προς την παρέλαση.
Στην συμβολή της Βουκουρεστίου με την Πανεπιστημίου έκλεισε τη διέλευση απαγορεύοντας και εμποδίζοντας την προσέγγισή της στον χώρο της παρέλασης. Το γεγονός προφανώς δεν ήταν μεμονωμένο όσον αφορά την κεντρική παρέλαση της Αθήνας.
Φαίνεται πως και σε αυτό το θέμα ακολουθείται καταπόδας η πολιτική των κυβερνήσεων του Γ.Α.Π. και των Σαμαροβενιζέλων που σφράγιζαν ερμητικά τα σημεία προσέγγισης στην παρέλαση της Αθήνας θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να ξεμπερδέψουν από την εκδήλωση της οργής του λαού. Μόνο που τώρα η προηγούμενη επιχείρηση γίνεται «επιλεκτικά» και «χειρουργικά» με την στοχοποίηση όσων κατεβαίνουν οργανωμένα για να εκφοβισθούν έτσι και να σωπάσουν και οι υπόλοιποι. Εάν αυτό δεν είναι καταστολή και δεξιά πολιτική την οποία θα ζήλευε όχι μόνο ο Σαμαράς αλλά και ο Μπάλκος της καραδεξιάς των μεταπολιτευτικών χρόνων τότε τι είναι; (Για να μην μιλήσουμε για τους πλειστηριασμούς)
Φαίνεται επίσης ότι και σε αυτό το θέμα η κυβέρνηση καταφέρνει ό,τι δεν κατάφεραν οι προηγούμενοι… Καταφέρνει να καταστέλλει και να φιμώνει τον λαό χωρίς να προκαλεί ζώνοντας την Αθήνα, ημέρα εθνικής επετείου, με κλούβες και περιπολικά. Και εκ΄ παραλλήλου να βγαίνει να επικαλείται το φόβο του μπαμπούλα της δεξιάς μήπως γελάσει κανέναν αφελή. Άξιος ο μισθός της και οι έπαινοι και του κ. Πάιατ και της κ. Μέρκελ.
Αλλά οι έπαινοι των ξένων επικυρίαρχων και η επίπλαστη κοινωνική νηνεμία που στηρίζεται στον φόβο δεν αρκούν. Όπως δεν αρκούσαν για τους Σαμαροβενιζέλους και για τον Γ.Α.Π. και ο γδούπος από την πτώση τους που ακολούθησε ήταν εκκωφαντικός. Αυτή η πτώση ανέβασε τον ΣΥΡΙΖΑ και γι΄ αυτό βαδίζει στην ίδια τύχη.
Ο κόσμος που κατέβηκε φέτος μαζικά στις παρελάσεις για το ΄21 δεν το έκανε για να ατενίσει τις στολές και τα μιράζ. Κατέβηκε επειδή οι καθησυχαστικές δηλώσεις της κυβέρνησης δεν τον πείθουν και έχει εδραιωμένη την πεποίθηση ότι με ευθύνη ΣΥΡΙΖΑ κ.λ. μνημονιακών οδηγούμαστε δέσμιοι σε μια νέα εθνική κρίση.
Το πανό έγραφε ΟΧΙ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΝΑΤΟ – Ε.Ε. ΓΙΑ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ.
ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ – ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ Το κείμενο ήταν το εξής:
ΕΠΑΝΕΚΙΝΗΣΗ (RESTART)
Το Πνεύμα του ‘21 Ζωντανό και Σήμερα Η Εθνική Ανεξαρτησία καταχτιέται με αγώνες, δεν χαρίζεται από προστάτες!
«Μέσα με δέρνει ο θάνατος, ν’ όξω με δερν’ ο Τούρκος
Κι απ’ τη δεξιά μου τη μεριά Φράγκος με πολεμάει»
[δημοτικό τραγούδι μετά την Άλωση]
Η επέτειος της Ελληνικής Επανάστασης, της “Άνοιξης των Λαών”, του 1821 γιορτάζεται εφέτος μέσα σε μια ζοφερή πραγματικότητα· με τον ελληνικό λαό σε βαθιά αγωνία για τις προοπτικές της εθνικής μας επιβίωσης.
Οι επιπτώσεις της μνημονιακής χρεοκρατίας είναι παντού ορατές, γιατί δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να έχεις μέσα στην πατρίδα σου το αίσθημα του ραγιά. H χώρα μας, εγκλωβισμένη στους τοκογλύφους, σε εθνο-αποδομητικές συμμαχίες και σε αντιλαϊκά δόγματα, δείχνει ακυβέρνητη στον διεθνή γεωπολιτικό ωκεανό.
Η σημερινή κυβέρνηση της προδοσίας του 62% του ΟΧΙ, βαδίζοντας, όπως και όλες οι προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες, …“στον δρόμο που χάραξε” το ΝΑΤΟ, η Ε. Ένωση, η Ευρωζώνη και τα Μνημόνια, χάραξαν τελικά την εποχή της σύγχυσης, του ενδοτισμού και της ηττοπάθειας.
Ο ελληνικός λαός ενστικτωδώς αντιλαμβάνεται ότι η “αρρώστια” είναι πολύ βαθύτερη από την οικονομική κρίση. Οφείλεται στις ίδιες τις παθογένειες του νεοελληνικού κράτους, που δεν στάθηκε τελικά ικανό να ολοκληρώσει τις επιταγές του ’21, και στο μετεμφυλιακό καθεστώς της υποτέλειας.
Μετά την ένταξη της χώρας στα ιμπεριαλιστικά, υπερεθνικά, μορφώματα αρχικά του ΝΑΤΟ, ύστερα της ΕΟΚ, η υποταγή στα ξένα κέντρα αποφάσεων και η αδυναμία να σχεδιασθεί μια εθνική στρατηγική οδήγησε σε απανωτές ήττες: Κωνσταντινούπολη 1955, Ζυρίχη 1959, Κύπρος 1974, Νταβός 1988, Ίμια 1996 κ.ο.κ., με αποτέλεσμα την σημερινή κατάντια να μας απειλεί ο ψευτο-Σουλτάνος σε Αιγαίο, Θράκη και Κύπρο και να μας εμπαίζουν παράλληλα οι Βαλκάνιοι γείτονες, με την ανοχή πάντα των ΗΠΑ και του Βερολίνου.
Η συνολικά αρνητική αυτή κατάσταση για την εθνική και λαϊκή μας κυριαρχία δεν αντιμετωπίζεται με νεοφιλελεύθερους “εκσυγχρονισμούς” και οικονομικά ξεπουλήματα, ούτε με μετανεωτερικές ερμηνείες και «ξαναγράψιμο της ιστορίας» για την αποδυνάμωση της εθνικής μας ταυτότητας.
Άκρως επικίνδυνοι μύθοι είναι η λογική του των συνεχών υποχωρήσεων που διασφαλίζει δήθεν την αποφυγή του πολέμου και το ότι αποτελούμε τα “ανατολικά σύνορα” της Ε.Ε. Πεντάρα δεν δίνει η γραφειοκρατία των Βρυξελλών για το Αιγαίο, άλλωστε η Ε.Ε. στον αμυντικό τομέα παραμένει μια “χάρτινη τίγρης”, οι δε ΗΠΑ θα κάνουν οτιδήποτε για να μην χάσουν τα πιόνια τους στο ταραγμένο μεσανατολικό τοπίο.
Το δόγμα ότι Δεν Υπάρχει Εναλλακτική Λύση, που επικρατεί τόσο στην οικονομία όσο και στην εθνική στρατηγική, μας κάνει προβλέψιμους και αναλώσιμους απέναντι σε εχθρούς και σε “συμμάχους” και εκφυλίζει κάθε προσπάθεια ανάκαμψης της χώρας και άσκησης ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Το φρόνημα του ’21 είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Και τότε απέναντι στον πόθο των Ελλήνων για εθνική ανεξαρτησία υψωνόταν η δύναμη της παλινόρθωσης μιας αντιδραστικής “Νέας Τάξης”, η Ιερά Συμμαχία. Δεν στάθηκε, όμως, ικανή να κάμψει το ελληνικό λαό.
Εμπρός και σήμερα στον δρόμο του ’21 Αδιαπραγμάτευτη θέση στο Μακεδονικό Ανυποχώρητη στάση σε Κύπρο και Αιγαίο. Όχι στα μνημόνια και την Ευρωκατοχή